Goed. Bij aanschaf was er nogal wat mis met die auto, ‘maar in ieder geval niet de achterremmen’ heb ik lang gedacht. Want dat waren nieuwe schijven en blokken van Brembo. Geen ATE, maar zeker ook geen Stark, Bolk of Ridex. Niet lang voor aanschaf gemonteerd, vermoedelijk door de garage die de auto aan ons verkocht.

Ik had ook beter moeten weten.

Ongeveer een jaar geleden al begon er op willekeurige momenten iets te schaven/brommen bij het aanremmen naar stilstand. Dat is niet alleen irritant, maar je wil ook dat je remmen gewoon Goed Werken. Dus toen ook al alles gecontroleerd, voorremmen, achterremmen, niks gevonden, op een steentje na dat zich tussen de schijf en het spatschild linksvoor had gewerkt. Rijden, blije 2d, tot het geluid uiteraard weer terug was. Nog een keer die auto omhoog en de wielen eraf, nog eens héél goed gekeken en verrek, het binnenste remblok rechtsachter zat niet goed. Te ver naar buiten, en ‘om de schijfrand’ gesleten, als je begrijpt wat ik bedoel.

Afijn, blokje eruit, randje afgevijld, opnieuw gemonteerd. Geluid niet meer gehoord!

Tot een paar weken geleden het weer begon. Nu was ik er klaar mee. Er moest toch maar wat materiaal tegenaan. Ik vermoed dat de remschijf aan de binnenkant, doordat het blokje te ver naar buiten lag, wat roest heeft ontwikkeld op de plek waar het blokje weer overheen viel.

Schraalhaas als ik ben liep ik eerder deze week bij Van der Ven rond, met het plan om een nette remschijf te scoren en te kijken of hiermee het probleem opgelost zou zijn. Ranzige actie, schraal bovendien, maar nét niet té ranzig. Wel gewoon schraal natuurlijk. Op een crêmekleurige R50 trof ik echter een setje Bosch schijven en blokken dat denk ik een paar honderd kilometer gedraaid heeft. Echt als nieuw. Dus die maar meegenomen, met het voornemen om zowel links- als rechtsachter alles te wisselen.

Cue naar heden morgen. Auto op de lift. Gister overigens de QuickJacks nog wat TLC gegeven, de laatste keer leek er een slangkoppeling te lekken, maar na een goede reinigingsbeurt en het opnieuw ontluchten van die dingen werkt het nu weer lek- en probleemloos. Dus ding omhoog, wielen eraf, eerst maar eens kijken, en verrek, linksachter is het buitenste blok helemaal op, en het binnenste blok nauwelijks versleten. Rechtsachter wel 50/50

Blij dat ik alles in huis had, anders was ik het alsnog wel allemaal online nieuw gaan bestellen. Linksachter begonnen: de klauw gedemonteerd, de schijf ook bovendien, en de oude blokkken verwijderd. Omdat het remzadel-terugdraaigereedschap dat ik heb niet werkt met deze klauwen, en ik al eens eerder heb moeten improviseren, bij de lokale automaterialenzaak een Weber koffertje met gereedschap en opzetstukken gescoord. En dat voor het alleszins acceptabele bedrag van 29 euro. Daarmee was het terugdraaien van de zuigers zo gepiept.

CSI Eindhoven aan de slag: het binnenste remblokje zat niet goed gemonteerd. Erger nog, de onderste glijpen wilde niet soepel bewegen. De bovenste wel. Rubber er uit gewipt, heleboel bloemkool uit de klauw gebikt en geborsteld, rubber met wat ATE remmenvet terug geplaatst. Glijpen erin, ging heel makkelijk! Ook droog, zoals de Bentley adviseert.

Laatst in een kringloop voor 2,50 een bakje met allerhande messing borsteltjes voor op de accuboor gescoord, deze kwamen nu mooi van pas om de klauwen, montagebeugels en naven schoon te borstelen. Vervolgens de boel spaarzaam en op de juiste plekken van wat Liqui Moly Bremsen-Anti-Quietsch-Paste voorzien. En weer vast en op moment gezet.

