Van de voorpagina

Samen kom je verder!

De vakantie zit er voor de meesten wel weer zo ongeveer op. Dat zal voor de meesten een heerlijk ontspannen periode geweest zijn, maar sommige roadtrips gaan niet helemaal zoals je dat wilt. En hoe regel je het dan verder? Medeforumer René Jongejan kan er inmiddels over meepraten!

Voor week 30 en 31 van dit jaar had ik, samen met onze beide zoons, een roadtrip door Noordoost-Europa gepland. Deze reis krijgen zij vanwege het behalen van het middelbare schooldiploma. Onze dochter had destijds met mijn wederhelft een zonvakantie op Kreta gedaan. Onze oudste zoon had het diploma al in 2011 gehaald, maar wist nooit een reisdoel te kiezen. Toen vorig jaar de jongste spruit, Thym#99 alhier, ook met een positief eindresultaat deze levensfase beëindigde, hebben we toch maar eens over een bestemming nagedacht. Meerdere opties kwamen voorbij: IJsland bijvoorbeeld of het Noorderlicht zien. Uiteindelijk hebben we in goed overleg besloten om deze roadtrip te gaan doen. Met de voorbereiding van de reis zijn we al in het najaar van 2018 gestart. Het doel van de reis was het bezoeken van een aantal nationale parken aan de noord- en zuidflank van het noordelijke deel van de Karpaten, een halfcirkelvormige bergketen met een lengte van ca. 1500 km, die in Tsjechië begint en in Servië eindigt. Om die reden hebben we het over de Karpatenreis, een reis met een totale lengte van bijna 4.200 km. Tijdens deze reis zouden we Polen, Oekraïne, Roemenië, Hongarije, Slowakije, Tsjechië en Duitsland bezoeken.

Om de reis te kunnen maken had ik een buscamper gehuurd, een Citroën Jumper uit 2008, inclusief pechhulp en vervangend vervoer in geheel Europa. Na het treffen van alle voorbereidingen zijn wij zaterdag 20-07-2019 om ca. 14:15 vertrokken, vrouw respectievelijk moeder voor het eerst voor langere tijd alleen thuis achterlatend. Het eerste reisdoel was een camping nabij Krakau, dus ca. 1.300 km voor de boeg. Het plan was om daar zondag in de loop van de dag te arriveren en een overnachting te maken.

Alle drie zijn we in het bezit van een rijbewijs en we hebben zelfs voor deze reis een internationaal rijbewijs aangeschaft vanwege het bezoek aan Oekraïne. Het eerste deel van de reis ging voorspoedig, zonder enig oponthoud bij Emmen Duitsland binnen gereden. Na een paar uur sturen werd het tijd voor koffie, het was intussen gaan regenen. Na een bakkie in Raststätte Brockbachtal Süd te Westerkappeln een verse chauffeur achter het stuur en weer verder. Helaas bleek al snel dat het neerslaggebied dezelfde route volgde als wij: het werd gewoon niet meer droog.

Een paar honderd kilometer verder zijn we opnieuw gestopt, ditmaal voor een snelle warme hap in Raststätte Helmstedt Süd, op het randje van de voormalige DDR. Hierna heb ik het roer in handen genomen en zijn we verder in oostelijke richting gedreven. Direct over de Poolse grens, het was intussen 01:30 h en gelukkig ook weer droog, zijn we gestopt om te tanken en een paar uur nachtrust te genieten. We stonden tussen de Oost-Europese truckers, naast ons een Moldaviër en voor ons een tweetal Oekraïners, die om 06:00, zittend op de voorbumper, al genoten van het eerste blikje bier. Bij het ochtendgloren hebben we de reis vervolgd. Op de ANWB-routekaart, die we voor het hele af te leggen traject bij ons hadden, stond aangegeven dat snelweg A18 alleen richting Duitsland goed te berijden is. ‘Waarom?’ vraag je je dan af.

