Gelukkig zijn dergelijke problemen uitgebleven. Waterman en Wegenwachteend hebben bij aankomst nog even gekeken naar de afstelling, de CO afstelling werd een tikke rijker gezet, wat te merken viel terug in NL: een wat hoger stationair toerental. Binnenkort wellicht nog een andere bobine erin (blauwe Bosch) icm een Vellemankit en dan heb ik een mooie punten set. Daarna eens koekeloeren hoe we zelf een elektrische ontsteking gaan maken.

Van de voorpagina

Harzrun 2017: Glück Auf!

Dat was ‘m dan: de Harzrun 2017. Na alle voorpret is het goed om terug te kijken op een uiterst geslaagd evenement. Dat geldt zeker voor wie er niet bij was, want de aanstekelijke voor- en napret en reisverslagen zoals dat van medeforumer Moniquevk zouden je zomaar over kunnen halen om op te letten waar en wanneer de volgende Ausflug van het Citroën-Forum plaatsvindt.

Maandag gaan we eindelijk de persauto’s ophalen voor de Harzrun. Tot onze verrassing krijgen we een gloednieuwe Jumpy met nog maar 14 km op de teller (die gaan we maar eens goed inrijden) en een knalblauwe C3 (goed fel kleurtje)! Tijdens het inladen van alle benodigdheden in de Jumpy moesten we even goed nadenken hoe we deze vol gingen stoppen, uiteindelijk zat alles erin en tot de nok vol. Daarna wisselden we de auto’s en zouden wij (Maarten en Monique) dinsdag met de C3 naar het Harz-gebied rijden. Gelijk viel de mooie vormgeving aan de binnenkant op. Leuke details zoals panoramadak, de handvaten en het airbumppatroon dat terug kwam in de deuren. Het scherm in de auto met navigatie, muziek en verwarming is mat en daardoor goed af te lezen. Het zou onze voorkeur hebben om de verwarming in knoppen te hebben, nu moeten we ze via een scherm bedienen en een klein menu door.

Eenmaal op de snelweg waren we al enthousiast hoe soepel en pittig de auto rijdt. Op de autobahn drukten we het gaspedaal even goed in en waren we blij verrast dat de auto met 190km/u op de teller nog steeds rustig op de weg lag.

Woensdag kwamen één voor één de equipes met hun auto’s aan druppelen. Ondanks de regen had iedereen veel zin in de midweek Harz en zat de sfeer er gelijk goed in. Oud deelnemers van de Alpenrun kletsten bij en ook de nieuwe deelnemers voegden zich er met gemak tussen. Er was veel autovariatie in de deelnemerslijst, van Eenden tot DSsen en van XM en Birotor tot een Traction Avant. Een opvallende deelnemer is de ANWB-eend die achterop de ANWB-bus aankwam.

Donderdag begon het pas echt, vol goede moed startten we met de eerste route en de bezienswaardigheden. We begonnen bij de druipsteengrotten om vervolgens de reis voort te zetten naar de Rappbodetalsperre, de burgruïne Hohnstein (wat stiekem toch een behoorlijke klim was) en het klooster Walkenried. Aan het einde dag, vlak voor de camping, stopte de Birotor van Egbert en Henny ermee. Vol goede moed gingen zij op pad met de C3 om thuis de onderdelen te halen. Zo kon hij de volgende dag de aandrijfas repareren en dag 3 toch mee doen. Wat een klasse (en wat een C3 ervaring voor Egbert)!

Op dag 2 starten we eerder, wat voor de meeste even slikken was: de wekker zetten op vakantie?! Gelukkig hebben we weer een leuke route voor de boeg! We rijden eerst naar Quedlinburg, waar de meesten op een terrasje even bijkomen in het leuke plaatsje om daarna door te rijden naar Wernigerode. Als tussenstop klimmen we de Großvater op, een rots met mooi uitzichtpunt. Eenmaal aangekomen in Wernigerode lopen we daar de grotere stad door om later ook het luchtvaartmuseum te gaan verkennen. Terug op de camping staat er voor de derde dag op rij een heerlijke maaltijd, klaargemaakt door Max en Mirjam, onze twee persoonlijke topchefs.

