Han, als je de conuswaarde door 10 deelt als veiligheid (niet ongebruikelijk, onder de grond kun je niet kijken) kom ik uit op een toelaatbare belasting van ruim 6 ton per paal.

Han S schreef:

Op een ander forum was een autodiscussie en iemand beweert daar dat zijn monteur heeft gezegd dat als hij een Franse auto koopt, dan kan hij op zoek naar een andere monteur.

Als mijn “monteur” zoiets doms zou zeggen zou ik überhaupt naar een andere beun gaan. Het betekend namelijk dat hij zijn vak niet verstaat of bang is voor iets nieuws. Dat soort monteurs ontwikkelen zich niet.

jantje1948 schreef:

Han, als je de conuswaarde door 10 deelt als veiligheid (niet ongebruikelijk, onder de grond kun je niet kijken) kom ik uit op een toelaatbare belasting van ruim 6 ton per paal.

Voordat ik vanmiddag naar huis ging heb ik de paal ook nog even provisorisch doorgerekend - er ontbreekt nogal wat informatie. Voor een ontwerp voldoet de paal (aannemende dat het een echte paal is) ruimschoots niet. Dit komt met name door de penalty die je krijgt omdat het één enkele paal betreft. Normaal heb je een paalgroep, en dan mag er één falen omdat dan de naastliggende palen een deel van zijn taak kunnen overnemen. Bij een ontwerp worden echter andere eisen gesteld dan dat Han stelt. Er is een reële kans dat dit kunstwerk Han zal overleven, en dat is in deze praktijk goed genoeg

Kijk, dat zie je helemaal goed, over vijf jaar ben ik hier weg, ik ben dan 72 en zal in een kleiner huis wonen, met een garage en daarin een DS.

(Die Jaguar stal ik wel bij een boer.)

Ach…. Anders zijn er altijd wel forumleden waar hij onderdak kan…

bogaard77 schreef:

Ree schreef:

Maar verder ben ik een goed mens, hoor

ik ken dat… ik ben elektro-er..

dan zijn we lotgenoten…ehhh, ik bedoel vakgenoten!

Als het mag, nog even off topic: de paal is zwaar genoeg, het huis is gestegen en de scheuren zijn weer gesloten. Ik heb zes van die halve meters op elkaar en ik zat al een meter diep, dus in totaal een meter of vier en toen zat ik al ‘op stuit’.

Ik had een blok gruwelijk hard hout (FSK en dus goed hout, maar bokhard) tussen het beton van de fundering en de 30 tons krik. De boel steeg mooi op maar dat hout ging gewoon aan splinters.

Dus ik vanmorgen naar een scheepswerf om een stuk plaatstaal te halen van een centimeter of drie/vier dik, want de poot van die krik is 7 cm rond en die gaat te veel druk op het beton geven per cm². Maar het dikste wat ze hadden is 12 mm. Dus heb ik een stempel gemaakt van strippen aan elkaar gelast van 15mm dik, daar strippen op zijn kant aan gelast en daar weer strippen plat op, zodat ik een stempel heb van staal en die is 16 cm in het vierkant en 7 cm dik. Die gaat tussen de krik en het beton voor oppervlaktevergroting en dat werkt prima.

De achterkant van het huis is nu een centimeter of zes omhoog gegaan en de scheuren zijn weer dicht. Ik zal morgen foto’s maken, want dat is leuk voor later. De volgende stap is een gat graven aan de zijkant, een meter of drie van de hoek en daar gaat de volgende paal de grond in. Ik heb inmiddels een 12 tons krik er bij en die gaat wat harder.

Opa is wel lekker bezig zo, oniedan?

Respect!

Dank je wel, maar als ik heel eerlijk ben vind ik dat de mensen die een wrak van een DS weer naar beter dan nieuw transformeren duizend keer meer respect verdienen, want dat is pas echt een prestatie.

Wat ik doe is gewoon dom werk, gat graven, beton storten in een bekisting, laten harden en met een zware krik die paaltjes de grond in drukken totdat ze vast lopen. Dat kan bijna iedereen wel, maar je moet het wel durven en als ik nou geld in overvloed zou hebben zou ik het mooi laten doen.

