De kisten van Jouets Citroën gaan nu echt open

Met spanning heeft u natuurlijk de aankoop van de kisten gevolgd. Wat een verhaal, hè? Het is bijna te mooi om waar te zijn. Wat zegt Marktplaats dan: “Opletten!” We laten de camera nog een keer lopen en er komt een verrassing uit!

We moeten het maar opbiechten en beginnen bij het begin. Bij mijn zoektocht naar het verhaal achter de Jouets Citroën stuit ik in wat boeken op afbeeldingen van houten kisten. Die zien er zo fraai uit dat het leuk zou zijn om ze te hebben. Maar ja, waar ga je zoiets vinden? Je kan wachten totdat je dat misschien vindt, maar je kan het ook in de hand werken; lees maar mee.

Ik stuur een afbeelding van de kisten naar Tibor Langen, u weet wel: de timmerman uit Oldenzaal met de Citroen RU23. “Tibor, kan jij dat maken?” “Natuurlijk!” Met de nieuwjaarsreceptie heeft Tibor vier kisten in de bus, gemaakt van oud hout met oude geklonken spijkers, net echt!

De originele kisten hebben mooie stempelletters op de voor- en zijkant. René, u las kortgeleden nog over hem, is handig met computertekenen en lasersnijden. Hij maakte tussendoor even twee mallen waarmee ik de kisten van letters kon voorzien. Het label bovenop, zeg maar het zegel, kwam ik tegen op Delcampe.net Met de kleurenprinter even uitgeprint en klaar.

Dan de actie op het forum met de zogenaamde e-mailwisseling. Omdat het vandaag 1 april is, moest er ergens wel een verborgen hint in zitten. Dus moest de dochter van mevrouw maar Avril heten. Op Facebook zocht ik een achternaam bij die voornaam. Avril Douet, mocht u gezocht hebben, is caissière bij een grote supermarkt in Frankrijk. Waarom Lyon? Nou, daar stond echt een winkel… en daar komt Michiel “citromania” Sablerolle ook nog weleens. De e-mails in het Frans: ik leverde de Nederlandse tekst in bij Rens en kreeg ze terug in het Frans. De slechte foto’s? Gewoon op de zaak met het licht uit genomen.

U ziet: kosten zijn wel gespaard, maar moeite niet. Zo bracht ik op een avond twee kisten naar Gouda, zodat ze echt mee konden naar Lyon. Daar schoot Michiel netjes een fotootje.

Bij dezen aan alle mensen die in het complot zaten mijn dank! Of jullie hun dankbaar zijn? Reageren mag hier.

oldenhage

Kisten Jouets Citroën: de ontknoping

Heel Citroën-Forum.nl heeft mee in spanning gezeten over de kisten van Jouets Citroën die oldenhage aangeboden kreeg. Ze zijn nu eindelijk in Nederland aangekomen en worden voor de lopende camera geopend. Zou dit echt de zoldervondst van de eeuw zijn?

Op de website leboncoin.fr kocht ik een tijdje geleden een wrak van Rosalie-racewagen van Jouets Citroën. Het wagentje was niet compleet, maar met wat onderdelen van eBay kon ik het toch compleet maken. Het eindresultaat deelde ik met de verkoper in Frankrijk, zo van: “Kijk eens hoe leuk het is geworden!” Eind februari kreeg ik van deze verkoper, een oudere vrouw, een e-mail of ik geen interesse had in vier houten kisten van Jouets Citroën. Die kisten waren daar ooit op zolder beland en moesten nu maar eens weg. Inhoud onbekend.

Nu is mijn Frans slecht. Meestal red ik me met Google Translate, maar de eerste e-mail kwam er zo onduidelijk uit dat ik het forum om hulp vroeg. Dat werkte: ik kreeg een duidelijke vertaling, zelfs stukjes tekst in het Frans die ik zo terug kon sturen, perfect. Er ontstond een e-mailwisseling met de dochter van mevrouw. Stukje bij beetje werd het verhaal achter de kisten duidelijk.

De vader van de oude vrouw werkte ooit in Lyon in een winkel waar enkel en alleen speelgoed van Citroën werd verkocht. Lang heeft de winkel niet bestaan, want bij het faillissement van Citroën stopte de fabrikant zijn leveringen aan Citroën en ging verder voor Renault. De beste man heeft waarschijnlijk bij het sluiten van de winkel vier kisten meegenomen naar huis.

De kisten zelf zijn van hout, hebben opzij opdrukken “haut” en “bas”, en op de voorkant “Citroën C6” en “conduite intérieure”. Verder zijn de deksels voorzien van papieren zegels. De kisten zijn transportkisten geweest voor blikken modellen in de schaal 1:10, van blik. Per kist konden er vier modellen in.

Op het moment van de vraag of je interesse in vier kisten hebt, gaat er van alles door je hoofd. Overigens niet alleen bij mij, maar ook bij de medeforumers. Zijn de kisten leeg of vol? Wat wil ze ervoor hebben? Wat is het waard? Stel dat ze vol zijn en zij weet het niet? Enzovoort. Daarom heb ik maar gevraagd wat mevrouw voor de kisten wilde hebben en al snel kwam het antwoord: 100 euro per kist. Tja, tja, gevuld met één model is dat absoluut geen geld, gevuld met vier modellen is dat een koopje, gevuld met zestien modellen is het een goudmijn. Maar leeg? Leeg is 400 euro net iets te veel. Of toch niet? Goed, ik hap toe en zeg oké!

In mijn vriendenkring bevindt zich Michiel “citromania” Sablerolle, een verzamelaar en handelaar die internationaal veel beurzen bezoekt. Michiel onderhoud tevens warme contacten met Norev. Al snel biedt hij aan om ze aan het einde van de maand op te pikken in Lyon; goed plan, al had ik ze maar wat graag zelf gehaald. Bij het slechte geval dat ze leeg zijn, zou dat een duur reisje zijn en dus ga ik op zijn aanbod in. 

