Ter leringhe ende vermaecke:

Dinsdag 21 Juli 2015 kwamen we met de Berlingo om 12 uur terug van de Intermarché en Carrie zegt: rij even door naar boven, daar ligt een mooie granietsteen voor in de tuin..
Naar boven is 150m hoger op de berg, daar gaat het asfalt weggetje over in een karrespoor.
Dus naar boven en dan weer omlaag langs het stenige karrespoor.
Hebben we vaker gedaan.
Het was wel hobbeliger dan vorig jaar, door de regen.
Ik zie een (andere) steen in het midden van de weg, en BENG, eroverheen.
Alles doet normaal, dus niks aan de hand.
Ik keer bij het keerpunt om en Carrie zegt: er loopt olie uit de auto, ik zie een oliespoor op het pad.
Schrik!! Meteen terug geraced omhoog over het karrespoor, bijna boven begint het rode lampje te knipperen en hij gaat zelfs piepen.
Over de top weer de weg naar beneden, en motor af.
Hard remmen zonder vacuum en ik kan precies de oprit inrijden van het vakantiehuisje.
Er loopt geen olie meer uit de scheur in de carterpan.
Wat nu? Even de zaken op een rijtje zetten in de schaduw onder de lindeboom.
Ik zou dit zelf kunnen repareren, maar ik heb een wegenwacht abo, dus de alarmcentrale gebeld.
Er zijn nog 3 wachtenden voor u.
Een aardige meneer aan de lijn, hoort het verhaal aan, checkt het autonummer, en ja, ik heb recht op hulp.
Ik wordt na een half uur teruggebeld: binnen 60 minuten haalt een bergingsauto u op!
Geweldig.
Na 1 uur: niks, na 2 uur: niks, na 3 uur belt het bergingsbedrijf: très pressé etcetera.
Begrijp ik, en om half 5 hoor ik een vrachtwagen omhoog zeulen.
De vrachtwagen keert, ik laat de Berlingo omlaag rollen en hij wordt op de vrachtwagen getrokken.
Hij gaat naar Vichy, 50km verder over kronkelweggetjes.
Ik ga mee.
Om half 6 zijn we in Vichy.
De juffrouw van het bergingsbedrijf heeft nog niks gehoord van de ANWB.
Waar is de Citroen dealer? 300m om de hoek, dus met de bergingswagen naar de dealer.
De chef d’atelier kijkt hoofdschuddend onder de Berlingo, nieuwe carterpan nodig.
Auto bij de dealer gezet, het is nu tegen zessen en ze sluiten.
Heel attent, het bergingsbedrijf heeft een taxi besteld en een C5 brengt me terug naar het huis.
De volgende dag belt de alarmcentrale: ze hebben contact gehad met de dealer, ongeveer 500 euro reparatie en de carterpan moet besteld worden. Rip-off prijs, maar vooruit wie A zegt moet ook B zeggen: doe maar.
Donderdag belt de alarmcentrale: onderdeel is niet aangekomen, willen we vervangend vervoer?
Nou graag, want we zitten niet op loop- of fietsafstand van de (beschaafde) wereld, en de buren zijn er niet.
Mobiele telefoon doet het nèt als je buiten staat, maar er is wel internet, alleen in huis.
s’Middags rijdt er een taxi voor die ons naar Vichy brengt naar een autoverhuurbedrijf, Hertz.
Na papierwerk en 950 euro borg, creditcard, krijgen we een spiksplinternieuwe Renault Twingo mee met de motor achterin?!
Kunnen we weer boodschappen doen!
Vrijdagmorgen belt de alarmcentrale weer: de Berlingo is niet vóór dinsdag gerepareerd..
We kunnen een grotere auto krijgen om naar Nederland te rijden; een C3?
Euhhh, we hebben 3 grote kratten bij ons en stoelen en bagage, dat gaat niet lukken.
Na een uur belt de alarmcentrale weer: In Clermont-Ferrand staat een grotere stationwagon te wachten op ons, die mogen we gebruiken tot maandag 10 uur.
Volgende morgen, op naar Clermont, bijna 100km voor een deel bergweggetjes.
Met de Garmin is het industrieterrein snel gevonden, naast een Aldi zit een onduidelijk autoverhuurbedrijf, er tegenover een gigantische LeClerc. Daar tanken we de Renault vol.
Voor de ingang van het autoverhuurbedrijf staat een gloednieuwe BMW 330i Touring Automaat, met Nederlands kenteken.
Ja, die mogen we meenemen, we laten de Renault achter.
Geen papierwerk ditmaal, alleen 2x tekenen.
De auto is van 25 juni 2015 en heeft 1200km op de teller.
Wat een luxe! Automaat met 8 versnellingen en een handboek van 5cm dik!
Na boodschappen doen bij de Aldi gaan we weer terug. Om 3 uur zijn weer thuis.
Zaterdag luieren en inpakken, alles gaat in de BMW met de achterbank plat.
Zondag om 8 uur op weg naar Nederland, via Parijs en Antwerpen.
Ik moet zeggen, we zijn nog nooit zó snel bij Parijs geraakt!
Op de Peripherique was het weer gezellig druk, maar geen stilstand.
De Tour finish was aan de gang!
Na Antwerpen voor de afrit Sint-Job-in-‘t-Goor komt er een sjofel wit Renaultje Fourgonnette
naast ons rijden.
Hij toetert, raampje open en hij schreeuwt in het Vlaams: Uw achterklep is los!!
Ohh zegt Carrie, moet je niet stoppen??
Ik kijk in de achteruitkijkspiegel, er beweegt niks.
Bovendien zou er dan een lampje moeten branden, dat gebeurt zelfs in de Berlingo!
Dus ik rij door. De Renault is verdwenen.
Verderop realiseer ik mij dat dit waarschijnlijk een aanzet tot carjacking is geweest!!
Moet je maar niet in zo’n sjieke mooie nieuwe auto rijden.
Om half acht zijn we thuis. Ik heb het nog nooit in zo een korte tijd gedaan.
Maandag leveren we de BMW in op Schiphol, volgetankt.
Dinsdag belt de ANWB: de Berlingo is klaar, er moet betaald worden.
531 euro, overgemaakt.
Het is nog niet klaar: pas na 5 weken wordt de Berlingo afgeleverd bij onze dealer.
Aanbevolen door de ANWB, want zo’n gigantische oplegger past niet in ons dorpsstraatje.
Voor vervoer heb ik gelukkig nog een ouwe Subaru Forester..
En dan is het nóg niet klaar: ik heb 4 rekeningen van de ANWB gekregen.
En alle 4 werden na argumenteren weer ingetrokken..
Nu, in februari 2016 lijkt het rustig te worden.
En toch ben ik blij met m’n ANWB WW lidmaatschap.
De grote granietsteen halen we dit jaar op…

Lekker avontuurtje! Ik zou juist een volgende keer tegen m’n mokkel zeggen; “Haal maar een kruiwagen, succes!”

Mooi zo’n avontuurtje! Leuk verhaal.

Leuk geschreven over een niet leuk verhaal

Mvg. Alfred.