Dat kost je dan tussen de 30 en 60 duizend euro en nu ik het zelf doe kost het me een honderd of drie.
Uit nood geboren zeg maar. Binnenkort ga ik weer mooi verder met de Godin.

Je moet het maar durven en je moet er maar aan willen beginnen. Nog steeds: Respect.

Helemaal mee eens!

En opa is mooi van de straat op deze manier. 

Daar heb je een punt en gelukkig ben ik nergens bang voor. Wat me wel verbaast is dat zo’n huis niet veel meer zakt en ik zal het proberen uit te leggen. Het is een groot dubbel woonhuis en ik heb ook twee huisnummers. Het is bijna 8 meter breed en bijna 16 meter lang en het heeft een verdieping en een grote zolder. Het is een dubbele muur, dus een spouwmuur en het is niet onderheid, maar staat wel op een betonnen fundering, een soort T van 15 x 60 cm met een vierkante balk van 25 x 25 cm daar bovenop.

De bodem is zwarte grond vermengd met fijn puin van ongeveer een meter dik met daaronder klei. Over ongeveer de helft van de lengte en een groot deel van de breedte aan de achterzijde heeft het geen steun, ik kan daar zo met mijn arm onderdoor en het is denk ik aan de sterkte van de constructie te danken dat het niet in elkaar is gestort. Er waren wel scheuren ontstaan op twee plaatsen en die zijn nu weer dicht zoals ik zei. Ik gaan meer palen er onder drukken zodat het beter steunt en dan hak ik de gebroken stenen er uit en vervang die. Over een half jaar is er niets meer van te zien.

Tot zover mijn aannemers belevenissen. Ik heb al eens eerder een heel huis gebouwd, een jaar of veertig geleden, alles zelf gedaan en dus niets uitbesteed, zelfs de palen heb ik samen met vrienden de grond in geramd met een heiblok met vier handvatten.

Binnenkort gaat het weer over de D Special Pallas.

Ik vind deze verhalen minstens zo spannend als je verhalen over de D special Pallas.

Zo zie je maar, met durf en een goed boerenverstand kom je een heel end!

Het is ook heel spannend om te doen en het gaat allemaal puur op gevoel, met het nodige rekenwerk en volgens mij kun je het ook niet exact wetenschappelijk benaderen want je weet niet hoe die zaak in elkaar steekt, hoe sterk het beton is, hoeveel bewapening er in zit etc.

Dus op gevoel bepaal je de plek waar je de eerste paal plaatst en je begint gewoon. En vanmiddag ging het dan centimeter voor centimeter omhoog. Goed kijken of er geen gekke dingen gebeuren en je hoort allerlei bizarre geluiden (ik kan hier uren over praten). Naast het huis en aan de kant van de verzakking is een oprijpad. Aan de buitenkant daarvan stonden tot juli jl vijf grote coniferen en de onderkanten van de stammen zitten daar nog en daar heb ik nu gemak van.

Want behalve een paar verticale scheuren heb ik ook een paar horizontale scheuren op een meter of twee en een half hoogte. En je kunt wel de boel omhoog gaan vijzelen, maar die horizontale scheuren zullen niet terug gaan schuiven en dus zouden er nieuwe verticals scheuren ontstaan. En daar komt de coniferenstronk: daar zet ik een twaalf tons krik schuin tegenaan en twee balken. De een rust op de grond en op een steun, gaat dus schuin omhoog, de ander ligt daar op en rust op de krik en tegen de gevel op een paar meter hoogte. En zo zet ik die gevel op spanning zodat de boel terug schuift in de horizontale richting en dat ging allemaal zoals ik had verwacht. Geen nieuwe scheuren gezien, wel goed luisteren naar vreemd gekraak en alles goed in de gaten houden.

Sorry voor dit enorme off topic gebeuren, maar het is ook zo leuk om te doen. Ik ben er heel tevreden over en slaap straks als een baby.