Garage Sale in Woerden!

De vestiging in Woerden van Auto Berkelaar, de plaatselijke Citroën dealer, sluit. Maar voor die gelegenheid gaat er wel eenmalig iets open: het magazijn!

Na meer dan 30 jaar Citroën dealer geweest te zijn, hebben wij helaas moeten besluiten om onze vestiging in Woerden te sluiten. In de afgelopen jaren hebben wij heel veel onderdelen door onze handen heen laten gaan. Maar nog niet alle onderdelen hebben een nieuw baasje gevonden. Daarom gaan wij 9 februari van 10:00 uur tot 15:00 onze deuren voor het laatst voor jullie openen. Op deze dag kunnen alle overgebleven onderdelen gekocht worden voor €20,- per stuk. Je kunt denken aan remdelen, bumperdelen, veerbollen, uitlaatdelen, meerdere soorten accessoires, enzovoort. Elk onderdeel vertegenwoordigt een prijs tussen de €40 en de €800,- per stuk.

Deze actie roepen wij in het leven speciaal voor de Citroën clubleden. Om dit mogelijk te maken hebben we 2 spelregels. De betaling dient contact en gepast te zijn en wij geven geen garantie op de onderdelen. Als ik voldoende tijd heb, kan ik ter plaatse opzoeken voor welke model het onderdeel is wat u gevonden heeft. De voorraad betreft met name onderdelen voor de modellen BX, Xantia, ZX. Maar ook nog enkele onderdelen voor de XM, Visa enzovoort.

Wilt u van te voren al een lijst hebben met wat we beschikbaar hebben, dan mag u mailen naar .(JavaScript moet ingeschakeld zijn om dit e-mail adres te bekijken). Ondanks dat ik geprobeerd heb om de lijst zo actueel mogelijk te maken, kan het zijn dat het onderdeel wat u op de lijst gevonden heeft, al verkocht is.

Zou u willen laten weten of u zaterdag 9 februari van de partij bent? Het adres is Baanstraat 2 in Woerden.

Graag tot dan!

Het forum maakt hier alvast een voorbespreek & nakaart-topic aan en bekijk ook de advertentie in de markt!

Tekst & foto’s: Maarten Catsburg, Auto Berkelaar Woerden

Werk aan de winkel!

Onlangs werd het forum welkom geheten bij Sander Aalderink, de eenden specialist in Wormer. Als jij wil werken aan al dat moois daar, dit is je kans!

Tot nu toe zijn de mensen uit ons team spontaan binnen komen lopen. Verbonden door ons enthousiasme voor eenden en techniek, hebben we allemaal een andere rol. We verkopen eenden, we restaureren ze, herstellen en onderhouden ze, zoals we ze zelf zouden willen hebben en gaan met ze om zoals we met onze eigen auto zouden doen.

De een sleutelt graag, vooral aan motoren. De ander ademt metaal en tovert met een lasapparaat. Een volgende vindt weinig mooier dan vers gespoten eendjes in elkaar schroeven. Ook hebben we mensen met voorliefdes voor klassiekere of zelfs elektrische eenden. En voor eenden mag je ook eendachtigen en soms HY lezen. Iemand houdt grip op de inkopen en het magazijn en weer een ander op de voorraad auto’s. Er is zelfs iemand die het leuk vindt om de boekhouding te doen.

Nu groeien we zo snel dat we voor het eerst actief op zoek gaan naar aanvulling van ons team, we lijken wel een echt bedrijf te worden…

Wat moet er gedaan worden?
Het zou mooi zijn als we nog meer eenden mooi in elkaar kunnen zetten. Als onderhoud en reparatie nog vlotter verloopt en allerlei voorkomend technisch werk over meer mensen verdeeld kan worden. Ook hebben we heel veel onderdelen liggen die klaargemaakt moeten worden voor hergebruik; demonteren, schoonmaken, afwerken. En er liggen erg veel klussen die niet moeilijk zijn, maar toch blijven liggen omdat wij er niet aan toe komen. Maar wie zoeken wij daarvoor?

Een monteur of monteuse:
Subtiel genoeg om een vers gespoten deur in zijn scharnier te laten glijden, en stevig genoeg om een fuseepen op zijn kop te zitten. Vieze handen om een koevoet of een doek met was over je fraaie werkstuk laten glijden; beide even bevredigend. Mechanische, elektrische en esthetische storingen, je lost ze op. De keuze van het juiste gereedschap, de juiste specifieke sierlijst, de juiste aanpak van een door Citroën gecreëerde technische uitdaging; je kunt het of wij kunnen het je vlot leren. Onze uiteindelijke lat ligt hoog, maar we willen je er in het begin best een stukje naar toe tillen.

