Sinds jaar en dag rijd ik Citroen en nog steeds moet ik iedereen uitleggen waarom.  Hoe verklaar je aan onwetenden een voor jou vanzelfsprekendheid ? Ik heb nu vier Citroëns van diverse pluimage maar rijd al sinds 1979 met twee chevrons op de motorkap.

Mijn vader heeft de aanzet gegeven voor een hobby die tot een eerste levensbehoefte is uitgegroeid. Mijn vader reed DS en Frankrijk was ons vakantieland. Daarnaast was ik van kinds af aan al in alles met wielen geïnteresseerd en heb een redelijk technisch inzicht. Rijlessen kreeg je vroeger gewoon voorin de auto vanaf het moment dat je vragen begon te stellen. Dat begon met schakelen op aangeven van je pa. Op schoot meesturen en op een gegeven moment zelf sturen. Dan als je bij de pedalen kan een eerste keer voor en achteruit rijden. In de tuin wat manoeuvreren en tenslotte onder begeleiding stiekem de weg op.  Op mijn 15de reed ik dus in Cap d’Agde mijn eerste deuk in het achterspatbord van vaders DS tijdens een joyride met de campingvriendjes.

Mijn eerste eigen Citroën was een 2CV4 Special uit 1976 na een vloot van barrels van diverse pluimage : VW Kever en K70, Opel Kadett B, Ford Cortina, Renault 16, Peugeot 404, Fiat 500 en 850, Simca 1000 en 1301. Die Eend was als thuiskomen. Dit was pas autorijden alleen wel een beetje traag. Iemand had nog wel een Ami 8 in de tuin staan die weg mocht. Mijn 2CV4 werd dus een 2CV8 met schijfremmen, kuipstoelen (Simca 1000 Rallye) en 12 inch lederen sportstuur. Die Special heeft mijn leven veranderd en deed mij het besluit nemen : nooit meer wat anders. Maar ja, je wordt ouder en dus veranderen je behoeften, de liefde voor de Eend vervaagde want de GS en GSA kwamen qua budget binnen bereik maar ook Ami 8, Dyane 6 en de 2CV6 kwamen nog geregeld even langs want als iemand geld bood en er was kans op verbetering dan greep ik die aan. De meeste van mijn barrels gingen namelijk beter weg dan ze kwamen.

Mijn eerste leasewagen was een witte 1989 BX 1.4 Cannes.  Daarna volgde een serie BX-en in privé bezit tot een ZX 1.9 Tentation Break via de zaak werd geleased. Via een serie van drie lease Berlingo’s Multispace is dat nu een DS3 1.4 HDI met ESG geworden. Een heerlijke wagen met voorin genoeg ruimte, prima weggedrag en comfort van hoog niveau. Achterin is het voor onze zoon en zijn vriendin net uit te houden maar leuk is anders.

In 1991 had ik samen met mijn neef voor de eerste Lomax 223 driewieler in Nederland via de RDW typegoedkeuring verkregen. De Lomax 223 ging op gegeven moment over de kop (met mij er in) en de body was afgeschreven. Op het onderstel werd een Lomax Lambda driewieler gebouwd. Die werd in 1998 verkocht en met de opbrengst werd een Le Patron vierwieler met dickeyseat aangeschaft. Die dickeyseat bood de mogelijkheid om een achterbankje te monteren (of een kinderzitje voor onze zoon). Sinds 2000 is deze wagen op de weg en eind 2010 heb ik hem omgebouwd naar drie wielen. Het stuurt als een motorfiets zo strak en de boattail ziet er gewoon prachtig uit. Die wagen heeft een 1984 kenteken en is nog steeds in mijn bezit.

Toen mijn vrouw en ik verkering kregen reed zij met een type 2 Golf D. Die werd al snel verruild voor een Dyane en een BX 1.9 TRD.  De Dyane van mijn vrouw beviel ’s zomers prima maar in de winter was de relatie altijd problematisch : slecht starten (te weinig onderhoud), vanwege de kou buiten ook koud binnen. De oplossing was een AX 1.0 en dat bleek een schot in de roos. Een Berlingo Multispace won daarna de gunst van de berijdster door de hoeveelheid praktische ruimte, de goede rijpositie, het vele glas rondom, de achterklep/afdak bij boodschappen laden op regenachtige dagen. Maar aan alles komt een eind dus ingeruild op een Saxo 1.0 Radio 538 in de kleur zonnebloem geel. Schot in de roos. Niks mis mee en nooit problemen mee gehad. Tot ie verkocht werd want er kwam een nieuwe wagen in beeld.

Een oom van mij mocht niet meer rijden vanwege een visuele handicap die verslechterde. Hij had in 1986 een type 1 BX 1.4 RE aangeschaft bij de dealer van mijn pa en die wagen stond nog bij hem in de schuur. Slechts 53.000 gelopen waarvan 800 kilometer in de laatste drie jaar (van en naar de garage en een keer uitgeleend voor een tripje). Die wagen heeft ie aan mij verkocht voor zes flessen sherry. Hier heb ik een trekhaak ondergezet, GTI interieur erin, GTI Speedline lichtmetaal er op met 165x14 brede Michelins en een rubberen GT spoiler op een GTI achterklep, getint glas, roestvrije deuren, nieuwe radiator/waterpomp/thermostaat/koppakking (na een enorme witte wolk achter de auto) en een nieuwe einddemper op de uitlaat. Mijn vrouw vind hem te groot van omvang (na de Saxo) en te zwaar sturen, echter, onze zoon is er weg van dus nu staat de BX voor hem klaar. Hij doet MBO autotechniek dus hij komt in goede handen.

Nu moest mijn vrouw dus weer een andere auto en na enig zoeken vond ik op Marktplaats een Saxo SX 1.6 Automaat met 33.000 kilometer op de teller in een kleur rood die niet roze wordt (!). Ik overtuigde mijn vrouw in enkele seconden met de MP advertentie dus die Saxo staat nu ook op de oprit. Inmiddels met een setje Saxo VTR Toulouse velgen, een Peugeot 106 interieur en een nieuwe radio.

De lange weg naar het heden samenvattend staat er nu dus een DS3 1.4 HDI EGS uit 2012, een “eerste neus” Saxo SX 1.6 Automaat uit 1997, een type 1 BX 1.4 RE uit 1986 en een Le Patron 3 driewieler met kenteken uit 1984 op het erf. Mij hoor je niet klagen

Leuk verhaal!!

pracht verhaal en mooie foto’s.

Leuk verhaal, en wat de uitleg betreft;

Ik zeg altijd; Dat is niet uit te leggen, Citroën rijden moet je ervaren!

pascalvm schreef:

Leuk verhaal, en wat de uitleg betreft;

Ik zeg altijd; Dat is niet uit te leggen, Citroën rijden moet je ervaren!

Het merendeel van de Polo rijders onder mijn collega’s wil die ervaring niet ondergaan, Pascal. Genieten is blijkbaar een keuze