Door een forum-storing was het bericht van mij van daarstraks verdwenen…

Gelukkig had I de tekst nog gauw opgeslagen:

Afijn. Alles netjes strak etc. Kleurlaag erop, begint dat dus toch weer ergens te vreten. OK, kan gebeuren. Uitschuren, netjes maken, nog een keer in de kleur. Wéér vreten. Kortom, alles er maar weer af, die vreetplek tot op blank staal uitgeschuurd en in de zink-epoxy primer gezet, kan dat opnieuw strak gemaakt worden en dan beginnen we wel weer opnieuw. Betekent wel dat er meer oppervlak opnieuw in de verf moet en hoe ik dat een beetje netjes voor elkaar ga krijgen in een hok zonder verwarming is nog even heel ernstig de vraag.

Ik moet echt eens een keer zo’n benzinegestookt warmtekanon gaan organiseren, want dit is natuurlijk een zich voortdurend herhalend probleem. Bij kleiner werk kan ik wel aardig uit de voeten met allerhande elektrische kacheltjes, maar nu wordt het gewoon te ruig om het in mijn beunhok goed af te werken zonder eerst in klimaat-, nouja, ‘beheersing’ te investeren.

Dus we vechten een weekje langer door met dit verhaal, onder omstandigheden waarin je dit om te beginnen niet moet willen, en dan zien we wel waar we dan zijn.

Derk

Bibberkip postte hierop:

“Bedoel je een afbijt achtige reactie?  ineens gaat de laklaag verfrommelen uit het niets?”

Penny Lane schreef:

Bibberkip postte hierop:

“Bedoel je een afbijt achtige reactie?  ineens gaat de laklaag verfrommelen uit het niets?”

Ja, dat. In dit geval in het klein, dan ziet het er meer als krimplak uit. En dat gebeurt pas als de kleur erop gaat en dan niet op plekken die je eventueel aan zou kunnen zien komen. Ik heb ‘t ook wel eens gehad dat zoiets gebeurt als je er een laagje spuitplamuur overheen jast om een wat beter uniforme afwerking te krijgen, maar dat kan ik dan nog wel volgen. Het is op dat punt helemaal niet moeilijk om ergens vervuiling te hebben achtergelaten die je niet meer ziet. Maar in dit geval zat alles al keurig strak en aalglad in de primer zonder dat er iets aan de hand was en dan daarna zet je de kleur erop en is er ergens midden op de plek die je behandelt zomaar ineens een vreetplek. Ook niet dat je ergens een randje hebt achtergelaten waar er rommel of vocht in achter gebleven is, zodat je je fout tenminste begrijpt, maar zomaar lukraak ergens. Wat pas echt ergernis is, is dat daarna het probleem alleen maar groter wordt naarmate je er meer aan gaat lopen doen om ‘t tot een niet-storende fout terug te brengen.

Dezelfde ongein is me eens met een gitaarbody overkomen. Dat was tegen de tijd dat de blanke lak erop ging. Zat-ie al zo mooi in de kleur… Was ook echt schijtvervelend, want dan kun je ‘m maar gerust weer kaalschuren. Als je dan niet oplet heb je daarna een onwijze k*tklus om de porievuller die je voor het aflakken op het hout zet weer in fatsoen te brengen. Doe je dat niet, dan heb je plekken waar de lak in het hout zuigt en dat wordt dan echt nooit meer wat. Vooral niet met een metallic kleur. En dat was nota bene met uitsluitend lakken van dezelfde fabrikant en volgens die fabrikant matchende systemen.

Ik kan tot op zekere hoogte heel aardig ergens een laag lak op gehoosd krijgen, zeker als het een niet te grote reparatie is, maar dat ik daar op geen enkele manier in getraind ben merk ik dus op dit soort momenten. Dan is het voor mij weer even compleet voodoo. Het is vast een simpele fout, maar je moet wel weten waar je naar moet zoeken om dat te kunnen voorkomen…

Derk

Gelukkig zagen I en ik de forumcrash aankomen doordat het plaatsen van m’n vorige bericht niet lukte. De inhoud van de laatste drie berichten konden dus nog snel vanaf een cache-versie naar Kladblok® worden gekopiëerd. Maar OK. Dat terzijde. Laten we het maar weer over lakwerk hebben.