Op dag 3 is het droog en breekt zelfs de zon door. We ontbijten weer uitgebreid en gaan als eerste naar de Grube Samson in St. Andreasberg. Helaas kon er geen echte rondleiding in de mijnen worden gemaakt want het waterrad was afgebroken en daardoor 50 cm gezakt. Te gevaarlijk. Daarom een wat langer verhaal, even geduld dus. Door naar de stoomtrein, in een ‘treintje’ rijden we achter elkaar aan naar station Drei-Annen-Hohne. Een lange rit naar de top inclusief een klein drankje, waarna we op de Brocken een mooi uitzicht hebben en een erwtensoep nuttigen. Daarna stond Goslar nog op het programma, ook een leuke plaats. ‘s Avonds, alweer de laatste avond, genieten we van een goede barbecue en doen we ons best om de drankvoorraad op te maken.

En dan is het zover: de volgende ochtend ruimen we de tenten op en laden alle keukenspullen weer in de Jumpy. Zorgvuldig wordt alles weer in de bus gezet, die tot de laatste gaatjes wordt volgepropt. Dit keer nemen wij (Maarten en Monique) de bus mee terug naar Nederland. Afgeladen vol trekt de bus het makkelijk op de Autobahn, de bus trekt makkelijk op en met het gemak van cruisecontrol en navigatie zijn wij met 5 uur weer thuis.

Ik denk dat ik namens iedereen spreek als ik zeg dat dit een geslaagde reis was. Tot over twee jaar en iedereen veel veilige kilometers!

Tekst & foto’s: Moniquevk, MaartenH

Equipe nr. 6 heeft een paar heerlijke dagen beleefd met de XM. Waren er in de aanloop naar de Harzrun nog wat zorgen of de auto niet opnieuw een storing-bonanza zou vertonen, eenmaal in de Harz bromde ze tevreden haar rondjes over de bochtige wegen. Copiloot Joost toonde zich een geweldige navigator die steeds een alternatief wist te vinden voor de uitgezette route, waardoor we lekker veel haardspeldbochten en achterafwegen hebben gereden en toch het hele programma konden volgen.

Waar bij de Alpenrun de nadruk op het rijden lag en de routes ook minder ruimte lieten voor ander vermaak, was het programma van de Harzrun meer ingesteld op ontspanning. Wij danken de organisatie voor het veelzijdige programma met ruimte voor cultuur en avontuur. En voor lunchpauzes, want daarvoor heb je in Duitsland nu eenmaal ook meer tijd nodig; een goede schnitzel kost tijd om te maken, maar je bent ook wel even bezig om die op te eten.

Dit jaar geen verboden avonturen om andere deelnemers gek mee te maken en ook bij onze halfslachtige poging een bospad in te duiken werden we meteen ontmaskerd als poseurs door team Breeze/MiGS in hun groene GS. Bij Adri liep het schuim over de kin toen hij ons daarop later aansprak.

Dank aan de organisatie voor dit perfect georganiseerde evenement. Wij blijven nog even nagenieten en kijken vol verwachting uit naar de volgende editie in ehm… Noorwegen, Sicilië, Tsjetjenië, Schotland? Het doet er niet toe, want andermaal is gebleken dat het juist het groepsgebeuren is, dat het evenement haar glans geeft.

Wat een mooi verhaal en raak getroffen typeringen Jaco. Ik heb besloten om geen verder commentaar te leveren.

Adri

breek hem de bek niet open

@ Adri

Ook voor ons wegenwachters was de Harzrun ontzettend leuk. We hebben ons echt supergoed vermaakt, lekker gegeten en gedronken, veel gezien, heerlijk rondgereden in onze wegenwachteend en heel veel gezelligheid met elkaar en de groep gehad. Het was echt genieten.