Een Manus of Mandy van alles:
Schrobben, krabben, hakken, vegen, schroeven, opruimen, reinigen is je lust en je leven. Je kunt er geen genoeg van krijgen. Stapels vette en vuile onderdelen worden door jou getemd, je staat zingend aan onze spoelkast, je vouwt vliegtuigjes van ons overtollige karton en zendt het naar de recycling. Een handje hulp hier en flink wat kracht en sjouwwerk daar. Enthousiasme (al dan niet jeugdig) wordt het meest verwelkomd, maar mocht je op andere punten soms wat begeleiding of ondersteuning nodig hebben, reageer dan ook, want dat kunnen wij jou dan vast weer bieden.

Wat hebben wij te bieden:
Een mooi vak. Een erg betrokken, vrolijk, en breed geïnteresseerd team. Een rol in een groeiende garage waar we (steeds meer) echt mooie dingen willen maken. Geen 538 op de radio. Fulltime baan, maar over deeltijd/flexibel valt te praten. Een beloning conform CAO Motorvoertuigen en Tweewielers.

Wat nu te doen als je hier wat mee kunt?
Neem contact op over hoe je aan bovenstaande invulling kunt geven en wat je in ons verhaal aantrekt. Een CV ontvangen we er ook graag bij. Op de website van Sander Aalderink zijn de contactgegevens te vinden.

Reageren op dit artikel kan hier.
Tekst en foto’s: Sander Aalderink, engbokho.

1959, de Hydroshow van Citroën Nederland

Uit een Frans Citroën-personeelsblad wordt een verhaal opgeduikeld dat vertelt hoe Citroën Nederland in 1959 een boot met een Citroën-expositie door Nederland laat varen. Wij brengen dit verhaal nu terug naar Nederland, maar waar is de in België gebouwde MS Holland gebleven?

De voortreffelijke site nuancierds.fr heeft een maandelijkse rubriek over Citroën-garages. Ter gelegenheid van de 16e ICCCR gaat die van augustus 2016 over een tijdelijke Nederlandse garage: de Hydroshow van Citroën Nederland uit 1959.

Le nuancier DS haalt zijn informatie uit nummer 562 van het personeelsblad Bulletin Citroën uit mei 1959. Bladzijde 5 kopt met Un salon permanent Citroën flotte sur les canaux de Hollande: Een vaste Citroën-tentoonstelling drijft op de Nederlandse kanalen. In een korte tekst met vier zwart-witfoto’s wordt aan het Franse Citroën-personeel uitgelegd dat er daar in de Lage Landen veel waterwegen zijn. Het zal ze geruststellen dat op 7 maart 1959 niemand minder dan de Franse ambassadeur in Nederland de opening van de varende Citroën-tentoonstelling verricht, daarbij gadegeslagen door vertegenwoordigers van het Citroën-verkoopnetwerk en van de pers.

De door Citroën Nederland gecharterde MS Holland heeft drie dekken. Op het bovenste dek is de eigenlijke tentoonstelling. Met een DS, een ID berline, een ID break en een 2CV krijgt de bezoeker een overzicht van het dan inderdaad heel overzichtelijke gamma. Het tussendek is de ontvangstruimte, waar films vertoond worden en waar foto’s, tekeningen, maquettes en onderdelen de techniek duidelijk maken. Op het onderste dek kunnen kinderen met afstandsbediende Citroën-modellen spelen en deelnemen aan wedstrijden in Citroën-trapauto’s.

Een jaar lang vaart de Holland met Citroëns Hydroshow door Nederland en meert steeds enkele dagen in een stad aan. Advertenties in lokale kranten vertellen de automobilisten dat Citroën ze uitnodigt tot een bezoek aan de Hydroshow: “Kom nu, het beroemde Citroën-schip blijft maar kort in uw stad”.

Wat zou er van “het beroemde Citroën-schip” geworden zijn? Op binnenvaart.eu staat zijn geschiedenis. Het is in 1955 bij Fulton in Willebroek gebouwd en tot 1964 onder de naam Holland bij Rederij Zwaag in Amsterdam in dienst geweest. Na meerdere naamswijzigingen ligt de Holland nu als l’Evènement aan een Parijse Seinekade. Zijn eigenaar henjo.fr verhuurt l’Evènement voor recepties.

