De afgelopen zomer zat ik vaak in de tuin een beetje van het weer te genieten. In de zon door de Europese autowebsites swipen en scrollen. Gezocht werd een klassieker die beter geschikt is voor de “vintage” wintersport dan mijn fijne Jaguar. Een technisch eenvoudige oldtimer, betaalbaar, niet te mooi en betrouwbaar genoeg voor wat wintersportavontuur. Van alles passeerde de revue: van Opel Rekord tot MGB GT, van Granada tot Impala, van GS tot Amazon.

Tot vriend (en medeforummer) Branko “CitroHenno” “op de lijn” kwam. Met een grijze saab 96. Een leuk fris wagentje, met een nadeel: hij stond zo’n beetje op de noordpool, boven het stadje Kiruna in het noorden van Zweden en goed bekend bij deelnemers aan de Raid Arctique. Dat is wel een eindje rijden vanuit Amsterdam zeg maar, en zelf voor hem inwoner van Zweden een grafeind weg. Na wat heen en weer appen, rekenen en nadenken trokken we de conclusie: te ver en met ophalen er bij: te duur. Laten we staan dus. En door..
Dan komt er tijdens mijn vakantie in de Alpen in eens een andere Saab voorbij, een rooie, een stuk dichterbij. Slechts 950 bij Branko vandaan en op zo’n 2500 km van Amsterdam dus.

We besluiten de verkoper om wat meer info te vragen en krijgen een setje foto’s een auto die vrij origineel overkomt maar wel het nodige werk en liefde nodig heeft. Wel een Zweedse APK er op én rijdbaar. Met een bescheiden prijs, een bijbehorende staat van de wagen en een verkoper die sympathiek is en wil meewerken besluiten we om een plan te maken..

Branko gaat per trein naar het noorden om de auto aan te kopen, want de Saab staat in Umeä, en haalt het apparaat dan rijdend naar zijn eigen woonplaats, 950 km zuidelijker. Daar kom ik/wij vervolgens heen vanuit NL en daar halen wij het S(ch)aabje dan op. So far so good…

Zo gezegd, zo gedaan.. Met de verkoper in Umeä maken we een deal en midden augustus stapt Branko op de trein. Eerst van huis naar Stockholm en dan met de nachttrein naar Umeä.

Het eerste deel van de reis gaat vlot, daarna slaat ook het Zweedse vertragingsspook genadeloos toe op het traject en met 5 uur vertraging komt hij aan in het noorden. Gaat lekker zo…. Door deze vertraging loopt natuurlijk het hele schema volledig in de soep. Het plan was namelijk om na aankomt rond 7.00u de auto op te halen en om 8.00u de reis van 950 km naar huis aan te vangen. Yeah right… dat werd dus rond 14.00u

Met de opgelopen vertraging zou de rit naar huis nachtwerk worden dus. En die Zweedse nachten zijn donker. Hotel dus.

De volgende dag weer verder op pad dus. En wij in Nederland worden per app op de hoogte gehouden van de vorderingen. Het Saabje blijkt zich goed te houden. Het motortje is wat rumoerig, de ontsteking is niet helemaal tip top, maar het ding loopt vlot 120.
Met een paar tussenstops vliegen de kilometers vlot onder de 15 inch wieltjes door

En zo komt de Saab met een dag vertraging aan bij huize Branko, het moment voor ons om ook op pad te gaan…

Vanuit Nederland gaan Ree en ik vervolgens met mijn Subaru op pad naar Zweden. Achter de Subaru de autoambulance van Ree. Via Groningen, Oldenburg, Bremen, Hamburg, Kopenhagen en Malmo rijden wij naar het noorden. We doen er ruim 16 uur over want met een aanhanger mag je gewoon niet zo hard en in Duitsland is het harstikke druk.

Vrijdagavond rond half acht komen we aan, tijd voor een korte inspectie van de Saab, lekker eten, ouwehoeren en naar bed.

De zaterdag besteden we relaxt. Ontbijt en op pad: we gaan naar de Loppis, de Zweedse variant op de rommelmarkt/kringloop, genieten van het prachtige landschap, shoppen bij de Biltema (aanrader!) en in de loop van de middag fixen we de koppeling van de saab nog ff: door vuil en bloemkolen in de cilindertjes dichten de seals niet meer af. Hoon er door, seals schoonmaken en beoordelen, zaak in elkaar, verse DOT3 van de Biltema er in, ontluchten en tadaa, we kunnen rijden!

Tijdens de eerste proefrit komen we dan ook nog ff deze eland tegen, die ik liever niet op de motorkap heb liggen…

Zondagochtend, half negen: tijd om weer naar huis te gaan. Nu met een rode Saab op de kar achter de Subaru!

Voor de terugweg kiezen we de route met twee veerboten: Helsingborg – Helsingor en Rodby – Puttgarden. Scheelt niets qua reistijd maar biedt mogelijkheid tot pauze met maaltijd op de boot en dat is wel zo fijn. Twee bootjes met auto en kar kosten wel 280 euro. Katsjing….

De Subaru mag 1800 kg trekken en heeft geen enkele moeite met deze combi. Je merkt er helemaal niets van en zelfs het brandstofverbruik is prima. Met kar en Saab halen we, op benzine, 1 op 10. Zondagnacht komen we om 1.30 thuis aan en is Nederland een rode Saab 96 V4 uit 1966 rijker!

Nice. Zijn jullie nou onderweg die alleraardigste imperial verloren?

Nee, dat hadden we in de auto gelegd en ligt nu thuis ergens op zolder want zo’n imperiaal op de auto is geen gezicht. Voor de wintersport heb ik een paar Thule skidragers uit de jaren ‘60.