Geklust is er ook deze keer weer. We hebben hier en daar wat geknutseld aan carburateurs, ontstekingen, een versnellingsbak (helaas niet kunnen maken dus op transport naar NL), een band gerepareerd, hand- en spandiensten aan de organisatie verleend en psychische bijstand kunnen verlenen waar nodig. Daarnaast hebben we wat lopen knoeien met een go-pro op de eend en hebben we een soort van poging tot vloggen ondernomen. We denken nog na over wat we met die vlogmeuk zullen doen, zo goed was het namelijk niet

Een bijzondere dank aan die aardige meneer van CitroBag die met ons zijn caravan wilde delen: we hebben warm, droog en daardoor comfortabel geslapen!

Ik vond die vlogmeuk anders best vermakelijk. Wilde eigenlijk voorstellen, start een Youtube kanaal met z’n tweeën

Ik wilde overigens met terugwerkende kracht nog mee doen aan het meest ludieke pechgeval, maar was te laat. Ik kwam er zondagochtend, of was het nou zaterdag, achter dat ik blijkbaar verwarmde buitenspiegels heb, alleen rechts functioneert ie niet

Over ludieke pechgevallen gesproken: Steeds als ik een gele bus van de Deutsche Post zag, kreeg ik de neiging mijn auto ernaast te parkeren en de klep open te doen voor wat preventieve inspecties…

Dat had ik dus ook, telkens als ik zo’n bus zag ‘He, ANWB, zou de eend stuk zijn? Oh, wacht’

Wat moet je, als je graag met MiGS in zijn supersonische Groene Schicht met de Harzrun mee wil doen en MdV en dochter eigenlijk ook wel mee willen? Maar zij houden niet zo van autorijden en zeker niet op de smalle en bochtige Harz-weggetjes in een gigantisch grote auto als een Xantia Break.  Voor minimaal comfort moet die mee om de VW (vouwwagen) te trekken. Maar uit ervaring wisten wij dat Cl-Zf een hele mooie wandelomgeving is. Dat wandelen was een groot succes en wat wij begrepen hebben, zijn er meer MdV’s die een soortgelijke houding hebben t.o.v. de edele rally- en toertochtsport. Dus de volgende CiFo-Run zou nog meer (meer is haast niet mogelijk) aan aantrekkelijkheid winnen, als er een combinatie van een mooie rij- en wandelomgeving kan worden gevonden. Schotland voldoet b.v. aan deze voorwaarden, heeft ook nog meer aantrekkelijke vochtige kanten, maar er zijn er ook wat onaantrekkelijke vochtige kanten.

De aanloop naar dit evenement ging niet zonder moeite. Zo zag de Groene Schicht een paar dagen voorafgaande er nog uit:

Maar op de ochtend van vertrek waren alle dingetjes opgelost:

De dagtochten gingen via donkere vochtige ondergrondse holen, schilderachtige stadjes en zonnige hoge toppen, naar het vertrouwde eindpunt op onze camping met hapjes, 4 soorten bier en spiritualiën waarvan sommige “Niks” waren.

De derde dag bovenop de Brocken met onze Loc en onze Museumtrein, met gereserveerde zitplaatsen, op de achtergrond:

Behalve dat het MiGS-mobiel ons supersonisch door de Harz heeft gevoerd, zijn de 3 dagen ook supersonisch voorbij gegaan. Vergeten zijn de natte donderdag en de koude zaterdag, alleen de zonnige herinneringen beklijven.
Organisatie, keuken (weer als vanouds fantastisch lekker) en hulpdiensten nogmaals bedankt.

Adri

Leuke verslagen mensen, jullie hebben het goed naar de zin gehad in de mooie Harz lees ik.

Nu snap ik ook waarom wegenwachter Johan (oud collega) de wegenwachteend niet bij zich had afgelopen zaterdag op de oldtimerdag in Appelscha. De Eend was in de Harz

Ik heb bitter weinig foto’s gemaakt en dan ook nog eens alleen met de telefoon, maar een paar sfeerbeelden wil ik jullie toch niet onthouden:

O en deze dames op het station voeren volgens mij iets in hun schild. Die camouflagekleding hebben ze niet voor niets aan, geen zuivere koffie dit. Kijk ze smoezen ook!

Ook wel een rare gewaarwording als je met een Duitse trein reist en bij aankomst op het eindstation in een lange rij het station afloopt om daar voedselbonnen uitgedeeld te krijgen. Ik kon vreemde associaties niet onderdrukken…