Le nuancier DS besluit zijn artikel met de opmerking dat de Hydroshow eens op een boot in Parijs gereconstrueerd zou moeten worden. Dat kan dus, zelfs op het oorspronkelijke schip! Wanneer Citroën in 2019 in Frankrijk zijn honderdste verjaardag viert, viert de Hydroshow zijn zestigste. Of dat geen goede aanleiding is voor een nieuwe hydrauliekshow te water?

Je kunt hier op dit artikel reageren.

tekst: RensKorevaar, foto’s via nuancierds.fr

In Memoriam: Willem van der Laan

Op woensdag 27 juli jl. is Willem van der Laan overleden en op woensdag 3 augustus is hij begraven. Aan de hand van de persoonlijke herinneringen van zijn zoon Richard eren we een groot Citroën-liefhebber en uitvinder aan wie de Citroën-wereld veel te danken heeft.

Willem Lourens van der Laan (Voorschoten, 3 oktober 1937 – Nieuw-Vennep, 27 juli 2016) wordt op zijn rouwkaart kort en krachtig getypeerd als citrofiel. Dat is raak, want Citroëns hebben een grote rol in zijn leven gespeeld en hij heeft de Citroën-liefhebbersgemeenschap diverse slimme reparatiemethodes nagelaten die niet meer weg te denken zijn. De groene kleur van de tekst op de rouwkaart symboliseert dat er LHM door de aderen stroomde.

Thuis was er een rommelkamer die vol lag met de tijdschriften Autovisie en Elektuur, en met buizenradio’s en andere knutselobjecten. Zo droeg Willem de liefde voor techniek over op zijn kinderen, die geholpen door hun vader de kinderkamers uitrustten met complete Citroën-interieurs: DS-dashboards en SM-stoelen.

Autobedrijf Van der Laan werd in 1967 opgericht. Willem sleutelde op Kaageiland aanvankelijk vooral aan Tractions en deed dat door ruimtegebrek vaker buiten dan binnen. Binnen was de lucht regelmatig zwaar van de spuitnevel, wat zoon Richard toen lekker vond ruiken, maar wat zeker niet gezond was.

Al snel verhuisde de zaak naar Buitenkaag op het vasteland. Ook daar stond de brug eerst nog buiten in het weiland. Binnen was het daar behaaglijker, want Willem had er een heel bijzondere installatie gebouwd. Met de HD-pomp van een DS werd de bij olieverversingen opgevangen motorolie uit een grote tank opgepompt en nuttig hergebruikt om de werkplaats te verwarmen. Citroën-onderdelen speelden ook een rol voor energieopwekking.  Op het erf stond een windmolen met gehalveerde DS-daken als wieken en met DS-motorkappen als staartstuk, waarmee auto-accu’s weer opgeladen werden. Zo was Willem van der Laan al vroeg duurzaam en milieubewust bezig. Toen later lpg als brandstof opkwam, werden ook lpg-tanks uit sloopauto’s gebruikt om er een kacheltje achter de draaibank mee te verwarmen.

Het was ook die wens naar duurzaamheid, de tegenzin om dingen weg te gooien, die Willem lieten zoeken naar methoden om veerbollen een langer leven te gunnen. Niemand geloofde erin dat die bollen opnieuw van stikstof konden worden voorzien, maar Willem liet deze uitdaging niet los en ontwikkelde het bijvullen van veerbollen dat zich daarna snel verspreid heeft.

Direct toen de Citroën SM uitgebracht werd, interesseerde Willem van der Laan zich voor deze bijzondere machine. Het mocht toch niet zijn dat zoiets moois door een matig geconstrueerde kettingspanner in de soep liep? Dat er nu nog zoveel SM’s zijn, hebben we ook te danken aan Willem, die als eerste hydraulische kettingspanners inbouwde. SM-bezitters kwamen daarvoor van heinde en verre naar Buitenkaag en vanaf 1998 naar Abbenes. De naam Van der Laan verwierf bekendheid onder Citroën-bezitters over de hele wereld.

Ook privé speelde Citroën een grote rol. Vakanties werden ondernomen per DS of SM en later ook met een verlengde HY. Zelfs bij een vliegvakantie naar Gran Canaria moest er een Citroën gehuurd worden om het binnenland te verkennen en dat lukte: het werd een Méhari. Ook het aluminium speedbootje kreeg stoelen en een stuurhuis uit een DS. Alsof dat nog niet genoeg was, werd de boottrailer uit een DS-bodem gemaakt, compleet met veerbollen en een startmotor om de HD-pomp aan te drijven.

