eCall: Je Citroën als reddende engel

Tijdens alle festiviteiten op en rond ICCCR 2016 had Citroën Nederland nog tijd voor een kleine primeur: eCall!

Vrijdagmiddag rond twaalf uur mocht Citroën-Forum.nl zich bij een select groepje journalisten voegen voor een ‘pre-introductie’ van het eCall-systeem. Na een sapje en een fijn broodje genuttigd te hebben, mochten we in een met eCall uitgeruste C4 Picasso plaatsnemen, waar Henri van de Kraats van IMA Benelux, het woord nam voor een korte introductie van het systeem.

eCall is de verzamelnaam voor voertuigsystemen die, al dan niet op initiatief van de bestuurder, contact kunnen maken met een alarmcentrale. Citroën was er vroeg bij met het introduceren van eCall: al in 2004 werden de eerste modellen met een - toen nog optioneel - noodoproepsysteem uitgerust. Kosten: gemiddeld €300,- per auto. In 2018 wordt een soortgelijk systeem per Europese regelgeving verplicht. Daarmee hebben we meteen de verklaring waarom Citroën juist nu ruchtbaarheid geeft aan deze ‘nieuwe’ ontwikkeling.

Het noodoproepsysteem zelf is een toevoeging aan de boordelektronica van de auto en werkt met een ‘M2M’-simkaart over het reguliere mobiele telefoonnetwerk. Hierdoor kan de auto waar dan ook in Europa noodoproepen plaatsen. De auto maakt contact met de kantoren van IMA. PSA werkt al sinds 2006 samen met het van origine Franse IMA - kort voor Inter Mutuelles Assistance. IMA faciliteert het contact met de auto en het verdere contact met passagiers of hulpdiensten.

Er zijn twee typen meldingen mogelijk: in vakjargon E-call en B-call. Het eerste betreft een ‘emergency’, dus noodgeval. Het tweede betreft een ‘breakdown’ ofwel pechgeval. Een pechgeval spreekt voor zich: er is iets stuk aan de auto en we kunnen niet verder rijden. Een noodgeval kan een ongeval betreffen, maar ook een onveilige of dreigende situatie, waarbij de bestuurder hulp in wil roepen. In onze Citroëns zijn er dan ook twee toetsen voorzien: de zwarte toets met Chevrons erop, en de rode toets met ‘SOS’ erop. Op verzoek van Henri drukt een inzittende van de C4 Picasso de rode SOS-knop in. Na enkele seconden licht deze op en even later klinkt de blikkerige stem van een callcentermedewerker! Henri legt uit dat deze persoon werkzaam is in het callcenter van IMA Benelux in Luik. De medewerker heeft een scherm voor zich met daarop allerhande relevante voertuiginformatie, zoals locatie, kenteken en tijdstip van de melding. Er wordt onderscheid gemaakt tussen de verschillende meldingen: bij een B-call wordt ook voertuiginformatie meegestuurd, denk bijvoorbeeld aan de koelvloeistoftemperatuur en bandenspanning. Mocht er sprake zijn van een ongeval waarbij de pyrotechnische hulpsystemen (airbags, gordelspanners) zijn getriggerd, dan wordt de SOS-melding automatisch gedaan. De callcentermedewerker zal proberen vast te stellen of de bestuurder aanspreekbaar is en de lokale hulpdiensten inschakelen.

Een in de Benelux geregistreerde auto zal altijd contact opnemen met het callcenter in Luik, ook als de auto zich elders bevindt. Op deze manier krijgt de bestuurder van een in Nederland geregistreerde auto altijd een Nederlandstalige callcenter-agent te spreken. Deze zal vervolgens contact opnemen met het IMA-callcenter in het land waar de oproep is geplaatst, en zij zullen de oproep verder afhandelen. Voor Nederland specifiek heeft IMA een contract met de KLPD en de wegbeheerders. Hierdoor hebben zij dus een directe ingang tot de hulpverlenende instanties in ons land. Voor B-calls zal er contact opgenomen worden met Citroën Assistance of een andere lokale wegenhulpinstantie.

Toch behoeven op dit moment slechts zo’n 15 procent van de 8.000 jaarlijkse (2015) oproepen naar IMA Benelux opvolging. De overige 7.000 meldingen zijn mensen die testen of het systeem werkt, stoer doen bij collega’s, en er zijn gevallen bekend waarbij een in de auto achtergebleven hond het systeem activeerde! Wellicht dat het percentage daadwerkelijk urgente meldingen hoger wordt zodra eCall-systemen wat meer ingeburgerd raken.

Een keerzijde aan het systeem is er wellicht ook. Auto’s verzamelen al jaren allerhande gegevens over motorcondities, ritten en veel meer. eCall is daarmee een nuttig voortvloeisel uit deze vergaring van informatie. Maar zoals bij alle informatiethema’s is ook hier een privacyvraag te stellen. Willen we eigenlijk wel dat onze auto op eigen houtje gegevens verstuurt naar een intermediar of fabrikant? Hebben we feitelijk nog wel een keuze en zeggenschap? Autogordels vond men jarenlang ook niet nodig, om maar eens wat te noemen. Toch siert het Citroën dat ze vooruitlopen op de EU-verplichting van eCall. Heb jij je bedenkingen erover? Doe hier je noodoproep!

Tekst en beeld: 2d