home » Citroen Nieuws » Citroen » Schatzoeken in Frankrijk

Buiten is het koud en donker, binnen worden vakantieverhalen verteld. Meesterverteller Kees neemt ons mee naar het departement Aube, opent een garagedeur en baant zich een weg door spinnenwebben en bergen oud ijzer. Wat vindt de schatzoeker deze keer?

We rijden over de kleine weggetjes die zo talrijk in Frankrijk aanwezig zijn, vooral in het departement Aube (10). Alleen daar kan het zomaar gebeuren… Na het doorkruisen van dorpjes als Bagneux-la-Fosse, Beauvoir-sur-Sarce, Villiers-le-Bois en vele andere, zie ik voor de deur van een niet meer in gebruik zijnde garage een DS, een HY en een 2CV onder een hoes staan. Ook zie ik dat achter de HY de deur een stukje openstaat.

Nieuwsgierig als ik ben, parkeer ik verderop de Jumpy en ga op de garage af. Alsof het afgesproken werk is, loop ik tegen een wel heel markant figuur aan met een groot gewas aan zijn kin; wat een prachtkop. Ik steek hem de hand toe en vraag of ik even binnen mag kijken. Hij vindt alles prima. 

De deur piept, de spinnenwebben kleven in je gezicht en er is nauwelijks plaats om te lopen, maar je komt ogen te kort: je weet niet waar je het eerst naar moet kijken. Eerst een Ferguson-tractor, een aantal DS’en met oude neus, Peugeots 203 en 403. Opgeslagen in hoge stellingen ook een AX GT, een Simca, twee Fiats en een grote Mercedes 220. De vraag rijst direct van hoe komen die dingen ooit weer naar beneden? Ook zie ik vele losse DS-onderdelen zoals motorkappen, schermen, deuren, enz., enz. tot helemaal in de nok van het gebouw. Voortreinen van HY’s, motoren, bakken: alles is er in veelvoud. Mobylette-brommers hangend aan de zoldering in diverse types en uitvoeringen. Op de begane grond zie ik een Traksjon helemaal verstopt onder van alles en nog wat, een echte Jeep en ook een Renault 4 CV’tje. Zelfs een motorfiets, een BMW met zijspan, bijna onzichtbaar.

De man lacht zich rot om mijn verbazing en ook blijkt zo’n figuur noch een heel leuke, normale vrouw te hebben. Je ziet: alles is dus mogelijk in deze maatschappij. Ik vraag hem of hij er mee instemt dat ik alles op de foto ga zetten, want dit kom je niet elke dag tegen. Ook dat vindt hij prima, helemaal geen probleem. De heer des huizes zelf zet ik nog eens prominent op de foto.

En dan de vraag over de HY buiten. Die ziet er niet uit, maar zo zegt hij, die is gewoon elke dag in gebruik. Waarom niet? Hij rijdt nog prima en hij weet ook dat er alles voor te koop is in Nederland. In het dagelijks leven is hij vrachtwagenchauffeur, ik zou eerder zeggen collectionneur. Hij komt onderweg van alles en nog wat tegen en dat neemt hij dan mee naar huis.

Als ik alles heb vastgelegd en het tijd wordt om weer verder te gaan, zegt hij nog: “Als je in de buurt bent, kan je altijd langskomen, want er is nog meer…”

Reacties op dit artikel plaats je hier.

tekst en foto’s: Visa GTI 115