Hoewel Willem toen hij jonger was vaak zei dat hij op zijn 55ste wilde ophouden om aan zijn eigen auto’s te kunnen sleutelen, is hij doorgegaan tot zijn 71ste. Zijn laatste klus is er een voor hemzelf geweest. Nadat hij de zelf uitgedokterde hydraulische kettingspanner en de elektronische ontsteking al in vele SM’s van klanten had ingebouwd, kwam die van hemzelf daarvoor pas als allerlaatste aan de beurt.

Die SM is voor Willem altijd heilig gebleven: niemand anders mocht erin rijden. Het onderhoud moest Willem de laatste jaren wel aan zijn zoon Richard overlaten, want hoewel hij het lang verborgen had weten te houden, was de ziekte FTD (frontaal temporale dementie) toch onverbiddelijk. Zo is Citroën langzaam uit de handen van de citrofiel Willem van der Laan gegleden. Willem van der Laan is zeker niet uit het geheugen van de Citroën-liefhebbersgemeenschap weggegleden, zo veel hebben we aan hem te danken. We wensen Willems familie en vrienden de sterkte die nodig is om dit grote verlies te kunnen verwerken. Je kunt hen hier je medeleven betuigen.

tekst: RensKorevaar o.b.v. herinneringen Richard van der Laan, foto’s: familie Van der Laan

Scheepers Helmond: importkampioen

Brengt Citroën nu een nieuwe auto op de markt, dan is de introductie voor heel Europa een strak georganiseerd spektakel. Vroeger stonden nieuwe modellen in Frankrijk soms wel een jaar eerder in de showroom dan elders. Zo kon Cor Scheepers uit Helmond vanaf de Visa tot en met de Saxo de Nederlandse importeur keer op keer te snel af zijn.

Scheepers, inmiddels met pensioen, vertelt aan Thijs van der Zanden van Uitgeverij Citrovisie: “In 1958 kwam ik van de Ambachtschool en als een van de oudste kinderen in het gezin moest ik gaan werken om wat extra geld voor ons thuis te verdienen. Ik kwam bij DAF terecht, waar men toen net begon aan de productie van personenwagens. Ik heb daar slechts een paar weken aan de lopende band gewekt, want ik wist al heel snel dat dat niks voor mij was. Toen ben ik monteur geworden bij Citroën-dealer Van Gorp in Helmond.”

Het waren de begindagen van de DS en aan zulke technisch gecompliceerde auto’s waagden de meeste monteurs zich liever niet. Scheepers vond het sleutelen aan DS’en echter leuk en was eigenlijk de enige die er goed mee overweg kon. Al snel hadden ook de klanten dat in de gaten, en als ze hun auto voor onderhoud naar Van Gorp brachten, vroegen ze naar Scheepers om eraan te werken. Als dat niet kon, kwamen ze soms zelfs bij hem thuis aan de deur om te vragen of hij in de avonduren hun auto wilde onderhouden. Scheepers: “Van Gorp was daar natuurlijk niet blij mee en kwam dan ’s nachts kijken welke auto’s er bij mij voor de deur stonden…”

In 1970 begon Cor Scheepers voor zichzelf als Citroën-specialist: “Ik deed veel zaken met De Graaf Automaterialen en eind 1978 opperde de heer De Graaf dat het een goede publiciteitsstunt voor mijn zaak zou zijn om vanuit Frankrijk een Visa naar Nederland te halen. Omdat de Visa toen nog niet in Nederland was verschenen, zou ik de primeur hebben. Via de contacten van de heer De Graaf, die de auto zelf is gaan ophalen, lukte het inderdaad om in december 1978 een Visa in mijn showroom te hebben. Dat kwam in de krant en leverde me zodoende gratis publiciteit op.”

