Citroen nieuws per model
- Citroen (Grand) C4 Picasso (16)
- Citroen 2CV (38)
- Citroen Adverteerders (2)
- Citroen Ami (7)
- Citroen Autosport (27)
- Citroen AX (7)
- Citroen Axel (4)
- Citroen Berlingo (11)
- Citroen Bevriende organisaties (3)
- Citroen BX (10)
- Citroen C-Elysée (2)
- Citroen C-Zero (9)
- Citroen C1 (5)
- Citroen C2 (3)
- Citroen C3 (18)
- Citroen C3 Picasso (5)
- Citroen C3 Pluriel (6)
- Citroen C35 (2)
- Citroen C4 (1928-1932) (1)
- Citroen C4 (2004-heden) (33)
- Citroen C5 (22)
- Citroen C6 (1928-1932) (3)
- Citroen C6 (2005-2012) (8)
- Citroen Citroën-organisatie (1)
- Citroen Concept Cars (33)
- Citroen CX (40)
- Citroen DS 3 (35)
- Citroen DS 4 (11)
- Citroen DS 5 (14)
- Citroen DS 7 (4)
- Citroen DS-nieuws (5)
- Citroen Dyane (2)
- Citroen Evasion (2)
- Citroen Evenementen (351)
- Citroen Forum (58)
- Citroen Garages (14)
- Citroen GS/GSA (10)
- Citroen HY (2)
- Citroen ID/DS (40)
- Citroen Jumper (2)
- Citroen Jumpy (16)
- Citroen Nederlandse clubs (1)
- Citroen Overig (272)
- Citroen Panhard (2)
- Citroen Saxo (1)
- Citroen SM (16)
- Citroen Traction Avant (14)
- Citroen Visa (8)
- Citroen Xantia (6)
- Citroen XM (11)
- Citroen Xsara (2)
- Citroen Xsara Picasso (1)
De 2CV anno 2016

Bij Citroën-Forum.nl houden we van Citroëns, van auto's en dus ook van autorijden. Als we een auto testen, zelfs al is het een oudje, dan moet er flink mee gereden worden. Kan dat wel met een Eend, waarvan het ontwerp al voor de oorlog gemaakt is? Een test, een onalledaagse test!
Regelmatig lezen jullie hier tests van actuele modellen zoals de Cactus en de Picasso, soms afgewisseld met een vergelijk van een Citroën van willekeurig bouwjaar met een concurrent uit dezelfde tijd. Voor deze test hebben we eens een andere insteek gekozen. Hoe doorstaat een auto die bijna een halve eeuw nieuw geleverd is en waarvan het concept in de basis een jaar of 80 oud is een proeve van bekwaamheid als we hem inzetten zoals we dat ook zouden doen met een auto die we nu kopen? Simpel gezegd: hoe bevalt een 2CV als je hem niet primair als object om te koesteren, maar vooral gewoon als auto gebruikt? Waaien we van de snelweg? Vormen we een langzaam voortkruipend obstakel voor de andere weggebruikers? Passen we er überhaupt in met twee volwassenen en twee opgroeiende kinderen? Is het leuk, of sta je doodsangsten uit? Duidelijk is dat er genoeg vragen zijn, voornamelijk gestoeld op clichés, en maar weinig antwoorden. We willen graag zelf de antwoorden op onze vragen formuleren en besluiten dat we op onderzoek uit moeten gaan.

We vinden Johan Oldenhage van de gelijknamige garage in Nieuw-Vennep bereid om zijn Leeneend een lang weekend aan ons ter beschikking te stellen. We nemen vol nieuwsgierigheid de sleutels in ontvangst en maken een oriënterend rondje om de auto. Het ding heeft een vrolijke uitstraling, de felrode kleur valt op, het motortje snort tevreden. Zelfs in het gitzwarte hart van de meest autohatende boomknuffelaar moet dit apparaat gevoelens van vreugde en enige blijmoedigheid opwekken. De 2CV die wij hier voor ons hebben staan, is een 2CV Club uit 1987. Een exemplaar met een kilometerstand die bijzonder laag is en in een ongerestaureerde, maar bijna nieuwe staat, dus precies wat we zoeken. Met deze Eend worden we zeker wijzer, dit is hoe een Eend zou zijn als je hem ook in 2016 nog nieuw kon bestellen.

Deze 2CV Club was in 1987 de luxere van de twee leverbare uitvoeringen; er was ook nog een ongeveer 900 gulden goedkopere 2CV Spécial leverbaar. Wat de verschillen zijn, zullen we niet allemaal op gaan sommen, want de uitrusting verschilt hooguit tussen minimalistisch en tamelijk minimalistisch. En zoals gezegd, we willen niet vergelijken met wat er toen nog meer op de markt was, maar met wat nu je alternatieven zijn. De meest realistische concurrent is dan de C1 in zijn eenvoudigste uitvoering. We hebben het dan over een C1 Live met de 68pk motor, niet bepaald een snelheidsmonster, vooral door de bak met veel te lange verzetten. Onze 2CV heeft nog niet de helft van dat aantal paardekrachten, het zijn er maar 29… Daartegenover staat voor de C1 een leeggewicht van 815 kilo en voor de 2CV een aanmerkelijk lagere 560 kilo. De C1 kost €10.400,-, wat je ook ongeveer kwijt zult zijn voor een knappe 2CV. Op papier is dit dus een aardige vergelijking.
Met de cijfers zijn we nu wel klaar, want daar kwamen we niet voor: we willen rijden! We trekken op, de motor pakt lekker op en heeft zoals de Duitsers dat zo mooi zeggen veel Drehfreude. We volgen braaf het eigenzinnige schakelpatroon, schakelen soepel op en het tweepittertje met de weinig indrukwekkende 29pk gaat er rap vandoor. We slaan af naar links en jeetje, we hellen over en niet zo’n beetje ook! Is het erg? Nee! Is het anders dan we gewend zijn? Ja! Ik zal het voor de vorm nog maar even opbiechten, maar ik heb doorgaans een voorkeur voor auto’s van een aantal maten groter dus ik ben misschien niet de meest voor de hand liggende kandidaat om de 2CV in deze context te testen, maar aan de andere kant ben ik een ruimdenkend en ruimhartig autoliefhebber en weet ik elke auto in zijn context op waarde te schatten.

