Hergebruik of nieuw, het blijft lastig om een evenwichtige mening te hebben. Iets dat goed gaat, vergeet ik vrij snel. Maar negatieve ervaringen blijven langer hangen. Ik sluit niet uit dat dit proces de beeldvorming beïnvloedt.

Er zijn adressen die goede kwaliteit leveren. Het lijkt soms “duurder”, maar alle waar naar zijn geld. Of het nu gaat om rubber, hydraulique of plaatwerk. Hopelijk blijkt in de komende jaren dat ik goede keuzes heb gemaakt.

De technische hobbels gaan we stap voor stap oplossen. Daarna wacht er nog een interessant pakket plaatwerk….

 

Wat betreft dat inhouden: zit er een vacuumvervroeging op de ontsteking?

Ja, er zit een vacuumdoos op de verdeler. Die is nieuw. Ik heb hem laten testen op een bank. De vacuümvervroeging komt pas in bij een hoog vacuüm en is ver buiten de waarden die bij de verdeler horen.

Recent heb ik een Souriau testbank gekocht, met een defecte lamp.  Vorige week omgebouwd naar led verlichting. Morgen wil ik daar de verdeler eens op zetten om te kijken of de vacuumvervroeging binnen de curve gebracht kan worden.

Denk je dat zoiets invloed kan hebben?

Vaak verandert de positie van beide delen van de puntjes ten opzichte van elkaar door de vacuumvervroeging. Als ze ingebrand zijn kan dat tot de vermelde storing leiden. Been there….

Dat de puntjes wat verschuiven had ik al gezien. Maar dat inbranden zo’n effect kan hebben, wist ik niet.
Morgen meteen de punten controleren. Ze zijn nieuw en misschien 200 km gebruikt. Maar je weet het nooit. Bedankt voor de tip!

Als het valeo puntjes zijn heb je grote kans dat dat het is. Is tegenwoordig troep. inclusief de condensatoren. DOA!

Als ze na 200 km al ingebrand zijn zou ik de condensator ook vervangen!

Ik verwacht dat het probleem opgelost is. Bij het starten van de motor liep die beroerd, maakte geen toeren en knalde. Na lang zoeken werd duidelijk dat de (nieuwe) condensator de bron van de ellende was. Nieuwe condensator erin en de motor liep voorbeeldig. Ik schat dat de motor een paar uur heeft gedraaid met een kapotte condensator voordat we de oorzaak vonden. Waarschijnlijk/hopelijk zijn de punten toen ingebrand. Nooit aan gedacht om de punten te controleren….
Het zijn overigens geen Valeo punten!

Zodra ze binnen zijn eens kijken of hiermee de problemen over zijn.

Bij een kapotte condensator branden ze heel snel in…

Mijn verwachting dat ingebrande contactpunten de oorzaak zijn, is niet uitgekomen.

In een doos met meegeleverde spullen vond ik een tweede verdeler, Ducellier 3941A. Schoon gemaakt, goede vacuümdoos erop, gewichtjes omgedraaid (de stuurgewicht was bij de veer fors ingesleten), nieuwe contactpunten, afgesteld en de vervroeging is binnen de tolerantie. De contacthoek is 60 graden, de symmetrie van de nokken valt binnen de toleranties. Wel opvallend dat de contactpunten 0,2 mm opengaan. Nokken afgesleten? Verder valt op dat als de vacuümvervroeging inkomt, de contacthoek net zoveel afneemt als de vacuümvervroeging toeneemt…
Starten en lopen. Het inhouden/aarzelen is veel minder, maar soms toch aanwezig. Dit wordt een breinbreker…

Daarna de andere verdeler (3941C) op de testbank. Voor de inbouw had ik de verdeler laten testen (had toen nog geen testbank).  Toen was de centrifugaalvervroeging in orde, met een kleine afwijking rond de 1200 toeren. De vacuümvervroeging deed het niet.
Tot mijn verbazing was de centrifugaalvervroeging nu veel kleiner, met een max van 10 graden (moet 12-13 graden zijn, was bij eerste meting wel goed).

