Sinds afgelopen zaterdag mag ik mij, voor het eerst sinds ik 17 was, weer de eigenaar van een brommer noemen.
Ik heb een Mash Dirt Track gekocht. Dit in verband met de aanstaande verhuizing van mijn werkgever naar een nieuwe remise, net buiten de stad. Voor het leuke net te ver om te fietsen en met de auto is geen optie, want die kan ik na mijn werk niet meer kwijt hier. Het moest een moderne(re) brommer zijn in verband met de milieu-eisen in Den Haag en ik wilde geen scooter maar een schakelbrommer. Liefst had ik weer een Good Old Zündapp gekocht, maar die mogen hier de stad niet in.

Afijn, de Mash dus. Officieel is het een Franse brommer, maar de machines worden “gewoon” in China gebouwd. Misschien dat ze nog net in Frankrijk in elkaar gezet worden. Hoe-dan-ook, het is best een kekke machine, waarbij het frame tevens geschikt is voor een 125cc motorblok en het hele spul voelt dan ook erg stevig, robuust zelfs, aan. Dat geldt wat minder voor de elektronica, enige Gremlins zijn deze brommers niet vreemd. Die van mij werkt vrijwel helemaal zoals bedoeld, alleen de elektrische starter en de snelheidsmeter/kilometerteller doen het niet. De brommer is in augustus 2020 in Nederland op kenteken gekomen en heeft inmiddels zo rond de 13.000 kilometer gereden. De motor is een 49cc 4-takt met Honda-genen, maar dan nieuw gebouwd in China. Het blokje lekt niet, start redelijk goed op de kickstarter en haalt in originele trim 53 km/h (GPS).

Te doen is er ook wel een en ander. De starter en de snelheidsmeter dus, en verder behoeft het apparaat een onderhoudsbeurt. Olie, remvloeistof, klepspelingcontrole. En de carburateur afstellen want het ding loopt twee zo hoog stationair als de fabrikant voorschrijft. Overigens is het een Euro4 uitvoering, met lambdasonde en “geregelde” carburateur, als ik het goed begrepen heb. Het modeljaar na dat van mijn brommer heeft injectie met ecu en is Euro5. Het maximale vermogen is 2,85 PK bij 6800 t/min.

Afgelopen zaterdag heb ik de machine op het randje van Noord-Brabant opgehaald. Om meteen maar weer echt de feel voor zo’n brommer te krijgen heb ik besloten om hem niet met een karretje op te halen maar gewoon naar huis te rijden. Iets meer dan 70 kilometer en dat ging uitstekend. De machine ligt erg goed op de weg, remt meer dan prima en op constante snelheden is het aardig uit te houden qua lawaai. Wel is de vering erg hard (maar afstelbaar, de veren staan nu op de “harde” stand) en na ruim 2 uur heeft je achterwerk ook niet veel gevoel meer, maar dat mag de pret niet drukken.

Ik ben er blij mee en voorlopig uit de brand qua vervoer naar mijn werk. Hopelijk blijft het beestje het een beetje fatsoenlijk doen. De motortjes staan erom bekend zo’n 30.000 kilometer mee te gaan, daarna is het óf reviseren, óf vervangen van het blok. Of een complete nieuwe brommer kopen natuurlijk. Zoals het nu aanvoelt kan het spul nog wel even mee, is mijn indruk.

Ziet er leuk uit! Als een ouderwetse brommert.

Ahh; je hebt ook lang geleden? een Zündapp gehad, de degelijkste bromfiets ooit…

Die 17 past er inmiddels (ruim) 3 keer in, ja