Via de contacten van de heer De Graaf haalde Scheepers de jaren daarna ook de eerste Renault 9, Renault Fuego, Citroën BX en Citroën Axel naar Nederland, wat iedere keer weer goed was voor een stuk in de krant en het nodige publiek in de showroom. Scheepers: “Na verloop van tijd hadden die auto’s hun nieuwswaarde verloren en dan werden ze uiteraard gewoon verkocht. De verkoop van de Axel kreeg toen nog een vervelend staartje: de klant die ‘m kocht, rekende contant iets meer dan tienduizend gulden af. Ik droeg die dag een T-shirt en had dus geen binnenzak om het geld in op te bergen. Daarom legde ik het even in de lade van mijn bureau. Vervolgens ben ik nog gauw wat uit de kofferbak van de Axel gaan pakken voordat ik ‘m aan de klant meegaf. Later op de dag dacht ik weer aan het geld en wilde ik het gaan opbergen, maar toen ik de lade van mijn bureau opendeed, was die leeg. De klant, die dus heel even alleen in mijn kantoortje zat te wachten toen ik naar de kofferbak liep, heb ik nooit meer gezien…”

Het ophalen van auto’s uit het buitenland deed Scheepers inmiddels niet alleen meer voor publiciteitsdoeleinden, maar ook om aan klanten te leveren: “Ik probeerde van alles uit. Zo ben ik naar Denemarken gegaan omdat daar de belasting op nieuwe auto’s hoog was. Ongeveer tweederde van de prijs bestond uit belastingen, en die kreeg je bij export terug. De nettoprijs was dus laag en zodoende zat er bij aankomst in Nederland een goede marge op iedere auto. De eerste keer in Denemarken verliep de communicatie met handen en voeten. Ik probeerde uit te leggen dat ik auto’s wilde kopen, maar de verkoper begreep er niets van en mompelde in het Deens iets van: “Ik verstoa ’t nie.” Dat leek sterk op plat Helmonds, wat handig leek, maar helaas kwam de rest van wat hij zei minder overeen met ons dialect. Uiteindelijk lukte het me toch om een auto te bestellen en na nog een aantal transacties werd het contact met deze mensen zo goed dat ik ook auto’s per telefoon kon kopen. Zo heb ik eens vanaf mijn vakantieadres in Spanje een heel transport GSA´s besteld.”

“Na twee jaar werd het importeren vanuit Denemarken lastiger en week ik uit naar een contact in België. Ik had ondertussen een goede relatie met de douane en had een vergunning gekregen waarmee ik auto’s sneller kon invoeren.” Toch werkten niet alle instanties mee: de gemeente deed steeds vaker moeilijk over vergunningen, de RDW was niet altijd even coöperatief en de Helmondse vereniging van autodealers, waar Scheepers als niet-merkdealer geen lid van was, zag hem ook liever gaan dan komen. Bovendien stoorde Citroën zich steeds meer aan de publiciteitsstunts met het ophalen van auto’s uit het buitenland, nadat Scheepers ook de Nederlandse primeur voor de AX, de XM en de ZX in zijn showroom had staan. Bij de komst van de Xantia, die hij in 1993 ook weer eerder had dan Citroën zelf, was de maat vol en spande de importeur een proces aan. Scheepers: “Ik moest de auto uit de showroom halen, mocht er niet meer mee adverteren en mocht de naam Citroën niet meer gebruiken. Ik heb me toen bij wijze van ludieke actie behalve als autobedrijf ook laten inschrijven als Citroenhandelaar, dus zonder trema op de e, en via mijn Spaanse zwager heb ik een vrachtwagenlading citroenen laten komen. Dat leverde opnieuw veel publiciteit op. Het vervroegd naar Nederland halen van nieuwe modellen werd echter steeds lastiger. Met de Saxo ging het nog en met de Xsara ook, maar met de komst van de Xsara Picasso had Citroën de introductiedata voor heel Europa zo dicht bij elkaar gelegd dat het me niet meer lukte om de auto als eerste in huis te hebben.”

Scheepers is niet meer actief in de autohandel, maar kijkt nog met plezier terug op de periode waarin hij keer op keer primeurs in zijn showroom had staan. Als echte liefhebber heeft hij bovendien een aardige collectie Citroëns verzameld, waaronder een compleet gerestaureerde Visa Décapotable. Scheepers: “Ik heb kleinkinderen, maar mijn kleinzoons vinden zo’n Visaatje natuurlijk helemaal niks. Ik bewaar ‘m daarom voor mijn kleindochter; het is een leuke auto voor haar als ze straks oud genoeg is om erin te kunnen rijden.” We moeten echter nog wel even geduld hebben tot we Scheepers’ kleindochter met haar Décapotable kunnen zien toeren: “Ze geeft er nu nog niks om, ze is pas elf.”

Plaats je reactie op dit artikel hier.

tekst en foto’s: t_vanderzanden