Reden voor Champagne?

Het opklaptafeltje tussen de aangeroeste deuren herbergt minstens een dozijn halflege champagneglazen. Het bijbehorende gezelschap staat voor de kraam, met het vervolg van de lunch. We zijn in Reims, op het Salon Champenois 2012. Het grote voorterrein van de expohallen staat overvol met onderdelenkramen. Nieuw, maar vooral oud. NOS, maar vooral heel veel ‘jus’. Na jaren van plannen maken, is het eindelijk gelukt op het juiste moment op de juiste plaats te zijn. Een sfeerimpressie.

Heeft u dat ook? Het totale onvermogen om gestructureerd over zo’n beurs te struinen? Het overweldigende aanbod en vooral de immense diversiteit daarvan, sturen mijn ‘zorgvuldig’ gemaakte plannen altijd meteen in het honderd. Dat is hier niet anders. Ik was gewaarschuwd dat het veel zou zijn. Toch werd ik alsnog overdonderd door de omvang van vooral het aanbod. Het is duidelijk, ik blijf een nieuweling op het gebied van beurzen en brocante.
Te beginnen langs de buitenrand van het voorterrein zoeken we ons een weg langs het grote aanbod. De kraampjes met vintage kleren, schaalmodellen, brommeronderdelen en koperen lantaarns slaan we over. De eerste schifting is gemaakt. Je moet natuurlijk ook wel een echte Hollandse boer zijn, om precies tijdens de lunch binnen te vallen. Fransen slaan niet graag een maaltijd over, zeker niet als ze deze samen kunnen nuttigen. Dus een zondagse lunch achter de stand hoort daar gewoon bij. Voor ons als bezoeker misschien wat afstandelijk, want het lijkt daardoor net even wat meer een ‘incrowd’ gebeuren dan het echt is. Gelukkig geeft het ons ook wel alle ruimte om het aanbod goed te bekijken en ons boodschappenlijstje nog eens te overlopen.
Via de gekozen route komen we bij de eerste van drie expohallen. Hier staat de professionelere handel, min of meer gerangschikt op merk zelfs. In de andere twee hallen vinden we een vertegenwoordiging van diverse clubs, voornamelijk regionale merkenclubs. Er is veel aandacht besteed aan de aankleding van de stands. Veel standhouders hebben een thema gekozen en dit grondig uitgewerkt. Vaak erg leuk gedaan, maar het verdeelt de beperkte ruimte heel erg in hokjes. De overzichtelijkheid van de tentoonstelling lijkt hier niet bij gebaat. Veel auto’s lijken een beetje te zijn weggestopt. Niet dat dit altijd even erg is, want het niveau van de geëxposeerde waar is niet overal hoogstaand. Bij zoveel sinaasappelhuid ben je bijna blij dat er geen plaatwerk met huidstriemen tussen staat. Gelukkig staan er ook echte pareltjes. Zoals een prachtige DKW 1000 SP op de stand van de AutoUnion-club. Waarom men dan kiest om daar een afgeleefde Volkswagen Passat naast te zetten, die voor de gelegenheid is ontdaan van alle VW-logo’s en voorzien van Audi-ringen, zal altijd een raadsel blijven.
Terug naar buiten, er wacht nog een plein vol onderdelen die onze aandacht opeisen. Het hoeft geen betoog dat we erg veel spullen vast hebben gehad. Sommigen spotgoedkoop, anderen schreeuwend duur. Boven budget, niet de waar die we verwachtten voor ons geld. De kritische koper heeft ons budget goed bewaakt. Eenmaal buiten het beursterrein lopen we recht tegen de klassiekerparkeerplaats aan. Hoe we die bij aankomst hebben kunnen missen… Hoewel er al behoorlijk wat lege plekken zijn, is het rondje tussen de vele, voornamelijk Franse, klassiekers zeker de moeite waard. Blij dat we een geslaagde dag op deze manier hebben kunnen afsluiten, vlijen we de vermoeide lijven in het moderne pluche. Volgende keer komen we ‘natuurlijk’ ook met onze eigen klassieker. En misschien nemen we dan ook wel een kleine coupe Champagne. Het hoort er toch een beetje bij.

tekst:  Marc Zaan
foto:  Raymond van der Meij

Napraten en meer foto’s in het bijbehorende topic.