Derk

Over dat vreten, dat noemen we in de spuiterij dus ‘‘opwerken’’ , en dat heeft niks met een carrièreladder te maken. Dan zit er dus simpel gezegd in je onderlagen iets wat niet tegen de agressieve aflak kan. Meestal gebruiken we een aflak in spuitbus, of 2k dus even aflak mengen met ca de helft verharder en dan 10-30% verdunner. De spuitbus is nogal bijtend, omdat ie hoog verdund is om spuitbaar te zijn in een bus, dus die bevat relatief véél verdunner, dus is bijtend. Dan zit je grondlaag erop, en bijt de aflak dáár doorheen en ontstaat opwerken. 

Dan kom je dus op een vakgebied dat weinigen kennen en begrijpen en op ‘t internet staat wel wát aan info, maar omdat er zooveel mis kán gaan en frustratie even de hoofdrol neemt wordt vaak de boel afgeschuurd, en wederom de zelfde fout gemaakt, simpelweg omdat men niet weet welke fout er gemaakt is.

Dit is wat we in de praktijk vaak zien, en eigenlijk is het misschien best leuk om een topic te maken over spuitwerk met daarin wat basis uitleg over de materie. Vergelijk het met een instrumentmaker , die een tolerantie van 0,1 mm heeft om iets mooi te laten passen, dan heeft een spuiter ook ongeveer 0,1 mm om alles te doen, schuren , gronden en aflakken .

Stel je even voor dat de instrumentmaker hoog gekwalificeerde machines tot zijn beschikking heeft , dan moet de spuiter alles met de blote handjes en een flesje thinner doen hé ! Maar ze hebben ong 0,1 mm werkruimte ( jaja bij spuiten van kale ondergrond ) Dan moet je ook nog kunnen plamuren en goed ontvetten enz enz.

Dus als bij jou in een koud-stoffig schuurtje iets mis gaat dan is dat niet bijzonder, wel bijzonder vervelend. Vooral als het er netjes opzit, en je na de koffie terugkomt en de kreukels zijn zichtbaar. Maar geloof me, toen ik in 1974 mijn eerste spuitwerk deed ging het net zo.

Die vreetplek bleef terugkomen. De auto is ooit eens compleet overgespoten en dat heeft me al eerder eens gedoe opgeleverd, maar dat kon ik toen nog opvangen (mazzel gehad). Deze keer ging er iets vreten wat niet eerder stopte dan op het blanke staal. Dat, of vanwege de temperatuur is er ergens iets dus gewoon niet voldoende uitgehard geweest. En dat is Enorm Balen.

Het beroerdste is nog niet eens dat het over moet, het beroerde is dat het dan over moet op meer oppervlak en dat kan ‘t eigenlijk niet best lijden vanwege de problemen om dan het hele werkvlak op één temperatuur te houden. Maar goed. Ik zal er wel iets op verzinnen. De hele meuk kan weer strak gemaakt worden, dat is dan nog niet zo veel werk en plamuur hardt in ieder geval gewoon wél uit..

Daarna maar even creatief kijken wat er kan. Mogelijk kan ik met een standaard doppie op die spuitbus, in plaats van een brede waaier, met wat meer controle een waasje op z’n plek houden. Het gaat maar over streepjes lakwerk van 10 centimeter breed of zoiets, soms is smal nevelen dan beter dan breeduit nevelen.

Het wordt wel weer wat, op een gegeven moment, maar het kost een paar dagen extra (vanwege het drogen elke keer) en ik moet er iets op gaan verzinnen om de handel min of meer op een werkbare temperatuur te houden nu ‘t allemaal over net teveel lengte moet. O ja, en ik moet er daarom dus weer een of twee Infraphil lampen bij zien te organiseren. Die zijn erg prettig om die 2K lak mee te helpen drogen.

Derk

OK. We zijn terug waar ik afgelopen vrijdag was: hij staat weer in de kleurlaag. Deze keer zonder reacties te creëren. Daarover nadenkend heb ik op ongeveer dezelfde plek al eerder gelazer gehad met reacties die ik uiteindelijk met wat gedoe en wel erg weinig kleur enigszins onder controle heb gekregen. De kleurlaag was daarna zo dun, dat een gedeelte van de auto dus primergrijs met een waasje metallic erover was gebleven. Gelukkig viel dat niet op: kwestie van niet te veel poetsen… Nu heb ik dan kennelijk toch de voor reactie kwetsbare plek eruit geschuurd. Wat daar dan in gezeten heeft wat voor problemen zorgt op een heel klein stukje van de auto is me een raadsel, maar als het er nu uit is vind ik het best.

Na het ombouwen van de fitting van één unit heb ik nu vier functionerende IR-lampen staan om de blanke lak zo goed mogelijk te helpen drogen. Dat is over de totale lengte van dit werkstuk net mooi voldoende. Daar kan ik later vanmiddag mooi een opstelling voor gaan bedenken.

Derk