Ja hoor. Hij zit een halve dag in Zweden, niet eens in het midden of noorden, en natuurlijk komt hij een Eland tegen. Daar deden wij langer over de afgelopen vakantie (omgeving Idre en Mora). Uiteindelijk hebben we er wel 2 gespot. En heel veel rendieren.

Leuke auto, ik ben benieuwd naar het vervolg!

Wat een leuk verhaal weer!

Leuk! De V4. Was dat niet dezelfde als in de Taunus?
Je begint grijs te worden ouwe.

Heerlijk! Zweden is fantastisch, Finland en Noorwegen ook niks mis mee trouwens. Ik was het wagentje zo gaan ophalen daar bij Kiruna, wel stukje sturen inderdaad

Dank allen. Werk is er zeker aan. Veel werk, maar goed te overzien. Eerst even wat historie/achtergrond:

De Saab is dus een 96, met V4. Zoals Jan al opmerkte: van Ford, Ford Köln om precies te zijn. Er is ook een V4 van Ford GB, de zogenaamde “essex” v4/v6 maar dat is een heel andere motor. Dat terzijde.

Mijn 96 is gebouwd in oktober 1966. Dat maakt het een van de eerste 96’s met V4 want de productie begon na de zomervakantie van 1966 als modeljaar 1967. Mijn auto heeft dus ook een zogenaamd “laag chassisnummer”. Kijk je naar de technische evolutie van de 96 dan is mijn auto éigenlijk een tweetakt model maar dan met V4. Mijn auto heeft namelijk nog de oude tweetakt “long nose” carrosserie met de lage voorruit en de kleinere achterruit plus het tweetak interieur. Wel een V4 motor dus én schijfremmen op de voorwielen. Model 1968 kreeg vervolgens een hogere voorruit, een grotere achterruit, een wat gewijzigd interieur en wat kleine aanpassingen. Model 1969 krijgt dan een nieuwe neus en een ander stuur, waarmee de 96 er uit komt te zien tot aan het einde van de productie in 1980, plus rembekrachtiging, ander stuurhuis enz enz. Maar nog wel het ouwe dashboard dus. Tussen 69 en 80 volgen dikke bumpers, verlies van chrome, andere stoelen en een lelijk dashboard.

Goed. Een vroege V4 dus. Dat betekent ook dat er nog een zogenaamde “open deck” motor in dat ding ligt, met semi-losstaande cilinders en andere koppen. Vanaf ‘68 zit er een gewijzigde motor in met een closed-deck waarbij de cilinders ook boven aan het blok vast zitten. Technisch verhaal, slaan we lekker over.

Vroege auto, vroege eigenaardigheden: Een enkelvoudige Solex PDSIT-7 carburateur met automatische choke, een radiateur zonder expansievat , een andere waterhuishouding dan later, een dynamo met minder capaciteit dan de latere modellen enz enz. Met onderdelen zoeken is het dus heel goed opletten want de meeste motoronderdelen die te koop zijn passen wel, maar niet alles…Dan wijk je dus uit naar de klassieke Ford hoek.

Oke: wat mankeert er aan? ehhhh hedde ge efkes..?

- alle waterslangen zijn op. Verrot. Vergaan. Lek of bijna lek.
- Benzineslang: gaar
- Choke: stuk
- Ontsteking: punten op, condensator gaar
- losse bedrading van mistlampen enzo. Moet weg.
- Aandrijfaskeering lekt
- carterventilatie lekt
- kleppen rammelen als een debiel
- meurt als een bunzing naar benzine, tank beluchting niet aangesloten.
- remmen achter afstellen
- carburateur in de revisie
- loopt slecht
- lekt van alles
- benzinepomp matig en lekt
- geen benzinefilter
- alle vloeistoffen goor
- handrem matig ‘
- deuren matig aan de onderkant

En nog wat meuk..

Het houd je van de straat.

Een hele lijst en dan toch een Zweedse APK?

In het verre verleden nog eens een Transit met een V4 gezien, was dat de Duitse of de Britse versie?

Gelukkig zijn of worden al die problemen opgelost.

Daar twijfel ik ook niet aan.

Ook in Zweden geldt dat een auto ouder dan 50 jaar niet meer gekeurd hoeft te worden. Naar mijn idee geen goed regeling, want dan krijg je dus dit: een rijdende auto met heel veel gebreken. Uiteindelijk toch van Umeå naar Annelund gereden, iets waar de Zweedse eigenaar veel respect voor had. Hij had alleen lokaal gereden met de SAAB.

De laatste Zweedse apk is van november 2024 en is geldig tot 2099 volgens het formulier

René Jongejan schreef:

Een hele lijst en dan toch een Zweedse APK?

Als je naar de staat van de auto kijkt dan is er op de benzineslang en de wat matige handrem na geen gebrek waar hij in Nederland op zou worden afgekeurd. De uitlaat is gasdicht, het onderstel is geheel spelingsvrij, er zitten vier nieuwe banden onder, het ding remt hard en kaarsrecht, de wissers en de verlichting werken en de accu staat vast. Roest aan dragende delen heeft ie niet, maar hij kent een waslijst aan achterstallig onderhoud.  De Volvo 164 die ik een paar jaar geleden uit België haalde had een nieuwe Belgische “keuring voor verkoop”  en was écht serieus levensgevaarlijk. En dat terwijl de Belgische autokeuring de naam heeft streng en onrechtvaardig te zijn…..

Kortom: ja een lijst gebreken, niets gevaarlijks én het ding heeft 950 km dwars door Zweden overleefd. Het had alleen geen 50 km meer moeten zijn

Leuk hoor, zo’n Saab. Veel plezier ermee.