Repeat aan de rechterzijde, hier dus ook het niet op de juiste manier gemonteerde blok, waar, mea culpa, ik zelf voor verantwoordelijk ben, want eerder zelf ge(de)monteerd, en teruggeplaatst zoals ik het aantrof. En ook die niet vrij bewegende onderste glijpen. Ik dénk dat het nu wel goed moet zijn, Vooral de montage van de binnenste blokjes kan een beun/stagiair/ongeduldige hoofdmonteur nogal makkelijk verkeerd doen: je moet deze eerst op de remzuiger klikken, en dan pas de zuiger in de beugel plaatsen. Alleen dan wordt het blokje met de veren op de juiste plek gedrukt.

Straks maar even het gereedschap opruimen en morgenochtend nog een inspectieronde voor de rest van de auto. Ik ga wat de remmen betreft, of de stille werking ervan, nog geen victorie kraaien. Eerst maar eens een paar duizend kilometer zonder vreemde geluiden

Zojuist de MINI weggebracht voor een lekker tijdige APK, het hoeft pas over een maandje. Uiteraard de auto nog even nagelopen en zelf niks geks geconstateerd. Mocht er toch iets gevonden worden heb ik lekker de tijd om dat in orde te maken.

Lucas Unger schreef:

Ik heb precies zo’n open filter liggen, ben nu des te benieuwder!

Toch een observatie. Alhoewel het luchtfilter erg amusant is, heb ik met de hete dagen de afgelopen periode wel het idee gehad dat de Mini wat last had van heat-soak. Zeker met de airconditioning ingeschakeld is de motor echt veel minder soepel onderin het toerengebied. Natuurlijk kost de aandrijving van de pomp zomaar 3-4 pk, en het levert waarschijnlijk ook wel wat extra warme lucht in de motorruimte op. Via de OBD ben ik eens gaan kijken naar de IAT (inlaatluchttemperatuur), en deze liep richting de 60 graden tijdens stadsverkeer.

Ik kan me voorstellen dat het met de originele luchtfilterbehuizing beter gaat, omdat deze de verse lucht uit de gril haalt. Het is er echter niet van gekomen om dit te testen en nu de A/C niet meer zo hard hoeft te werken (lees: ingeschakeld is) rijdt de Mini weer alsvanouds: best wel wat grunt onderin, en schreeuwend naar de redline bij 6700 rpm

Vziw zijn open luchtfilters bijna altijd een achteruittuning, en dat inderdaad vanwege het aanzuigen van lucht op een te warme plek.
De aanwezigheid ervan verklaard wel waarom jouw Mini zo “sporty” klinkt bij het optrekken. Is dat de werkelijke reden waarom je het hemeltje eruit hebt liggen, de mooie galm daarvan?

Oh ja, dat blik wormen. Dan zal ik daar ook maar wat over vertellen.

De MINI is destijds à la Pimp my Ride voorzien van een dikke vette dvd-multimedia-installatie. Heel vet, op een soort tijdscapsule-achtige manier, maar dan moet het wel allemaal werken. En dat was dus niet het geval. Het meeste ervan (versteker, bekabeling, carkit) was ook al uit de auto gesloopt.

Het Alpine DVD scherm aan het dak hing er nog. Was me best een doorn in het oog, maar zat me niet zodanig dwars dat ik er echt actie op ondernam. De hoofdreden daarvoor: om de montage mogelijk te maken waren er voor het gemak wat extra gaten in de hemelschaal gemaakt, en daar achter zat wat MDF tegen het plafond geplakt/schroefd. Ik wist dus dat als ik dat scherm kwijt wilde, er een nieuwe hemel, of in elk geval een nieuwe laag hemelbekleding tegenaan moest.

Toen het scherm uit zichzelf besloot naar beneden te zeilen wist ik dat er geen ontkomen meer aan zou zijn, dus heb ik het hemeltje maar verwijderd. Op zich geen enorme klus, met een klein uurtje lag het naast de auto. De stukken MDF, een surplus carkitmicrofoon en wat losse kabels verwijderd, plus nog een boel zwarte ducktape.