Nou, daar waren we snel achter. In oostelijke richting bestaat de snelweg nog uit betonplaten, waarschijnlijk nog een erfenisje van der Adolf. Met een gangetje van ca. 60 km/h legden we de ruim 70 km af. Een tip aan de Poolse regering voor de besteding van wat euro’s uit de EU-subsidiepot: even knap asfalteren graag. Na een hoop gerammel werd de A4 bereikt en redelijk rap daarna ging het mis, het was intussen nagenoeg 08:00. We reden 100 km/h op de cruise control, maar die werd automatisch uitgeschakeld en de camper begon te schudden. Ik vroeg aan de zoon achter het stuur of het wegdek weer zo slecht was. Nee was zijn reactie, maar hij gaf aan dat de motor ook geen vermogen meer leverde. Nu is de A4 een snelweg zonder vluchtstrook met slechts af en toe een pechhaven, dus ter hoogte van Mikolajowice direct de eerst mogelijke afslag genomen en langs de kant van de weg gestopt. Dat laatste stukje ging gepaard met veel grijze rook. Direct de kap open en meteen al vastgesteld dat de motor op 3 cilinders liep. Bovenop het blok stond ook enige diesel en langs de verstuiver van cilinder 4 zag je bij een draaiende motor luchtbelletjes. Verstuiver stuk denk je dan.

Telefonisch contact gezocht met de verhuurder/eigenaar en daarna met de door hem opgegeven alarmcentrale. Na het beantwoorden van allerlei vragen via WhatsApp onze locatie doorgegeven. Uiteindelijk zijn we om 11:00 met een bergingswagen afgevoerd.

Deze heeft de camper en ons afgeleverd op een openbare parkeerplaats naast de dichtstbij zijnde Citroën-dealer, namelijk Vega Car in Walbrzych. Hier hebben wij noodgedwongen en met veel improvisatie moeten overnachten zonder elektra-aansluiting en vers drinkwater. De volgende morgen, maandagochtend 22-07-2019,  om 08:00 ons gemeld bij de receptie van de dealer met de vraag wie er Duits dan wel Engels sprak. Gelukkig was de servicemanager behoorlijk vaardig in het Engels en hem dus verteld wat ons was overkomen en tevens de vraag gesteld hoe snel ons zou kunnen helpen. De camper mocht direct naar binnen en in no-time bogen 3 monteurs zich over het slachtoffer. Men startte met het uitlezen van de storingen m.b.v. een Lexia, daarna werd de verstuiver van cilinder 4 getrokken en een hulpstuk geplaatst waarmee de compressie gemeten kon worden. Binnen een uur werd vastgesteld dat de camper zeker niet binnen enkele dagen te repareren was vanwege aanzienlijke motorschade, namelijk geen compressie meer op cilinder 4 ten gevolge van schade aan de zuiger. Wat bleek later, in de bouwjaren 2006 t/m 2011 zijn Jumpers, maar dus ook Boxers en Ducato’s, voorzien van een Ford-motor, de 2.2 TDCI, oftewel de Puma-motor. En de versie uit die bouwjaren is een hele beruchte: vele camperaars zijn al geconfronteerd geweest met motorschade. Dusdanig veel dat dit zelfs het TV-programma Radar heeft gehaald. Overigens niets dan lof voor de dealer, daar heeft men het begrip “service” nog hoog in het vaandel staan.

