home » Citroen Nieuws » Citroen Evenementen » 10e CitroRacing Historique

Reiziger, racer en verteller Kees "Visa GTI 115" neemt ons mee naar het Circuit du Bourbonnais, waar de tiende editie van CitroRacing Historique wordt verreden. Als Kees vertelt, ruik je de benzine, het rubber en de remblokken. Dankzij een nieuwe dashcam kun je nu nog beter meerijden.

Op 18 en 19 juli j.l. organiseerde de familie Jammes de tiende editie van dit sportief Citroën-samenzijn. De plaats van handeling is wederom het Circuit du Bourbonnais in de buurt van Moulins in Mdden-Frankrijk. Ook voor deze editie heb ik me vroegtijdig ingeschreven. Ook de Panhard 24 CT van Jaap uit Eindhoven is deze keer weer aanwezig. Ook hij moet hiervoor een stukje rijden: top! Autojournalist en topfotograaf René de Boer is ook aanwezig om alles vast te leggen en te verslaan voor diverse autobladen.

Om erbij aanwezig te zijn, weet ik na jaren dat ik er 1000 km voor moet rijden en ook dezelfde afstand weer terug. We zijn daardoor een kleine week onderweg, we komen als eerste en gaan als laatste. Vrijdag overdag, maar veelal in de avond en nacht komen de deelnemers overal uit Frankrijk aanrijden, met achter zich aanslepend een autotrailer met daarop hun speelgoed. De tiende editie, er wordt een heel spektakel van gemaakt. De bijzonderste types worden van heinde en verre aangevoerd. Ze nemen plaats in een speciaal daarvoor gereserveerd deel van het circuit. Er staan na een tijdje wel heel veel bijzondere sportieve Citroëns, zelfs komend uit privéverzamelingen en het Conservatoire. Vrijwel alles is goed vertegenwoordigd, ook op het gebied van de Visa is er weinig te klagen. De Trophée, 2 Chrono’s, de 1000 Pistes en zelfs 4 GTi’s 115. Dat wordt spektakel, voorzie ik al. Maar er is natuurlijk nog veel meer, SM, DS, CX, zeg het maar. Ook de MEP X2 en X27, DB en de Monomill zijn vertegenwoordigd en er staan wel 5 Panhards 24 CT op een rij. Zelfs een Jefa, een Fairchild en een Devin zijn erbij. Bijzonder is de zelfgebouwde eenzitter die is voorzien van een zelfgebouwde viercilinder Panhard-motor. Pierre heeft een wel heel apart apparaat uit zijn château meegenomen. Deze Citroën heb ik echt nog nooit eerder gezien. De bijnaam ?de tank? behoeft verder geen uitleg.

Het stikt hier dus van de techneuten, van wie de een het nog beter weet dan de ander. Er wordt ook gereden, dat gebeurt na de briefing op de vroege zaterdagmorgen. Het bord met daarop wie waar hoe laat rijdt, blijft altijd een Frans vraagstuk, maar ook dat lost zich vanzelf op. Ik sta voor 9h20 op de rol. De Visa GTi 115 is er klaar voor en ook is er een verse camera op de voorruit gemonteerd. Tijdens de eerste sessie is het weer even wennen, maar al snel zit de gang er goed in. De GTi heeft er veel zin in en ik krijg het voor elkaar om alles voorbij te rijden. Hij loopt als een zonnetje! Je begrijpt: er volgen deze dag nog vele sessies en ontmoetingen met andere deelnemers.

Op het korte rechte eind bereikt de Visa GTi 115 een snelheid van ruim 135 km/h, daarna met een iets mindere snelheid de twee snelle bochten door. Dan die fantastische derde bocht, waarvoor wordt teruggeschakeld naar de derde versnelling en je heel hard moet remmen. Dat doet hij trouwens geweldig met zijn Brembo-schijven en zijn speciale remblokken DS 2500 Ferodo. De motor is zo sterk en trekt zo goed dat er tot halverwege het rechte eind in de derde versnelling kan worden gereden. In die tussentijd kom ik nog twee maal in het magische gebied tussen 4.000 en 5.500 toeren, want dan gebeurt het pas voorin. Eenmaal op het rechte eind gaan we naar de vierde versnelling: precies bij 5.500 toeren, dan hebben we nog wat reserve over. De vijfde versnelling komt helemaal niet aan bod, dus er wordt per ronde maar twee keer geschakeld. De banden, de Michelin 16/53-13 slicks worden er niet beter op, vooral linksvoor krijgt het zwaar te verduren. Ze worden dus na het weekend afgevoerd.