Tegen de hemel niet meer het originele karton uit de fabriek, maar net zoals in de rest van de auto, een paar lappen Dynamat. Chip Foose draait zich om in zijn (nog niet bestaande) graf, vanwege de troosteloze manier waarop dit materiaal verwerkt is, over de lijmresten van het karton heen, niet aangedrukt, half los. Of de stagair heeft het geplakt, zonder supervisie, of iemand die dit werk niet graag deed. Zonde, want het zijn mooie materialen, die de moeite van een goede verwerking waard zijn. Afijn, bij de Hornbach een klein aandrukrollertje gekocht en de mat een kleine 20 jaar na dato alsnog degelijk vastgeplakt.

De hemel zelf dan maar. Stof was al deels aan het loslaten, nu maar het laatste zetje/rukje gegeven. Dan zoeken naar geschikte stof. Hier in de buurt zit er een stoffenhandel die zwarte stof op voorraad heeft, maar verder niets. Op marktplaats kwam een complete set a-, b-, en c-stijlen, handgrepen en spiegels in zwart voorbij, maar bij navraag bleek dat deze set al verkocht was. Een zwart hemeltje had best gemogen en was de investering ook wel waard geweest (vind ik), maar origineel grijs is ook prima.

Via Amazon is er goed aan betaalbare stoffen te komen, maar uit een soort principe koop ik daar niks zelf. Even verder kijken en de betreffende aanbieder heeft ook een eigen webshop. Twee meter mooie stof besteld, met twee bussen hittebestendige lijm. Zeven tientjes inclusief verzendkosten, drie werkdagen later in huis.

Het hemeltje intussen schoongeborsteld en de extra gaten afgedicht met aluminiumtape en polymax. Op youtube wat video’s bekeken, met wat beleid een prima klus om solo te doen. Famous last words

De bestelde stof bleek een soort alcantara waar géén rek in zat. Ik vermoedde meteen dat dit niet ging werken, toch geprobeerd, maar helaas. Het was echt niet te doen. Om het nog erger te maken heb ik in een onoplettend moment een laag lijmspray op de zichtkant van de bekleding gespoten. Goed, in de bak ermee, en terug naar de studio.

Omdat de kleur van de bestelde stof, hellgrau, goed matchte met de kleur van de stijlen, zonnekleppen en handgrepen, gemeend twee meter stof uit een ander materiaal, maar met dezelfde kleurdenominatie te kunnen bestellen. En omdat ik nieuwsgierig was naar de verschillende stoffen en afwerkingen, ook alle monsters in hellgrau laten komen. Tot mijn teleurstelling bleek de nieuwe lap stof echter flink donkerder te zijn.

Omdat ik niet nóg een keer iets wilde bestellen besloten toch maar te proberen om deze stof te gebruiken. Helaas bleek nu de lijm niet te willen hechten. Wel op de stof, niet op de dakschaal

Met wéér twee meter stof vernøkt het project maar even gelaten voor wat het was. Inmiddels was ik ook al gewend aan het hemelloos rondrijden, wat gek genoeg niet veel luider is, maar door het gebrek aan geluidsdemping (en dus meer galm) toch minder comfortabel.

Afijn, uit de beschikbare monsters de best matchende stof gekozen die wél rekbaar is, voor de zekerheid nog een bus lijm erbij, en nog maar een, hopelijk laatste, bestelling geplaatst.

Ondertussen de hemelschaal bewerkt met een excentrische schuurmachine. Helaas werd de hemelschaal hier niet persé mooier van, maar mijn geduld met dit project, en de bijbehorende eisen/standaarden begonnen ook snel richting ‘dan maar niet zo mooi’ te bewegen.

Anyway, die derde lap stof is er tegenaan gegaan, en als je door de wimpers kijkt ziet dat er best ok uit. Een stuk was te strak en is dus niet vastgeplakt. Op sommige plekken heb ik teveel lijm gebruikt, waardoor de schuimrubber onderlaag verzadigd raakte en er dus deukjes zijn ontstaan. Pretty from afar, but far from pretty. Achteraf bleek de derde stof een te dunne schuimrubber laag te hebben.

Maar weet je wat? De hemel zit er inmiddels weer in en ik ben wél blij met de originele plafonnière, en het ontbreken van dat scherm. Het was weer eens een steile leercurve, een volgende keer ga ik een klus als deze zeker niet uit de weg.

En zojuist het verlossende belletje: de Mini mag weer opgehaald worden, mét bewijs van rijwaardigheid voor 13 maanden.