Nadat dit bekend was wederom contact opgenomen met de alarmcentrale met het verzoek om een vervangende camper te regelen. Alleen kreeg ik toen niet de reactie die je zou mogen verwachten. Je denkt het allemaal goed geregeld te hebben, maar krijgt dan te horen dat een vervangende camper in Polen krijgen een heel grote uitdaging is. Zo groot dat men niet direct kon aangeven of dat überhaupt ging lukken en mocht dat dan wel het geval zijn, dan kon men ook nog niets zeggen over wanneer dat dan zou zijn. Samengevat, alleen maar onzekerheden en gezien de dusdanig grote consequenties voor ons reisschema hebben wij, in overleg met een medewerker van de alarmcentrale, besloten de reis af te breken en per vliegtuig huiswaarts te keren. We hebben al onze bagage uit de camper gehaald en gesorteerd in “dit moet/mag mee” en “dit kan achterblijven”. De laatste stapel hebben we uiteraard weer in de camper terug gezet. Ik was in de veronderstelling dat de alarmcentrale de terugvlucht voor ons zou gaan boeken, dus na 2 uur radiostilte maar weer eens een half uur in de wacht en uiteindelijk te horen gekregen dat men door drukte daar nog niet aan toe gekomen was. Toen maar voorgesteld het zelf te doen onder de voorwaarde dat de kosten van de tickets vergoed worden. Dus even ruim € 1000,- afgetikt voor 3 vluchten Wroclaw-Warschau-Amsterdam met LOT. De servicemanager regelde nog even een taxi voor ons om op Copernicus Airport te komen. Deze moderne luchthaven blijkt oorspronkelijk in 1938 nog voor de Luftwaffe aangelegd te zijn. Op de luchthaven hebben we eerst maar eens goed voor de inwendige mens gezorgd. Aan het einde van de middag konden we inchecken en door de douane richting de gate. Dan denk je dat intussen alle leed geleden is en nadert het moment van boarden. Op het informatiebord verschijnt echter de tekst “More information at 18:00 h”. Even later worden onze namen omgeroepen en krijgen we bij de infobalie te horen dat het toestel waarmee wij naar Warschau zouden vliegen een iets te harde landing heeft gemaakt en dus niet verder vliegt. Nog even snel omgeboekt naar Lufthansa met een overstap op Frankfurt en uiteindelijk zijn we om 18:45 aan boord gestapt.

Een voordeel van een korte vlucht met een dergelijk klein toestel is dat je dusdanig hoog vliegt dat er goed zicht is op het aardoppervlak. En aangezien we iets ten zuiden van de snelweg in westelijke richting vlogen konden we de plek, waar de heenreis feitelijk eindigde, vanuit de lucht aanwijzen. Om 22:15 zijn we geland op de Zwanenburgbaan en om 00:30 waren we weer thuis. Bij elkaar nog geen 60 uur van huis geweest, waarvan alleen de eerste 16 uur volgens plan verliepen.

Maar hoe liep het nu verder met de camper af? Die is na ruim een week gerepatrieerd. De eigenaar heb ik geadviseerd om iets meer te laten doen dan slechts het vervangen van de defecte zuiger. Bols Motorenrevisie in Veghel reviseert dit type motor, maar brengt tevens een modificatie aan. Deze bestaat uit het monteren van iets kortere drijfstangen en iets hogere zuigers, deze worden toegepast in de Euro 5-versie van het blok, welke na 2010 is geproduceerd. Dit in combinatie met geteste en goed bevonden verstuivers moet weer een betrouwbaar blok opleveren. Hij heeft hier ook voor gekozen en zodoende staat de camper intussen in Veghel.  Hierdoor kan de tekst achterop de camper weer waarheid worden.

Tekst & foto’s: René Jongejan

Mooi maar sneu verhaal René. Jammer. Het valt me op dat het in eerste instantie een soort race tegen de klok lijkt: eerste bestemming 1300 km, snelle hap, door tot 1:30. Wauw, niet echt een vakantiegevoel. Of juist wel ?

De eerste 48 h van de geplande reis waren op zich niet eens zo heel ambitieus, het was de bedoeling om op maandagmiddag in Ustrzyki Górne, in het meest zuidoostelijke puntje van Polen, te arriveren, in totaal zo’n 1600 km.
Krakau is volledig via de snelweg te bereiken, dus 1300 km in 24 h is goed te doen.
Anderen doen dat ook richting la douce France en dan ook nog met een sleurhut aan de haak.

Het zou een avontuurlijke trip worden met veel improvisaties, helaas werd dat alleen op een ander vlak dan voorzien.

De roadtrip staat overigens voor zomervakantie 2020 opnieuw in de agenda.

Ik heb inderdaad ook 1200 km in één ruk gedaan met sleurhut, maar alleen omdat de vakantie voorbij was en het buiten 43 graden was.

Bijzonder sneu, idd. Wij dachten ook dat de vakantie al voorbij was toen we nog maar net een paar dagen onderweg waren.
Bleek gelukkig vals alarm en de C35 2.5D heeft zonder problemen 5.500 km afgelegd in 3 weken. “Even” naar noord Zweden op en neer.
Hopelijk volgend jaar meer geluk!

Ochja, huurbusjes, leuk

In 2013 naar Zweden geweest met scouting, met de boot van Frederikshaven naar Goteburg. Eenmaal aangekomen op de eindbestemming ontdek je een prop in de wang (!) van de band linksvoor. Achteraf gezien hadden we die direct moeten vervangen.

