van de voorpagina

Stof tot nadenken

In 1968 stond onze speciale correspondent Kees “Visa GTI 115” mee aan de wieg van de Panhardclub hier in Nederland. Volgend jaar zal in het pinksterweekeinde het vijfenveertigjarig bestaan van de Panhard Automobielclub Nederland groots worden gevierd. Kees zou Kees niet zijn, wanneer de aanloop naar zo’n evenement geen aanleiding zou geven voor een bijzonder verhaal. Leest u mee hoe hij in Nederland vindt, wat wij alleen nog in Frankrijk voor mogelijk houden.

Na het opgaan van het innovatieve en zeg maar gerust excentrieke merk Panhard in grote broer Citroën, werd het tijd om de eigenheid van het product te bewaken met een heuse eigen merkvereniging. Iets wat in die jaren nog eerder uitzonderlijk genoemd kon worden. Zoals vaak komt zoiets voort uit bijeenkomsten van verwante zielen. Tijdens zo’n bijeenkomst, nog voor de daadwerkelijke oprichting van de club, werden de aanwezige eigenaren van de toch ook al niet alledaagse typen Z, PL17 en 24 vermaakt door de capriolen van de HVB formule racer. Een creatie van de Nederlander Han van der Blij, met achterin een Tigre-motor uit een Panhard 24CT. Een unieke auto, die jaren aan een stuk vele races op het circuit van Zandvoort heeft gereden. U begrijpt dat de aanwezigheid van een dergelijk racemonster op zo’n middag voldoende stof tot nadenken opleverde.

Dat ik niet de enige ben die zich de aanwezigheid van deze bijzondere automobiel zoveel jaar na dato nog kan herinneren, bleek half oktober, toen mij werd gevraagd of ik misschien wist waar deze racer gebleven is. Het zou immers leuk zijn om de wagen er bij te hebben tijdens ons jubieumfeest in mei volgend jaar. Zo’n vraag is bij mij niet aan dovemansoren gericht. Natuurlijk weet ik dat. Alleen is het al meer dan tien jaar geleden dat ik de eigenaar nog heb gesproken. Een paar telefoontjes later heb ik een afspraak. De HVB staat vijfenzeventig kilometer verderop. Bedolven onder een stapel hout, maar hij bestaat nog.

Een afspraak als deze is zoals altijd een feest van herkenning. Een klein uurtje rijden verderop word ik ontvangen als de verloren zoon. Citroëncollega’s uit een grijs verleden. Anekdotes te over en probeer dan maar eens bij het uiteindelijke doel van je bezoek te blijven. De boerderij van mijn hervonden vriend lijkt helemaal te zijn toegelegd op zijn belangrijkste bezigheid, het houden van paarden en het bedrijven van de paardensport. Groot is dan ook mijn verbazing om schuur na schuur geopend te zien worden, waar onder dikke lagen stof de een na de andere klassieker staat opgesteld. Merendeels Citroën D-modellen. Allemaal in diezelfde grauwe kleur van twintig jaar opslag. Allemaal auto’s met lage kilometerstanden. Originele auto’s met herstelbare schade. Het is duidelijk de verzameling van een man die destijds groot geworden is met schadeherstel. Tussen de DS-en, allemaal netjes op rijhoogte middels aluminium blokjes in de veercilinders, een truc uit een ver verleden, een 2CV met 750 echte kilometers op de teller. Als vreemde eend in de bijt een Volvo Katterug. Of wat dacht u van een Maserati Mexico? Wanneer heeft u die voor het laatst gezien bij de supermarkt?

De hoeveelheid auto’s en onderdelen is zo immens, dat ik er nauwelijk kan lopen. Na de verhuizing vanuit de Haarlemmermeer naar deze stoeterij in Overijsel zijn de meeste spullen nooit meer van hun plaats geweest. In een hoek kom ik een uiterst zeldzame 610 cc DB racemotor tegen. Die ken ik alleen uit het Matramuseum in Romorantin. Hier ligt hij een schuur verwijderd van de minstens zo zeldzame DB special waar hij in hoort. Een uniek exemplaar, de enige DB met de motor achterin. Opgebouwd uit onderdelen van een aluminium Panhard Z1. De restanten ogen erbarmelijk na jaren van misbruik door spelende kinderen. Nog zo’n uniek stuk. Een door de eigenaar zelf gebouwde ingekorte race DS. In de stijl van de fabrieksrallyauto’s uit de jaren zestig. Ook hier is mee geracet op het circuit van Zandvoort. Voorzien van een de DS19 motor met Constantin compressor. Ik kan me die tijden nog levendig voor de geest halen. De enige man die een voorwielaangedreven auto in volle vierwieldrift over het circuit kon jagen. Zelfs de legendarische Rob Slotemaker was daar van onder de indruk.

Het enthousiasme waarmee ik door de inmiddels bijna zeventigjarige verzamelaar door zijn schuren wordt geloodst is uiterst aanstekelijk. Het kost moeite niet te geloven dat al dit moois binnenkort weer op de weg zal zijn. En dan, na schuren en loodsen vol met meer of minder unieke stukken, het pièce de résistance. De reden voor mijn bezoek. Een enorme berg hout, waaronder met veel fantasie een wiel en een fragment van een motorblok waar te nemen zijn. Daar bovenop een polyester body van een racewagen. De HVB Panhard! Het is onbegonnen werk om de auto vandaag vanonder het hout te halen, maar ze bestaat nog én ik heb de plechtige toezegging dat ze in mei aanwezig zal zijn op het jubileumfeest. Stiekem droom ik er van dat dezelfde auto ook dan weer rondjes om ons heen zal draaien. Je weet het maar nooit…

De happening ter ere van 45 jaar Panhard Automobielclub Nederland vindt plaats in het pinksterweekeinde van 17 tot en met 20 mei 2013 in Almen bij Zutphen. Op deze internationale meeting worden deelnemers uit al de ons omringende landen verwacht. Zet het vast in uw agenda!

tekst en foto: Visa GTI 115

Ik heb het gelijk in mijn agenda gezet. Bij één Panhard kijk ik mijn ogen al uit, dit wordt feest!

Een “schuurvondst” verhaal uit ons eigen land. Dank Kees voor het verhaal!

Patrick

Zeer mooie verhaal!

Wat blijkt? HVB Racing heeft inmiddels een mooie website, waarop ook het verhaal van de HVB Formule Vee met Panhard-motor verteld wordt: http://www.hvbracingcars.com/daf_naar_panhard

Natuurlijk staat deze auto nu ook in ons Modellenoverzicht Panhard.