home » Citroen Nieuws » Citroen » Per Jumpy door Marokko 6

In de zesde aflevering van zijn reisverslag draait Kees “Visa GTI 115” af naar de westkust van Marokko. Na de zandstormen van de laatste dagen wordt hij nu geplaagd door sprinkhanen die de luchtinlaten verstoppen en zo de motortemperatuur doen oplopen: spannend!

Zaterdag 15 mei 2004: Agdz - Tata, 285 km
We verlaten de camping en gaan eerst naar het dorp om een brood te halen. Hier kost dat nog minder dan een dirham. Als we de weg bij het tankstation inslaan, staat daar zelfs een richtingbord. Zoals de campinghoudster ons gezegd had, is de weg net nieuw geasfalteerd. We zijn helaas pas 12 kilometer verder als we van de weg af en de piste op moeten: aan de nieuwe weg wordt nog gebouwd.

We moeten terug naar de tweede versnelling. Enorme stofwolken stijgen achter de auto op. We weten ook niet meer waar we zijn, maar we volgen de elektriciteitspalen: die staan altijd in de richting van de bewoning. We komen weer op een slecht verharde weg en zien verderop een gehucht. Als we daar zijn, blijkt het een nikkelmijn te zijn met huisjes voor de arbeiders. We draaien om, want we moeten de andere kant op en gaan omhoog naar de pas Tizi-‘n-Hamd-el-Rhomane op 1.395 meter. Als we de weg weer afdalen, komen we bij de gezochte kruising.

Hier gaan we linksaf, zo’n 70 km naar Foum-Zguid en nog 205 km naar Tata. Dit is weer zo’n mooie route door een rivierdal en steeds met palmoases, echt geweldig. Ook moet je heel vaak door de rivier heen rijden, de meeste voorden zijn droog maar er vloeit ook weleens water over de weg: een geweldige ervaring. Nadat we bij het dorp Tissint op 1.129 meter een pas overgegaan zijn, komen we in een sprinkhanenplaag terecht. De sprinkhanen die op de weg zitten, springen omhoog en slaan te pletter tegen de voorzijde van de auto. Vele krijgen een Michelin 205-70-15 over zich heen en blijven roerloos liggen. Honderden verdwijnen door het gat in de voorbumper richting radiateur. Ik hou de koelwatertemperatuur liever goed in de gaten. Als we Tata binnenrijden, wijst iedereen ons op de voorkant van de auto. Ik begrijp wat men bedoelt, maar ga rustig verder op zoek naar de Camping Municipal.

Als ik de camping op wil rijden, is het een drukte van jewelste. Volgens de beheerder is er straks een feest. We zetten de Jumpy naast een Franse camper en Henny begint met het verwijderen van de sprinkhanen. Als er dan zo’n hele partij op de grond ligt en je je kort omdraait, zijn ze ineens allemaal weg. Hier begrijpen we niets van, want ze waren allemaal zo dood als een pier. Nadat we de volgende partij uit de radiateur opening gehaald hebben, gaan we op enige afstand staan kijken en ja hoor, na een paar tellen nemen hongerige vogels ze direct mee als maaltijd!

Als wij nog wat om de auto heenlopen, komt er een belangrijke man naar ons toe en nodigt ons uit voor het feest. We kijken wel vreemd op van deze uitnodiging en ik kijk ook naar mezelf. Ik heb mijn oudste korte broek aan met daarop wel mijn nieuwste overhemd: dat moet dan maar. Bij de ingang van de partytent worden we geholpen bij het wassen van onze handen. Dan mogen we aanzitten aan een grote ronde tafel voor tien personen. Rechts van mij de Fransen en links van Henny andere figuren met de mooiste kleding aan. Aan alle zeven tafels met tien plaatsen zitten belangrijke mensen uit de omgeving. De burgemeester van Tata is er en ook die van Foum-Zguid. Verder vooral hoge legerofficieren.

Op iedere tafel komt een grote schaal met een heel gebraden schaap. Als ons smakelijk eten gewenst is, gaan alle rechterhanden als een speer naar voren om een stuk van dat schaap af te plukken en op te eten. Het is heerlijk! Het schaap wordt nog een keer omgedraaid en de botten komen nu in zicht. Als het schaap weggehaald wordt, komen daar weer heerlijke kippen voor in de plaats. Als er ook van de kippen haast niets meer over is, komt er een heel grote schaal met allerhande gekoeld fruit. Het kan niet op! Na anderhalf uur wassen we weer allemaal onze handen en krijgen we nog een toespraak. De aanleiding voor het feest blijkt te zijn dat het leger 48 jaar in de stad aanwezig is. Ineens gaat iedereen weg en breken de militairen alles af. Om 18 uur is er niets meer van het feest te zien.

Wij nemen niet meer de moeite om onze tent achter de auto op te zetten en hoeven maar 20 dirham af te rekenen, ongeveer 2 euro. Dat is op zich al goedkoop, maar zeker na die geweldige maaltijd!

Je kunt hier reageren op dit artikel.

tekst en foto’s: Visa GTI 115