Fast forward een weekje, nachtboot van Gotenburg naar Frederikshaven, zondagochtend 3:00 op de snelweg in de buurt van Aalborg: BAM, band stuk

Tja, je gaat daar in het stikdonker op de vluchtstrook geen band wisselen met 2 busjes vol kinderen die niet van jou zijn, dus 3km op de velg over de vluchtstrook gehobbeld naar de dichtsbijzijnde parkeerplaats en de band vervangen.

————————————-

Vorig jaar naar Polen geweest, lekke band op de terugweg. Halfuur aan het vechten geweest om de reserveband onder de bus vandaan te krijgen (dat hijs mechanisme zat muur en muurvast).

————————————-

Dit jaar met scouting weer naar Zweden geweest. Met 2 huurbusjes, een 9-persoons Transit met ruim 2-ton op de klok en een 7-persoons Fiat Ducato Professional van nog geen jaar oud.

De Ford heeft het niet gehaald.

Eenmaal in Duitsland de E31 opdraaien en toen bleek dat de Transit een hekel had aan verre reizen. Noodloop, geen vermogen, amper harder willen dan 90. Gelukkig waren we niet zo ver weg nog, dus anderhalf uur terug hobbelen, de Transit merkte dat ie naar huis ging want ineens deed ie het perfect, en een andere Transit meegekregen.

Wij kwamen met de Ducato om 19:00 aan op onze overnachtingsplek, de Transit om 22:30

Sneu hoor.

Vertrouw je op twee pijlers, een gehuurde Citroën en op uitgebreide reis/pechverzekering.
En vervolgens laten eigenlijk beiden je in de steek.

Misschien opnieuw deze tour plannen? De kans op herhaling van dezelfde tegenslag is statistisch gezien, nu bijna nul geworden

Ik ben afgelopen voorjaar met mijn 18 jaar oude (gechipte) Xantia HDi naar Warschau geweest.
Waarschijnlijk vond iedereen dat onverantwoord, vooral met 450.000 km op de teller.

Inclusief twee korte stops ben ik in 11 uur en 35 minuten vanuit België naar Warschau gereden.
Heen en terug geen enkel probleem. (Behalve enorme windherrie op hoge snelheid, d.w.z. wind tegen en langdurig boven de 150km/u).

Tja, laten we het maar op geluk houden

Mvg. Alfred.

@lfred schreef:

Misschien opnieuw deze tour plannen?

René Jongejan schreef:

De roadtrip staat overigens voor zomervakantie 2020 opnieuw in de agenda.

In de klein 1000 km die we er wel mee hebben gereden hebben we de teller op 108.000 gezet.

Eén van de Jumpers van onze lokale aannemer had hetzelfde probleem al bij 80.000.

Sneu dat de trip zo moet eindigen. Maar van de andere kant, je hebt wel in een schitterende Bombardier CRJ regional jet gezeten. Ieder nadeel heb zijn voordeel, of hoe zeggen ze dat zo mooi.

Ieder nadeel heeft zijn voordeel Maarten.

“Elk nadeel heb zijn voordeel”, overigens origineel niet eens van Cruijff zaliger, maar van de Kromme.

Ik had het mooi gevonden als je in het stadje Cøttbus was gestrand!!

Wanneer gaan jullie de reis opnieuw doen?

René Jongejan schreef:

De roadtrip staat overigens voor zomervakantie 2020 opnieuw in de agenda.

“Leuk” verhaal!
In ieder geval iets om later aan de kleinkinderen te vertellen.

@lfred schreef:

Ik ben afgelopen voorjaar met mijn 18 jaar oude (gechipte) Xantia HDi naar Warschau geweest.
Waarschijnlijk vond iedereen dat onverantwoord, vooral met 450.000 km op de teller.

Hoezo?
Dat is gewoon een stuk bewezen techniek dat je gebruikt.

EW schreef:

In ieder geval iets om later aan de kleinkinderen te vertellen.

Ik hoef niet tot later te wachten, ik heb er al 2.

Hahaha.

Of voor je zoons om aan hun kleinkinderen te vertellen.