De mooiste autotocht ooit, in een Jumpy

Wanneer de redactie een reisverslag toegespeeld krijgt met de titel “De mooiste autotocht ooit”, dan laten we het er niet bij zitten. Wat blijkt: Kees de Waard Wagner, op het forum beter bekend als Visa GTI 115, heeft een zevendaagse tocht door de Franse, Zwiterse en Italiaanse Alpen en de Dolomieten georganiseerd. Een snelle blik maakt duidelijk: dit zou zo maar eens echt de mooiste autotocht ooit kunnen zijn. Die kunnen we niet van de voorpagina weghouden!

Kees, racer en reiziger
In de serie “Citroën, maar dan anders” hebben we Kees en zijn Visa GTi 115 al uitgebreid voorgesteld. Zijn Visa GTi 115 is kort samengevat een Peugeot 205 GTi in Visa-verpakking, een echte leeuw in schaapskleren. Met deze Visa en zijn Alpine A110 rijdt Kees graag snel, zo snel als maar mogelijk is, maar dan wel op een gesloten circuit. “Het circuit is om te racen, de openbare weg is om te reizen”, zo vindt hij. Reizen hoeft niet altijd in een snelle wagen, reizen kan ook in een praktische wagen zoals zijn Jumpy. Als hij en zijn vrouw daarmee op reis gaan, zoals voor een zomervakantie op Corsica, dan gaat het niet zo van volpakken, instappen, navigatiesysteem aanzetten en wegwezen. Nee, dan ligt de eetkamertafel al maanden tevoren bedolven onder landkaarten om de mooiste weggetjes te vinden. Zo voert de heenweg naar Corsica door de Ardennen, de Vogezen, de Jura en de Alpen. Maar hoe mooi de passen ook zijn die in de route worden opgenomen, voor iedere gekozen pas moeten vele andere passen ongezien links en rechts gepasseerd worden. Niet getreurd, de terugweg wordt op soortgelijke wijze voorbereid: een waar genot voor de passenliefhebber. Passenliefhebbers zijn er veel in Kees’ vriendenkring en die nodigt hij graag uit om zo’n tocht met hem te rijden. Kees’ thuisreis vanuit Corsica was voor zijn vrienden in Alpines, Citroëns en andere auto’s een reisdoel op zich: een passenfeest langs Frankrijks oostgrens.

Annecy-Cortina-Annecy, de voorbereiding
En toch, ook al rijd je de Ardennen, de Vogezen, de Jura en de Alpen eerst van noord naar zuid en vervolgens van zuid naar noord, dan nog zijn er veel bergwegen die je niet kunt rijden. Als je dan ook nog eens op de kaart ziet dat er verder naar het oosten nog veel meer fantastische passen zijn, dan staat in grote lijnen het plan voor de volgende reis al vast. Van Annecy via de Franse, Zwiterserse en Italiaanse Alpen naar het bekende ski-oord Cortina d’Ampezzo in de Dolomieten en weer terug: 7 dagen, 45 passen, 2.500 kilometer. Daar schrikken zelfs veel van de doorgewinterde autoliefhebbers onder Kees’ vrienden voor terug. Uiteindelijk staan er op zaterdag 5 september vier auto’s bij het beginpunt in Annecy: een Alpine A110, een Renault Mégane R26R, een Lexus IS 220d en Kees’ Citroën Jumpy 2.0 HDi 140.

Annecy-Cortina
Zondag 6 september brengt 290 km en enkele lagere, maar buitengewoon mooie passen zoals de Col des Aravis en de Cormet de Roselend, voordat het zware werk begint, wat in de Tour de France “hors catégorie” heet: de Madeleine, de Télégraphe en de Galibier, het dak van de Tour van dit jaar.
Maandag 7 september volgt een drielandentocht over 400 km. Via de Col du Montgenèvre gaat het naar Italië en via de Col du Mont Cénis weer terug Frankrijk in. Dan volgt de beklimming van de 2.764m hoge Col de l’Iseran, n van de mooiste in Frankrijk. Na nog meer klimmen en dalen eindigt de dag in het Zwitserse Brig.
Ook dinsdag 8 september staan er weer bijna 400 km op het programma. Via de Simplonpas wordt een van de meest afgelegen dalen van Italië aangedaan, de Val Antigorio. Daarvandaan is er een miniscuul pasweggetje dat op de meeste kaarten niet eens ingetekend is terug Zwitersland in: de Passo di San Giacomo. Deze voert tot halverwege de beklimming van de Nufenenpas, die op de pashoogte mooie vergezichten biedt. De beklimming daarna, die van de Furkapas, voert net onder de indrukwekkende Rhonegletscher langs. Weer verder, via een moderne pasweg bijna ongemerkt de Sankt Gotthard op, maar dan… de afdaling! Aan de zuidkant van de Gotthard ligt niet alleen een moderne pasweg met veel galerijen, maar ook de beroemde “Strada della Tremola”, een oude pasweg die nog (of weer) grotendeels met kinderkopjes is bestraat. De haarspeldbochten zijn smal en scherp en voor vangrails is geen plaats, onvergetelijk! Daarna kan er flink doorgereden worden door lange dalen; pas kort voor de pashoogte van de San Bernardino wordt weer echte stuurmanskunst verlangd. De afdaling brengt het gezelschap aan de voet van de Splügenpas. Op de meeste kaarten zijn hier nauwelijks bochten te zien; niet omdat ze er niet zijn, maar omdat ze te klein zijn om te tekenen! Sommige liggen tegen de berg aangedrukt, maar voor vele is ook plaats in de berg uitgehouwen, de ene na de andere! Via de Maloja en de Bernina voert de etappe uiteindelijk naar Tirano in Italië.
Woensdag 9 september krijgen de auto’s en de reizigers al weer 400 km voor hun kiezen. Over de 2.621 m hoge Gaviapas, die zo onvoorstelbaar smal en stijl is en langs zulke diepe afgronden voert dat de Michelin-kaart hem als bijzonder gevaarlijk kenmerkt. Dan gaat het via 36 genummerde haarspelden de 2.757 m hoge Stelvio op en weer naar beneden via 48 genummerde haarspelden die steeds weer andere adembenemende uitzichten bieden. Via enkele lagere passen wordt het dal van de Eisack bereikt en vervolgens kan aan de Dolomieten begonnen worden. Via de Passo Pordoi, bekend bij zowel fietsers als skiërs, omdat hij deel uitmaakt van de Sella-ronde, en de Passo di Falzarego wordt eindelijk Cortina d’Ampezzo bereikt, het verste punt van de rondreis.

Cortina-Annecy
In het subforum “Aankondigingen & Evenementen” zal Kees een uitgebreider reisverslag plaatsen, dus als de heenreis je nieuwsgierig heeft gemaakt naar de terugreis, dan kun je die daar vinden. Ook aan foto’s zal het daar niet ontbreken.

tekst: Kees de Waard Wagner, foto: GPS-Tour.info, redactie: RensKorevaar