We zetten koers richting een speciaalzaak in kampeerbenodigdheden, want we hebben nog het een en ander nodig voor de zomervakantie. Om daar te komen moeten we een kilometer of 25 over de snelweg. Ik besluit mij over te geven aan deze onvermijdelijkheid. Ondertussen rond ik nog wat rotondes, maak ik lekker gang op een stuk provinciale weg en mijn eega begint de angst om tijdens het nemen van de bocht uit de Eend te worden geslingerd rap te verliezen. De kinderen op de achterbank vinden het gewoon te gek, zeker na een korte tussenstop waarbij ik het dak openvouw. Waar normaal boekjes en tekenspullen een noodzaak zijn om de vrede tussen broer en zus te behouden, is het riante uitzicht op de wolken, de beleving van het snelheid maken en het hangen in de bochten genoeg om ook bij hen een grote grijns op het gezicht te toveren. Ik kom bij de oprit van de snelweg. Het is niet zo’n heel lange invoegstrook en het gaat ook nog eens bergop. De 29 paarden mogen in hun werkruimte van 602cc nu laten zien wat ze waard zijn. Het gaat beter dan verwacht en met een gang van zo’n 90 kilometer per uur voeg ik soepel in. Goh, ik waai helemaal niet weg! Sterker nog: hij is lekker koersvast en met n hand nonchalant op het stuur vliegen de kilometers asfalt onder ons door.

Na het bezoek aan het kampeerwarenhuis volgt nog een blijkbaar onvermijdelijk bezoek aan een interieurwinkel. We kopen een poef, we lopen naar buiten en ik denk, tsja, hoe krijgen we dat ding eigenlijk mee? Ik doe in een wanhoopspoging de kofferbak open en het blijkt geen enkele moeite te kosten om de poef in de kofferbak te werken. Als ik het vergelijk met de armetierige kofferruimte van een C1 is dit gewoon riant. Geparkeerd tussen moderne auto?s valt op hoe compact de 2CV is. Ik geef toe, ik zit in de breedte met mijn wellevende postuur niet riant, maar de beenruimte is wel erg ruim, de stoelen zitten ook op een langere rit verrassend goed en de bediening laat weinig te wensen over. De besturing is behoorlijk licht, dankzij de smalle bandjes valt het bij inparkeren ook erg mee en het stuurgevoel is prima.

Toch rijdt een 2CV wel degelijk anders dan de C1 en dan iedere moderne auto. Het schakelpatroon is zoals ik eerder schreef anders dan we tegenwoordig gewend zijn, de positie van het stuur is misschien wat vreemd en de knoppen voor bijvoorbeeld de ruitenwissers die maar op een snelheid werken, zitten misschien op een wat vreemde plek, maar moet het dan allemaal zo eenvormig zijn? Is het per se nodig dat zoals in veel moderne auto’s alles bij elk merk op dezelfde plek zit, hetzelfde geluidje maakt en de bediening altijd precies hetzelfde werkt? Ik vind van niet. Elk huis is toch ook verschillend? Zitten lichtschakelaars daar altijd waar je ze verwacht? Het antwoord daarop is nee. Als je daaraan gewend bent, maakt het dan nog iets uit? Een auto koop je doorgaans toch ook voor langere tijd en aan een beetje eigen identiteit wen je snel genoeg.

We zetten de auto een paar dagen in zoals we dat normaal ook met een van onze moderne auto’s zouden doen. De 2CV laat nergens steken vallen. Zelfs de kachel zorgt voor voldoende warmte als het ‘s avonds plots flink afkoelt. Aan het eind kunnen we niet anders dan concluderen dat de 2CV anno 2016 als auto nog steeds prima voldoet. Door zijn unieke karakter geeft hij de gemaakte kilometers zelfs kleur en maakt hij het autorijden weer tot een beleving. Je kunt natuurlijk van alles afdingen op de veiligheid van de 2CV, maar die discussie gaan we simpelweg niet aan. Soms is het nemen van een risico de zekere beloning waard. De onderhoudskosten en vaste lasten van een 2CV zijn zo mogelijk nog lager dan die van een C1, vooral als je zelf handig bent. Het rijplezier is vele malen groter en de praktische bruikbaarheid net zo groot. Je moet wel de flexibiliteit op kunnen brengen om je aan te passen aan het karakter van de auto, maar dit ontwerp dat niet zo onderdanig is aan het verwachtingspatroon van zijn gebruiker heeft misschien juist wel daarom in 2016 nog niets aan aantrekkingskracht ingeboet.

Bij dezen willen wij Garage Johan Oldenhage hartelijk danken voor het ter beschikking stellen van de geteste 2CV. Heb je een auto die je ook eens voor het voetlicht zou willen brengen in bijvoorbeeld een vergelijkende test met een tijdgenoot of in een andere context? Meld je dan bij .(JavaScript moet ingeschakeld zijn om dit e-mail adres te bekijken) en we werken je idee samen uit.

Je kunt hier reageren.
tekst: Lucas, foto’s: 2d

