ELO: VEELZIJDIGE TOEKOMSTVISIE

Dit is ELO, Citroëns nieuwste studiemodel. Ons favoriete merk laat hiermee zijn visie zien op een toekomstige familieauto. Die zal niet in deze extreme vorm op de weg verschijnen, hoewel bepaalde elementen en ideeën uit dit ontwerp weldegelijk hun weg naar toekomstige Citroëns zullen vinden.

Omdat tegenwoordig werk en privé steeds meer door elkaar lopen, moet een auto ook veelzijdig zijn, vinden ze bij Citroën. Daarom is de ELO niet alleen als mobiele werkplek te gebruiken, maar ook een auto waarin je kunt uitrusten en ontspannen. De buitenmaten zijn gelijk aan die van een C3 Aircross, maar omdat de wielen op de hoeken zijn geplaatst en er een kleine elektromotor onder de vloer van de kofferbak zit, biedt de ELO veel meer binnenruimte.

De bestuurder is in het midden geplaatst. Dat is niet ideaal met instappen, merkte ik toen ik de ELO vorige week kon bekijken. Als je eenmaal zit heb je echter wel een goed overzicht. Aan weerszijden is nog plaats voor een passagier die op een opklapbare stoel kan plaatsnemen. De achterbank biedt ruimte aan drie personen. Door de ver naar voren geplaatste voorruit wordt het interieur vergroot, terwijl de relatief lage raamlijn voor extra licht zorgt.

De ELO ziet er stoer uit, met zijn grote wielen en hoekige vormen. Het contrast tussen de donkere raampartijen en de fel oranje carrosserie geeft een mooi effect, bijna grafisch. Het ontwerp mist de typisch automotive designelementen zoals een oplopende raamlijn of bepaalde welvingen in de flanken. In plaats daarvan koos Citroën een eigen stijl, die meer doet denken aan productdesign of de strakke stijl waarin consumenten-elektronica wordt vormgegeven.

De ELO is duidelijk als Citroën herkenbaar, niet alleen vanwege de grote logo’s op de voor- en achterkant, maar ook vanwege de lichtsignatuur: aan de achterzijde zie je de light wings terug die op de C5 Aircross debuteerden; aan de voorkant zijn twee horizontale lichtbanen gecombineerd met twee boven elkaar geplaatste blokken. Die blokken zitten relatief dicht bij elkaar, wat de ELO iets vriendelijks geeft – en in de verte zelfs een klein beetje doet denken aan de TUB bestelauto.  De voor- en achterbumper hebben een identieke insert die van een soort piepschuim gemaakt is, en bij schade gemakkelijk vervangen kan worden.

De banden en velgen van de ELO werden door Citroën in samenwerking met Goodyear ontwikkeld. Het rubber van de band is geschikt voor zowel asfalt als losse ondergronden, wat volgens Citroën mooi aansluit bij het veelzijdige karakter van het ontwerp. Een leuke vondst is dat in elke velg (net onder het logo) enkele gekleurde lampjes in één oogopslag aangeven of de banden nog op de juiste spanning zijn. Let ook op hoe het design van de velg optisch doorloopt in de band.

De deuren van de ELO openen als een parallelogram en een B-stijl ontbreekt, zodat je gemakkelijk toegang hebt tot het interieur. Aan de voorzijde van het dak is een raam geplaatst dat geopend kan worden. Met een knipoog naar de 2CV kan ook de achterkant van het dak geopend worden, zodat er lange spullen meegenomen kunnen worden. De ELO bevat trouwens nog meer hints naar Citroëns verleden: denk aan de bestuurdersstoel met zijn eenvoudige buizenframe, de uitneembare stoelen (picknicken onderweg) en zelfs het een enkelspaaks stuur is terug!

Er is geen echt dashboard. In plaats daarvan zijn alle bedieningselementen op het stuur geplaatst, zodat de bestuurder, net als bij de CX destijds, zijn handen niet van het stuur af hoeft te halen. Zaken als verbruik, navigatie en snelheid worden op een brede strook onderaan de voorruit geprojecteerd, net als bij de C3. Het verschil is echter dat die strook nu transparant is zodat je erdoor naar buiten kunt kijken en de projectie als het ware voor de auto lijkt te zweven.

Volgens Citroën is het fel oranje interieur warm and welcoming. Ik vond het vooral erg heftig. Een leuk detail is dat de vloer met een emmer water te reinigen is en dat de vilten opbergtassen die tegen de zijwanden geplaatst zijn, allemaal gemaakt zijn van restjes en afval uit de designstudio.

De bestuurdersstoel is een doorontwikkeling van de stoel uit de Oli conceptcar: het frame bleef, de kussens zijn verder verbeterd. De stoel kan om zijn eigen as draaien en het is mogelijk om er een tafeltje aan te bevestigen, zodat je gemakkelijk van rijden naar werken of relaxen kunt wisselen

En als je dan in de relax-modus bent beland, is het handig dat er in de dorpels onder de deuren stopcontacten en een aansluiting voor een compressor te vinden zijn, zodat je je laptop kunt gebruiken, een elektrische fiets kan opladen of een luchtbed kunt oppompen. In een opbergvak bij het achterwiel is een set jeu-de-boules-ballen te vinden en in de achterdeur is een uitklapbaar tafeltje gemaakt met twee koffiekopjes. Tegen het plafond is een rail geplaatst waar allerlei accessoires aan bevestigd kunnen worden. Ook buiten, op het dak, is die rail te vinden. Citroën kreeg bij de uitwerking van dit soort praktische zaken trouwens hulp van Decathlon.

Nog een laatste verrassing: wie de drie achterstoelen platlegt, kan uit de vloer van de kofferbak twee matrassen tevoorschijn halen, zodat je in de ELO kunt overnachten. Uit het plafond kan dan zelfs een klein beamerscherm worden neergelaten zodat je voor het slapengaan nog even je favoriete serie kunt bingen.

De ELO (de naam is trouwens een afkorting van rEst, pLay & wOrk en heeft niets met Electric Light Orchestra te maken) is natuurlijk totaal niet realistisch, maar biedt wel een goede inkijk in het potentieel van Citroëns designstudio. Zij blijken nog altijd in staat om slimme vondsten en leuke details te combineren in een ontwerp dat een heel eigen gezicht draagt en daarmee polariseert: iedereen heeft er een mening over. En is dat nou niet een kenmerk van een échte Citroën?

De ELO is een functioneel prototype: hij kan echt rijden. Zodra daar gelegenheid toe is grijpen we die kans natuurlijk met beide handen aan! Tot die tijd moeten we het doen met een stilstaande auto. Wil jij de ELO ook in het echt zien? Dat kan op de Autosalon van Brussel in januari.

Tekst: Thijs van der Zanden, Citrovisie.nl; foto’s: Thijs van der Zanden & Citroën Communication