Inmiddels heeft Michiel de kisten bij mij in Nieuw-Vennep afgeleverd en vind ik dat ik al meer dan genoeg geschreven heb. Ik ga de eerste kist openmaken en laat daarbij de videocamera lopen. Eindelijk, de lang verwachte ontknoping!

Je kunt reageren in het topic De kisten van Jouets Citroën. Zodra ik van de schok bekomen ben, zal ik dat zelf ook even doen.

oldenhage

1931: Rosalie, begeerlijk heldendom in crisistijd

Is het vreemd dat Citroën-liefhebbers naar hun auto verwijzen met 'zij' of – nog vreemder – met een vrouwennaam? Vreemd misschien, maar zeker niet uniek. Al in 1931 noemden de coureurs die de duurzaamheid van Yacco-olie testten hun Citroën 'Rosalie'. Een hele reeks jongedames met die naam zou volgen, tot het publiek zich uiteindelijk niet meer kon verbazen over de neergezette prestaties. Niet zo verwonderlijk, want er was in die jaren wel meer aan de hand om je druk over te maken.

In 1931 hield oliemaatschappij Yacco een duurzaamheidstest op het ovaal van Montlhéry. Het voertuig van dienst was een Citroën C6F, niet de minste in zijn tijd. De coureurs bouwden een speciale band op met hun machine en noemden haar liefkozend Rosalie. Rosalie stelde niet teleur en bracht de firma Yacco 14 duurzaamheidsrecords. Roem wil onderhouden worden, dus gaan de testpiloten van Yacco in maart 1932 opnieuw de baan van Montlhéry op. Weer met een Citroën C6, maar nu met een aangepast koetswerk. Rosalie II is niet te houden: 55 dagen lang draait ze haar rondjes en legt daarbij 135.000 km af. Ze verbreekt meer records dan een normaal mens voor mogelijk houdt. De DS3 WRC heeft het blijkbaar van geen vreemde.

De baas van Yacco is in zijn nopjes en André Citroën niet minder. Juist op dit moment wordt het Citroën-gamma vernieuwd: de C4 en de C6 maken plaats voor de elegante 8CV, 10CV en 15CV. De kleinste van de drie, de 8CV, mag onder de naam ‘Petite Rosalie’ de baan van Monthléry weer op en is er pas na 300.000 km weer vanaf te krijgen. De hele wereld spreekt over deze buitengewone prestaties van de Citroën Rosalie. Bij Citroën ziet men snel de publicitaire waarde van dit enthousiasme en vanaf dan gaan de drie nieuwe modellen ook in hun straatversies als Rosalie door het leven. Zoals wel vaker wanneer iets heel bijzonders binnen ieders bereik komt, verdort ook de aantrekkingskracht van Rosalie. Wanneer Rosalie V, een 15CV, zich eind 1933 kranig weert, kijkt niemand er nog van op. Rosalie VII is een Traction Avant 7 die in 1934 haar kunstjes vertoont en Rosalie IX een 11 Légère die in 1936 100.000 km op de openbare weg aflegt. Niemand die het nog deert. Het tijdperk van Rosalie is definitief voorbij, ze is geschiedenis.

In 1931 is het niet alleen autotechniek die de mensen begeestert. Op 24 januari doet de VARA de eerste Nederlandse proef met televisie. In de Amsterdamse Diamantbeurs wordt een gelegenheidsstudio ingericht. De signalen gaan via de telefoonlijn naar een zendmast in Huizen en de beelden worden vervolgens in de ruimte naast de studio getoond: een triomf! De VARA is dan nog een echt vrolijke club: in juli wordt met 100.000 leden in een bos bij Hilversum de uitbreiding van de radiozendtijd gevierd. Anderen menen het rode gevaar te moeten indammen en strooien kopspijkers op de toevoerende fietspaden. Slechts 400 lekke banden kunnen de pret niet drukken. In België houdt men zich met een ernstigere zaak bezig, de taalkwestie. Die brengt op 21 mei de regering ten val. Het duurt slechts 15 dagen voor er een nieuwe regering komt, maar het geharrewar over taal wordt er niet minder om. Het kan nog ernstiger: op 6 oktober wordt in Brugge het Verbond van Dietsche Nationaal-Solidaristen (Verdinaso) opgericht. Anton Mussert wil daar niet voor onderdoen en richt op 14 december in Utrecht de Nationaal-Socialistische Beweging (NSB) op. De huurders in Amsterdam staken en de textielarbeiders in Twente doen dat ook. Het is crisis. Toch is niet alles grauw: de radio brengt jazz, de bioscoop brengt Chaplin’s City Lights en in de bouwkunst geeft het optimisme van de modernisten de toon aan. De Van Nelle Fabriek van Brinkman en Van der Vlugt wordt voltooid. Nu, 80 jaar later, straalt zij nog van jeugdigheid!

Stel dat ook Rosalie langer jeugdig was gebleven, reden wij dan vandaag in een Rosalie-Citroën zoals anderen in een Mercedes-Benz? Zou Citroën meer status of een groter marktaandeel hebben? Anderzijds, was er dan plaats geweest voor typenamen ontleend aan de godin Pallas Athena? Prestigieuzere namen dan die zijn nauwelijks denkbaar. Laten we niet te ver vooruit lopen: we zitten in de spannende jaren ’30 en daar blijven we nog even.

Wil je reageren op dit artikel? Dat kan hier.

tekst: RensKorevaar, foto: Vincent Martin (http://www.allsportauto.com)