home » Citroen Nieuws » Citroen » Per Jumpy naar Marokko

Na een eerdere aankondiging beginnen we nu aan de Marokko-reis van Kees "Visa GTi 115". Alsof een Citroën-tocht van bijna 5.000 km niet genoeg is, onderbreken we deze eerste aflevering ook nog voor een intermezzo van 2.200 km in een Alpine A110. We gaan op reis met een fanaat!

Donderdag 22 april 2004: Amsterdam NL - Sandaucourt FR, 550 km
Het is 15h45 als de Citroën Jumpy HDi 110 (2003) met de Alpine A110 1300 (1974) op de autotrailer naar het zuiden vertrekken. Op de A2 mogen we direct in de file aansluiten, die duurt tot Utrecht. Net over de grens staan we weer stil in verband met een aanrijding, dan de ring van Antwerpen en die van Brussel. Hierna is het fileleed voorbij, maar we zijn al uren onderweg en hebben maar weinig kilometers afgelegd. Op de E411 naar Luxemburg gaan we voor 50 km naar n rijbaan en rijden niet harder dan 70 km/h; er wordt veel op snelheid gecontroleerd. Dan tanken in Luxemburg en na Nancy de tolweg op. Het is tegen half twaalf als we de auto bij het eerste tankstation parkeren om te gaan slapen.

Vrijdag 23 april 2004: Sandaucourt - Buis-les-Baronies, 710 km
Ik word half zes wakker, start de motor en vervolg mijn weg. We komen tegen de spits aan in Lyon, waar we weer kunnen aansluiten in een rij, maar dat valt mee. Dan bij Montelimar-Sud eraf en dan nog een uur naar Buis-les-Baronnies. We drinken eerst wat in het Alpine-café van Michel Roux en gaan dan naar de camping om de Alpine af te laden, de tent op te zetten en deze in te richten.

Zaterdag 24 april 2004: 100 km
Na een uitstap naar het circuit van Lédenon, waar het mooiste racespul dat ooit gebouwd is vandaag de laatste klassementsproeven rijdt in de Tour Auto, gaan we om 13 uur weer terug naar Buis-Les-Baronies. Hier zijn inmiddels al een groot aantal deelnemers aangekomen voor de door mij georganiseerde Alpine Tour 2004 die morgen begint. Allen komen naar het Alpine-café Bar des Passions om elkaar te begroeten en wat te drinken. Later gaan we met z’n allen de stad in voor het diner. Het is een groep fanaten die ervan houden om de hele dag in de auto te zitten over de door mij aangegeven routes. En dat zijn routes, daar lusten de honden geen brood van: 400 of 500 km per dag is niets bijzonders.

Vrijdag 29 april 2004: 450 km
Na 375 km door de Drôme op zondag, 425 km door de Ardèche op maandag, 525 km door de Provence op dinsdag en 425 km door de Cevennen op donderdag rijden we vandaag de laatste ronde van de Alpine Tour 2004. Het mooiste hebben we tot het laatst bewaard: vandaag twintig cols. Direct achter Buis gaan we de bergen in en na Saint-Nazaire rechtsaf dat hele kleine weggetje op. Dan naar de stad Die en dan naar boven, de mooiste col van Frankrijk: de Col de Rousset van 1.254 meter. Waarom de mooiste? Omdat je hier met de hoogste snelheid over een geweldig wegdek naar boven kan vegen over een afstand van 15 km, dan de tunnel door en verder naar boven naar de Col de la Bataille op 1.313 meter. Dan weer naar beneden, weer via Die, dan even verder linksaf naar de Col de Menée op 1.457 meter en later de Col de Grimone op 1.418 meter. Na deze cols, ooit proeven in de Rally van Monte-Carlo, volgen er nog veel, maar komt ook het einde van deze Alpine Tour in zicht. Terug op de camping bedank ik mijn wederhelft voor het geweldige navigatiewerk van deze vijf dagen: ik geef het je te doen! Snel wordt de Alpine op de autotrailer geladen en bij Michel in de tuin achter de bar geparkeerd voor de komende vijf weken. Iedereen verzamelt zich hier in de Bar des Passions en we gaan in een rij auto’s de bergen in naar de Auberge de La Cleu in Plaisians voor een geweldig afscheidsdiner. Michel en wij worden bedankt door de deelnemers van de veertien auto’s. Ze hebben ingestudeerd om met z’n allen te roepen: “Volgend jaar weer!” Ik geef ze graag hun zin, want het verveelt nooit!

Zaterdag 1 mei 2004: Buis-les-Baronnies FR - Rojales ES, 1.100 km
De afstand naar de boot naar Afrika is vanuit Buis zo’n 1.700 km. Een stel deelnemers aan de Alpine Tour, René en Mariska, zet ook de Alpine in de tuin van Michel achter de bar. Zij gaan nog een week naar hun huis in Rojales bij Alicante. Nadat we de tent hebben afgebroken en de Jumpy hebben ingeladen, gaan wij achter hen aan. Bij de bar zitten nog enkelen te ontbijten, dus we toeteren even en gaan onze 1.100 km tegemoet. Het is tegen vieren als we aankomen. René zit dan al languit in de zon. Deze avond gaan we lekker uit eten: René weet hiervoor goed de weg…

Maandag 3 mei 2004: Rojales ES - Asilah MA, 650 km
Na het ontbijt nemen we afscheid van René en Mariska. We komen om twee uur aan in de haven van Algeciras en ik koop een retourtje voor de overtocht naar Tanger. Ik ben minder geld kwijt dan waarop ik gerekend had: heen en terug 258 euro. De overtocht is om drie uur en er is weinig volk. Als we ruim na vijven aan de andere kant in Tanger aankomen, stort een horde handlangers zich op onze auto. Allemaal willen ze de papierwinkel voor je regelen, mits je in bent voor het uitdelen van euro’s. Er moeten stempels in het paspoort komen en je krijgt een soort extra verzekeringsbewijs waarop eventuele schades aan je auto worden genoteerd. Je lacht je rot, want ze spelen een soort toneelstuk wat je nog nooit hebt gezien en iedereen zegt dat hij voor je bezig is, maar waar het om gaat is het uitdelen van de euro’s. Dat doe ik pas als ik alles weer in mijn bezit heb. Dan langs de douane het haventerrein uit en dan de heksenketel van verkeer in van deze grote, modern uitziende stad. De bewegwijzering is in het Arabisch en het Frans. Het kan dus niet missen, maar het weer is slecht en dus sukkelen we langzaam de stad uit naar de camping in Asilah, zo’n 45 km verderop.

Je kunt hier reageren op dit artikel.

tekst en foto’s: Visa GTI 115