van de voorpagina

Er zijn DS’en met tweede en met derde neus. Er zijn zelfs DS’en 4 en 5. Ooit was er maar een, de eerste. Adri “Breeze” zag hem en was net als zijn vriendjes op hun autopeds verkocht, voor altijd verkocht. Reis mee terug in de tijd en voel weer de opwinding van de eerste keer!

De eerste kennismaking
In het introductiejaar 1955 was ik pas negen, maar ik zie het nog allemaal haarscherp. Mijn vriendjes en ik wisten alles van auto’s en we volgden alle merken en types. Zonder hem gezien te hebben, leek de DS iets onwezenlijks. Toen kwam de mare: “Hij is gesignaleerd!” Dat moet in 1956 zijn geweest. Wij erop af met onze autopeds. Ik weet nog precies waar hij stond, namelijk op de Graadt van Roggenweg in Utrecht. Hoelang we hebben gewacht, herinner ik me niet meer, maar we moesten en zouden het starten, opstijgen en wegrijden met eigen ogen aanschouwen. De weken daarna hebben we over niets anders gepraat.

De eerste rijervaring
Omstreeks 1962 was ik liftend vakantie aan het vieren in Frankrijk. De broer van mijn liftvriend was getrouwd met een Franse dame van stand die in een heus château woonde. Uiteraard had haar familie dé auto van die tijd, de DS. Toen wij langskwamen in onze schooiers-lifterskleren kregen we een hartelijke ontvangst. Voor een afhaalritje van het station naar het kasteel werden wij uitgenodigd om mee te rijden. “Je voelt de weg niet”, de naam die de DS toen al had, maakte hij volledig waar. Ik vond het echt een sensatie.

De eerste keer zelf sturen
Omstreeks 1969 had ik een vriendje in Delft die als Citrofiel beslag had weten te leggen op de directieauto van oud-KLM-directeur Horatius Albarda. Het was een zwarte DS Prestige, compleet met separatieruit. Het vriendje was nogal gemakkelijk met uitlenen en ik kreeg hem eens mee voor een uitwedstrijd van mijn volleybalteam. Met enig schoenlepelwerk en gebruik van de strapontins paste het hele team erin. Toen moest uiteraard de DS-remcapaciteit worden gedemonstreerd door het bedienen van enkel zo’n lullig knopje op de vloer. Nou dat hebben ze geweten: de helft van het team lag tegen de separatieruit aan.

Nog een keer zelf sturen
Drie vriendjes van mij zijn omstreeks 1973 in een ID19 break met een zweefvliegtuig naar Noord-Afrika gereden voor een zweefvliegsafari. Er zijn diverse manieren om te starten met een zweefvliegtuig, zoals optrekken met een lier of achter een motorvliegtuig. Een ongebruikelijke methode is de autosleepstart, want daarvoor heb je een lange rechte weg nodig. Een startbaan is ideaal, maar meestal niet beschikbaar. Aangekomen in Marokko hebben zij het startprobleem opgelost door toestemming te vragen en te krijgen voor het gebruik van het privévliegveld van de toenmalige Koning Hassan-nogwat. Deze amateuristische fotoshop geeft wel de situatie weer met het werkelijke type zweefvliegtuig en voertuig en ook ongeveer het goede bouwjaar. En de Koning zag dat het goed was. Eigenlijk was de ID zwaar underpowered voor dit doel, maar met volledig plankgas slaagden zij erin om toch de vereiste starthoogte te bereiken, succesvol thermiek op te pikken en vervolgens hoog boven het Atlasgebergte te zweven. Na afloop van de safari was de ID volledig gaar, wat hij eigenlijk al was voor het vertrek, dus werd hij daarna ook makkelijk uitgeleend. Op de eerste rit was ik volledig verloren over het gedrag van de clignoteur. Aanzetten: geen probleem, uitzetten: met geen mogelijkheid. Na terugkomst van de rit werd mij met een grijns verteld dat het heel simpel is, hendel naar je toehalen en voilà: ruststand.

Wat mij betreft is de DS de enige echte auto van de twintigste eeuw!

tekst: Breeze, foto’s: o.a. Citroën Communication, collage: Breeze
dit artikel verscheen eerder op xantiaclub.net

Adri, van mij mag jij over al je auto’s (en belevenissen met andere auto’s) een verslag schrijven!

Een pracht verhaal!,heel herkenbaar.

Mooie bloemlezing! Ik ben van een later bouwjaar (‘72) maar heb de DS altijd exotisch gevonden. Met stip de meest innovatieve auto van de 20e eeuw en…ook de meest innovatieve auto tot nu toe, blijkend de vergelijkende test in bijgaand filmpje. Ik stuitte er per toeval op en vond het grappig omdat ik de Tesla Model S vaker met de DS vergelijk. Ik heb er laatst een dag mee gereden. Op dezelfde dag in mijn DS en in de Tesla. Hoewel de Tesla geen hydropneumatisch veersysteem heeft (hij is dus net niet perfect) geeft deze auto wel een beetje hetzelfde gevoel: alles is anders. Beide auto’s durven hun kop boven het maaiveld uit te steken. En daar zijn er tot nu toe niet meer van.

https://youtu.be/W6CS9eBn0O8

jaco schreef:

Adri, van mij mag jij over al je auto’s (en belevenissen met andere auto’s) een verslag schrijven!

Je wilt toch zeker geen verslag hebben van mijn achtenvijftiger Opel Rekord P1?

Toevallig sprak ik vorige week 2 leden van de Marokkaanse zweefvlieg-safari. Behalve dat mijn herinneringen allemaal juist waren geweest, hadden zij nog wat details van tijdens en na de reis.
De hoogte bereikt tijdens de vlucht boven het Atlasgebergte was met 4200 m zo groot geweest dat de vlieger onwel werd, waarschijnlijk door zuurstofgebrek. Gelukkig kon hij door snel te dalen alles weer in de hand krijgen en veilig landen.
Het safari-teamlid met de gouden handjes, die voortdurend bezig was geweest om de Break rijdend te houden, vertelde dat na afloop de onderhoudstoestand zo slecht was geweest, dat ze er niet lang meer mee hebben gereden. Toen de oud ijzerboer hem kwam halen en met een knijper de eens zo glorieuze ID-19 oppakte, brak het chassis/de carrosserie spontaan doormidden.

Adri

Adri, je maakt me nu toch wel nieuwsgierig naar die Opel. Leg dat maar eens uit als we buiten dit forum zijn.

Waarom geen Opelhoekje? 😊 Op het Peugeotforum is ook een Citroenhoekje…😃

En dat zijn natuurlijk stiekem de best bezochte topics…😂

Hier dan toegang tot een virtueel Opelhoekje: Opels enzo.

Adri

Ha zie je, de verhalen zijn er al en zwerven gewoon op het internet rond. Vermakelijke kost weer, onder het genot van een genever.