home » Citroen Nieuws » Citroen C5 » C5-I break: lelijke neus, lekker kontje

Ontroerend mooie verhalen verschijnen er soms op Citroën-Forum.nl. Meestal gaat het daarbij om afscheidsverhalen. Zo vond CitroMeppelen zijn C5 break eerst geen schoonheid, maar na 7,5 jaar en 250.000km naar elkaar toegroeien, zegt hij: “We hadden het heerlijk samen” en: “Partir, c’est mourir un peu."

Het was in de mooie nazomer van 2006 dat we elkaar voor het eerst ontmoetten. Jij had toen al drie jaar ervaring achter de rug, bij een leasemaatschappij. De eerste berijder had voor je gezorgd alsof je zijn eigendom was, alle onderhoud op tijd en geen deukje te zien. Hij had je ook precies bij 160.000 kilometer ingeleverd. Je was al grijs geboren, dus dat was je nog steeds. Ik vond je eerlijk gezegd geen schoonheid. Je had wel een lekker kontje en een mooie lijn. Je neus vond ik echter altijd lelijk. Als je maar lang genoeg bij elkaar bent, raak je aan elkaar gewend. We hadden het heerlijk samen, zoefden over de Nederlandse wegen en kwamen altijd uitgerust aan.

In die eerste winter toonde je wel je karakter. Als het vroor, wilde je niet starten. Ergens en om duistere redenen bleef de startonderbreking dan in werking. Het heeft vier winters geduurd voordat we dat euvel gevonden hadden. Een slechte stekkerverbinding bleek de oorzaak. Tot die tijd mocht je in de garage naast het huis slapen, als het vroor. Als het erg koud werd, nam ik een föhn en een verlengsnoer mee naar het werk. Ik wist wel waar ik de boel moest verwarmen om je tot leven te wekken.

Na anderhalf jaar, bij een kilometerstand van rond de 200.000, kwamen er grotere problemen. Toen vlak na elkaar je krukaspoelie en je koppakking kapot gingen, heb ik wel even getwijfeld over onze relatie. Gelukkig wist Autoservice Jan Zoer uit Hasselt ons als een ware relatietherapeut bij elkaar te houden. Jan zei dat je een goed karakter had, maar dat elke vrouw nu eenmaal wel eens nukken heeft. Hij had gelijk, want toen ik je achteruit tegen een paaltje parkeerde, protesteerde je niet eens. Je bumper kon gerepareerd en dat was lange tijd de enige schade. Tot ik ontdekte dat telefoneren en inparkeren niet altijd goed samengaan en er een mooie kras op je bumper kwam. Maar goed, je had die andere auto eens moeten zien…

Het roestduiveltje wilde onze relatie ook onder druk zetten. Dankzij de lakgarantie van Monsieur Citroën werd je achterklep in 2009, dus na zes jaar (!), overgespoten zonder dat het een cent kostte. Complimenten!

Eind 2010, toen je net een keertje naar het buitenland mocht, liet je me even in de steek. Je brandstofpomp moest na 275.000 kilometer worden gereviseerd. Dat was wel even lastig, want ik werd gedwongen vreemd te gaan met een leen-Espace. In 2012 volgde nog je dynamo en in 2013 je accu. Toen had ik al leuke foto’s van je gemaakt. De prachtige kilometerstand 345.678 was een foto waard.

Daarna werd het toch wel een sport om samen tot de 400.000 kilometer te komen. Dat is al weer een tijdje geleden; toen hebben we elkaar eens diep in de koplampen gekeken. Natuurlijk zijn we al 7,5 jaar samen en hebben we 250.000 kilometer doorgebracht. Dat brengt jouw teller wel op 410.000 en dan komt er een moment dat je verstandig moet zijn.

Deze week hebben we de optelsom gemaakt: 7,5 jaar, 250.000 kilometer, 9.300 euro onkosten. Dat is omgerekend per kilometer 3,7 cent voor reparaties, onderhoud en banden. Voor dat bedrag kan de gemiddelde lease-rijder in zijn nieuwe auto echt niet het onderhoud laten doen, dus ik ben trots op je en op Jan Zoer. Vaarwel, het was geweldig. Vanaf volgende week ga ik verder met een andere Française, een met een ruitje op de neus. We zullen zien of dat net zo geweldig bevalt. Au revoir!

Je kunt hier reageren op dit artikel.

tekst: CitroMeppelen, foto’s: Automobiles Citroën, redactie: RensKorevaar