Alles gedemonteerd. Blijkt geleidepen op het gewicht 1,5 mm ingesleten te zijn, en de veertjes een keer heet gestookt en verbogen om een afgebroken uiteinde te repareren. Vervangende onderdelen uit een donorverdeler gehaald. Goede vacuümdoos gemonteerd. Na veel afstellen is de vervroeging binnen de tolerantie. Maar ook hier het fenomeen dat de contacthoek kleiner wordt als de vacuümvervroeging inkomt.
Zou dat de oorzaak van het inhouden kunnen zijn: een contacthoek van soms 50 graden, waardoor de bobine onvoldoende oplaadtijd heeft?

Al met al overweeg ik om eens een 123 te monteren om uit te sluiten dat de carburateur het probleem veroorzaakt….

 

 

Vervolg: met beide verdelers blijft het inhouden bij constant gas aanwezig. Ook lukt het niet om het toerental (bij een warme motor) omlaag te brengen. Daarna koperkern bougiekabels met nieuwe aansluitpunten gemaakt. Nog geen verschil. Reden om de aandacht te verplaatsen naar de carburateur.
In het blog zijn foto’s van de testbank en de resultaten van het afstellen opgenomen: Oktober 2016

Mooi om te zien hoe het “oude” gereedschap een nieuw leven krijgt en ook nog heel goed dienst kan doen.

Nostalgie…Ja heel mooi die testkast, daar kan je alles mee afstellen.

En zo te zien een Ducellier ontsteking.

Contactpuntje 2217 van Schier.

Daar heb ik er nog heel veel nieuw van liggen.

Afgelopen maand is het inhouden bij constant gas opgelost. Het zat in de carburateur. Net boven de gasklep zitten twee kleine openingen, die ervoor moeten zorgen dat bij weinig gas er toch voldoende lucht/benzine mengsel naar de motor gaat. De hoofdsproeier werkt dan nog niet voldoende. Deze kanalen waren verstopt. In een korte proefrit was het haperen weg.
Wel valt nu op dat bij plotseling het gas intrappen de motor even inhoudt voordat hij aan de haal gaat.

Ook is het relatief hoge stationaire toerental opgelost. Bij dit type motor zit aan het inlaatspruitstuk een buisje dat overtollige benzine loost (ja, gewoon op de grond, zo deden we dat). Als het buisje niet loost dan zuigt het valse lucht aan. Niet veel, de diameter van het gat was 1,3 mm. Die heb ik dicht gesoldeerd en terug geboord naar 1 mm. Het lozen werkt nog steeds. En het toerental zakte iets. Daarnaast zat de klemverbinding van het pijpje op het spruitstuk niet goed vast: valse lucht. En tenslotte is de gasklep beter passend gemaakt in de venturi.

Het sissend terugzakken van de voorvering als je uitstapt beschouw ik maar als een kenmerkende karaktertrek van de dame. Je staat al voor de auto, en dan zoekt de auto al sissend haar gewenste hoogte.

Ook is het achterscherm aangepakt. Als eerste van alle plaatdelen. Eigenlijk wilde ik dat pas doen als alles technisch in orde is, maar het is jammer om met zout op weg te gaan proefrijden en testen.
Het achterscherm was van een DS, dus de reflector en de sierstrip zijn weggehaald, de gaten dichtgelast. En met loodplamuur afgewerkt. Ik heb daarvoor gekozen omdat epoxyplamuur toch krimpt in de jaren, en je dan de aftekening gaat zien. Het is meer werk, maar wel leuk om te doen.

De piepende koppeling en de tweede versnelling (die een raar geluid maakt) zijn de volgende breinbrekers…

Meer foto’s vind je op november 2016

Dat sissen kan ik me nog wel van onze eerste ideal herinneren!