Door het vertrek van een collega en overdracht van zijn auto heb ik onverwacht snel afscheid genomen van mijn geliefde Picasso 1.2 Puretech Businessline uit 2018. Hierbij een klein verslag van hoe ik mijn periode heb ervaren.
Tijdens het uitzoeken van een nieuwe leaseauto in 2017 waren de overwegingen: voldoende ruimte voor 3 achterin, comfortabel en niet te duur. De shortlist indertijd bestond uit de Picasso, een Octavia en Scenic. De Picasso heeft het in de selectie gewonnen op ruimte, uitrusting en het relaxte rijgedrag. De Octavia en Scenic waren wat krapper achterin en overtuigden wat minder. De Picasso sprak vooral aan op het comfortabele rijden.
In de praktijk heeft de Picasso me nooit in de steek gelaten en reed hij vooral rustig. Dat kwam ook doordat ik zo veel mogelijk de automatische cruise control (ACC) gebruikte, waardoor je veel afstand tot je voorganger aanhoudt en relaxed kan rijden. Wel jammer is dat deze ACC alleen het gas losliet in plaats van actief remmen. Dat maakt dat je toch altijd zelf moet blijven opletten of je moet remmen, daardoor ontspan je pas echt wanneer de weg voor je echt leeg is. De ruime en hoge zitpositie voorin is ook heerlijk, alle ruimte om je benen zo te zetten zoals je maar wil.
Ik had een panoramadak en licht interieur, wat de auto heerlijk licht maakt. Het panoramadak is vooral leuk voor de achterbank, want als bestuurder kun je er helemaal niet doorheen kijken. Niet erg, de voorruit is groot genoeg, maar je hoeft het dus niet voor jezelf te nemen.
Prettig was ook dat Android Auto goed werkte in de auto, via het onderste scherm. Samen met de prima navigatie van TomTom heb je zo alle moderne software aan boord.
Minpuntjes? Een paar: het schokkerige schakelen. Zelfs na jaren rijden bleef het moeilijk om schokvrij te schakelen, vooral van 1 naar 2. Het rammeltje in de achterbank is ook nooit helemaal weggeweest. En de MyCitroen-app heb ik uiteindelijk van mijn telefoon gegooid: je bleef inloggen en bovendien was na een jaar gebruik mijn hele rithistorie verdwenen. Dus niet betrouwbaar en voegde voor mij ook weinig toe.
Al met al een auto die ik met een gerust hard zelf had willen overkopen of aan een vriend/familielid zou durven te verkopen.
En wat is de opvolger geworden? Een Polestar2. Niet zelf uitgezocht dus geen uitgebreide overwegingen waarom ik voor deze auto heb gekozen. Ik heb deze geaccepteerd omdat deze fiscaal vriendelijk is, hij erg lekker rijdt en ik de ruimte op de achterbank niet meer nodig heb. Over de plussen en minnen van de Polestar ga ik een ander forum vermaken. Voor jullie: veel plezier met jullie Citroëns!
Als afscheidskadootje een mooie foto toegevoegd van de Picasso met een verre voorganger.