Tussen de bedrijven door worden er demo’s gegeven met de hiervoor speciaal aangevoerde Citroëns. Met daarin en achter het stuur een hele vloot aan oud-coureurs en technisch personeel van weleer. Ze genieten er na jaren nog altijd van. Een paar namen: Pierre Lartique, Philippe Wambergue, Christian Dorche, Silvie Seignobeaux, Lucette Ogier, Bruno Thiry, Claudine Trautmann, François Chauche, Eric Chantriaux, Patrick Lapie, Alain Leprince, Jean Claude Ogier, Patrick Vanson en Henry Trautmann, enz. Bruno Thiry uit België verzekerde me ervan dat hij nog steeds in het bezit is van een competitieve Visa 1000 Pistes. Helaas komt aan zo’n dag altijd te snel weer een einde, maar altijd met als afsluiting het drinken met zijn allen van een aperitief, in dit geval uit de buurt van de organisatie, het overheerlijke ?Muscat?.

Tijdens dat samenzijn wordt een aantal mensen in het zonnetje gezet. Er worden boeken uitgedeeld en wel het nieuwe boek DS Toujours d’Avant-Garde..Tot mijn stomme verbazing word ook ik naar voren geroepen om uit handen van de vroegere Directeur Citroën Competition 1971-1978, Marlène Cotton-Wolgensinger, en de huidige directeur van het Conservatoire, Marc-André Biehler, dit boek in ontvangst te mogen nemen. Voor mij, neem dat aan, echt wel een bijzonder moment. Jarenlang die afstand afleggen om dit evenement bij te wonen, vonden ze allemaal wel vrij bijzonder en dat was de reden van dit mooie en waardevolle cadeau. De dag is echter nog niet voorbij: we gaan met zijn allen naar het verderop gelegen dorpje Montbeugny voor het diner, geserveerd in de locale Salle de Fêtes. Als het heerlijke etentje zijn einde nadert, komen er op een filmscherm foto’s van vroeger en een naam van een persoon: leuk! Bij elke naam krijgt de betrokkene een microfoon aangereikt en mag dan zijn verhaal bij de foto’s vertellen. Dan pas zien we hoeveel mensen de organisatie bij elkaar heeft weten te halen om dit tiende feest te vieren, ze zitten allen aan een in het midden staande, grote tafel. Na afloop bedankt Marlène de hele groep aanwezige sportieve Citroën- en Panhard-liefhebbers en ziet ons als n grote familie. Tegen middernacht keren we terug naar het circuit om van een welverdiende nachtrust in de Jumpy te genieten.

Het is zondag en al heel vroeg loopt een ieder weer over het terrein te banjeren. Ook ik: uitslapen wat is dat? Om half negen weer een korte briefing. Er zijn er altijd die niet weten wat het rode licht betekent. Inderdaad, van de baan af. Daarna herhaalt het hele ritueel van de zaterdag zich en zal ik aan het eind van de zondag er achterkomen dat ik al mijn elf sessies heb gereden en 217 km heb afgelegd. De Visa GTi 115 heeft het geweldig gedaan, achterin het gat steeds benzine gooien, voorin wat koelvloeistof bijvullen en zorgen dat het oliepeil steeds boven het bovenste streepje blijft, hoewel het olieslingerschot zijn nut al genoeg heeft bewezen.

Aan alles komt een eind, er zijn er al verdwenen richting huis. Ik blijf rondrijden tot het einde. Met de zwart-wit geblokte vlag voor mijn neus geven ze aan dat het ook voor mij voorbij is, dit mooie weekend. We plaatsen de Visa GTi 115 weer op de autotrailer en zetten hem goed vast. We blijven met een handvol mensen nog een nachtje op het circuit slapen. Daarna, maandagmorgen, vertrekken we weer naar het noorden voor onze tweedaagse reis terug naar Drenthe. Bruno, Vincent en familie Jammes, bedankt voor deze geweldige tiende editie van CitroRacing Historique.

!Hier kun je de met de dashcam gemaakte filmpjes zien en reageren op dit artikel.

tekst en foto’s: VISA GTI 115