home » Citroen Nieuws » Citroen » Per Jumpy door Marokko 3

In de derde aflevering van zijn reis door Marokko volgen we Kees "Visa GTI 115" over eenzame wegen door de woestijn. We ervaren hoe de Berbers leven en reizen. Voor de autoliefhebbers is er een verhaal over diesel met zo veel zwavel dat die gaten in je kleren brandt.

Vrijdag 7 mei 2004: Errachidia – Merzouga, 140 km
Na het ontbijt gaan we weer verder naar het zuiden. De route is wederom prachtig en we doen wat boodschappen in de stad Erfoud. We maken daarna nog een rondrit door de Tafilalt: een prachtige palmenoase met een aaneenschakeling van kleine dorpjes. Ik blijf me verbazen hoe men hier leeft. Niemand heeft hier eigen vervoer en ze proberen altijd mee te liften of wachten op een overvol busje, een Mercedes 207, waarvan ze nooit weten wanneer het langskomt. Wel heeft haast iedereen een ezel, die van alles en nog wat vervoert.

We gaan verder de woestijn in en na vele kilometers komen we een bord tegen met de tekst “Auberge Camping Sahara”. We moeten nu van de weg af en over een piste verder naar de voet van de berg Chebbi, waar de camping zich bevindt. De camping is een auberge met daarachter zandduinen waar je onder de palmen kan gaan staan. Die palmen zijn zo hoog dat je auto steeds maar enige tijd in de schaduw staat, maar het is hier 38 graden en het waait ook nog, dus heb je het niet zo erg warm. Ook hier zetten we de tent niet op.

De eigenaars, de broers Bourchok, heten ons welkom met heerlijke thee. Je kan hier lekker eten, wat we dan ook doen. In de middag lopen we een eindje de zandduinen in. Het loopt niet echt lekker, maar het uitzicht is geweldig. Aan het eind van de middag komt er een groep Engelsen die een overnachting gaan houden in een bedoeïnentent verderop tussen de zandduinen. Daar gaan ze naar toe, ieder gezeten op een dromedaris. Voordat iedereen daarop zit, kan je wel lachen natuurlijk. ‘s Nachts is het zo warm dat we met de schuifdeur open gaan slapen. Dat is natuurlijk geweldig, maar niet als het later in de nacht gaat stormen en alles onder het zand stuift; heel fijn zand dat echt overal tussenkruipt. Alles gaat voorbij, dus ook deze storm en ‘s morgens kunnen we weer heerlijk buiten ontbijten. Zelfs het sanitair van de auberge is in orde. Het kan slechter!

Zaterdag 8 mei: Merzouga – Tenerhir, 206 km
We rijden weer terug over de piste tot aan de weg die behoorlijk is ondergestoven met het zand van de afgelopen nacht. Achter de auto stijgen wolken stof op. Als we in Erfoud zijn, gooien we eerst de tank vol. De brandstof heeft overal een andere prijs. Soms is er superdiesel, maar meestal gewone. Die is vet als bagger en de auto’s roken hier verschrikkelijk. Als je de auto stilzet met de motor af, dan loopt de olie zo uit de uitlaat. Krijg je daar wat van op je kleren, dan zit daar de volgende dag een gat in, dus het is echt zwavelhoudende diesel. We proberen zo veel mogelijk bij drukke Shell-pompen te tanken en niet bij een vreemd merk. Vuile brandstof zou fataal zijn voor onze direct ingespoten diesel.

Vanuit Erfoud gaan we over een klein weggetje de rimboe in. Dat is wel 162 kilometer lang tot Tenerhir. Onderweg zien we veel zwoegende vrouwen. Je kijkt je ogen uit waar ze allemaal mee lopen te slepen. Als de ezel vol is, nemen ze zelf ook van alles op hun rug mee. De Berbers zijn echt zo arm als Job: ze bezitten alleen datgene waar ze de dag mee door kunnen komen. Ze wonen ook buiten de dorpen in het niets van de woestijn, verbouwen daar wat en gaan de volgende dag met die spullen aan de kant van de weg zitten, totdat ze met een busje mee kunnen om hun spullen op de markt aan de man te brengen.

De stad Tenerhir heeft 40.000 inwoners en ligt op de kruising naar de Gorge du Todra. Wij gaan rechtsaf richting Todra-kloof en na enkele kilometers komen we bij Camping Atlas. Die is prachtig gelegen in een palmentuin en heeft goed sanitair. Er is niemand, dus kunnen we onder een pergola staan en ons hele kamp opbouwen. Zo hebben we een prachtplek in de schaduw. Ook kunnen we hier eens de was doen; alles is daarvoor aanwezig. Een brood halen we aan de overkant in een klein winkeltje. De winkelier zegt eerlijk dat het brood van gisteren is. Een rond plat brood kost niet meer dan 1 dirham, een stokbrood 1,50 dirham.

Je kunt hier reageren op dit artikel.

tekst en foto’s: Visa GTI 115