Citroën C4 Cactus: de eerste 1000 km


Citroën C4 Cactus: de eerste 1000 km

In februari werd de C4 Cactus gepresenteerd. Je kunt hem mooi, lelijk, gaaf of een ontzettende miskleun vinden, maar geen mening hebben, is niet mogelijk. Direct bij de presentatie in februari was Wouter “Poekoek” er al een fan van. In augustus zette hij zijn handtekening onder een bestelbon en nu staan er 1000 km op de teller.

Besteld!
Bij de presentatie op 5 februari jongstleden werd ik direct een fan van de Citroën C4 Cactus. De Cactus is voor mij weer een échte Citroën, iets wat in 2010 wat mij betreft al ingezet is met de DS3. Tegelijkertijd is het de opmaat voor een hele nieuw insteek van de C-lijn, waarbij de modellen eenvoudiger en betaalbaarder moeten worden. Een goede insteek wat mij betreft, zo geeft Citroën zichzelf de ruimte om met zowel de C- als de DS-lijn onderscheidende auto’s aan te bieden.

Toen ik dit voorjaar een nieuwe baan accepteerde, wist ik dat ik mogelijk een Cactus kon gaan rijden; een leaseauto is onderdeel van mijn arbeidsvoorwaarden. De Volvo V40 die ik op dat moment reed, zou ik achterlaten bij mijn vorige werkgever. Het was natuurlijk wel even afwachten of mijn nieuwe werkgever beperkingen zou hebben qua leaseauto’s. Die zijn er wel, maar niet in die mate dat de Cactus niet bestelbaar zou zijn. Vanzelfsprekend was ik daar erg blij mee.

In augustus mocht ik dan eindelijk mijn leaseauto bestellen, op dat moment had ik al lang en breed over een configuratie nagedacht. Het moest een Shine- of Business-uitvoering worden; beide zijn standaard uitgerust met de nodige luxe. Een bezoek aan de dealer leerde dat de levertijd van een Cactus naar mijn wens tot circa december/januari zou duren. Aangezien ik niet al te lang in een VW Up als voorloopauto wilde rijden, heb ik samen met de verkoper gekeken of er een voorraadauto beschikbaar was. Dat bleek het geval en zodoende rijd ik sinds vrijdag 19 september in een C4 Cactus Shine, Launch Edition ‘Moonlight’.

De Launch Edition is een serie die al vroeg naar Nederland is gekomen in een aantal vaste configuraties. De Moonlight-versie is, naast de standaard uitrusting van de Shine, voorzien van parelmoer witte lak (Blanc Perle Nacré), bruine velours bekleding en een bruin interieur (Velours Habana Club), panoramisch vast glazen dak, een thuiskomer, het pack Park Assist en de Citroën Connect Box. Verder zijn er op mijn auto nog een aantal accessoires gekomen, zoals de 17 inch Cross-velgen en een betere audio-installatie.

Uiterlijk en innerlijk
Het eerste wat natuurlijk opvalt aan de Cactus is het uiterlijk, met z’n Airbumps als meest in het oog springende detail. Nou ja, detail. Ze zijn flink aanwezig en dat moet je maar net mooi vinden. Ondanks dat het op papier helemaal niet zo’n grote auto is (een Golf is groter), heeft ie een flink voorkomen. Dit zal onder andere te maken hebben met de vrij grove designelementen. Ik vind de Airbumps, samen met alle andere details zoals bijvoorbeeld de dakrails een mooi en stoer geheel vormen. Het is geen klassieke schoonheid, maar het ontwerp klopt op een of andere manier. Waar het voor de meeste mensen bij het uiterlijk van de Cactus zal bij blijven, spreekt het interieur mij zo mogelijk nog meer aan. Het sluit wat mij betreft erg goed aan bij het exterieur en is mooi qua opzet. Dit uit zich het meest door de twee displays, het tweekleurige en compacte dashboard, de riante stoelen en het grote panoramadak. Het geheel past erg goed bij elkaar en zorgt voor een prettige ‘werkruimte’.

Onderweg
Waar mijn vorige leaseauto’s, een Citroën DS3 en Volvo V40, voornamelijk sportief waren afgestemd, wist ik dat de Cactus van een andere orde zou zijn. Tijdens een proefrit merkte ik al dat de auto vrij comfortabel is afgestemd en dat drempels door de meer dan gemiddelde bodemspeling makkelijk genomen kunnen worden. Qua veergedrag doet-ie zelfs een beetje denken aan de BX die ik ook nog heb. Geen eerlijke vergelijking natuurlijk, maar ik vind het goed om te zien dat er nu een alternatief te koop is voor de brede keur aan stug geveerde auto’s. Niet zo zeer omdat ik een sportief afgeveerde auto niet fijn vind rijden, eerder omdat er nu weer meer te kiezen valt.

Wat absoluut bijdraagt aan het comfortabele rijden zijn de geweldige stoelen. Zoals eerder gezegd, zijn ze riant qua formaat. Bovendien zijn ze op het zachte af, het doet mij echt weer denken aan de GTi-kuipstoelen in mijn vorige BX. Inmiddels heb ik een aantal langere ritten gemaakt en tot nu toe ben ik elke keer uitgerust uitgestapt. Iets wat mij niet verbaast, als ik kijk naar de zojuist genoemde punten.

In mijn geval is de Cactus uitgerust met de 1.6 eHDi dieselmotor met 100 PK en circa 250 Nm aan koppel. Dat is voldoende om de 1040 kg in beweging te krijgen en te houden. Zeker als de motor iets meer toeren maakt, is-ie lekker bij de les. Hoeveel dat er precies zijn weet ik echter niet, de Cactus ontbeert een toerenteller… Wat mij minder aanspreekt, zijn de lange schakelwegen van de 5-versnellingsbak (de Up die ik hiervoor reed schakelde strakker!) en de lange bakverhoudingen. 50 Rijden in z’n 4 is niet fijn, dat moet minimaal 55 zijn. Een ook 80 rijden in zijn 5 is kantje boord, 85 is lekkerder. Blijkbaar een concessie die gedaan moest worden om de uitstoot laag te houden.

Tot slot
Ik kan wel zeggen dat ik blij ben met de introductie van de Cactus, al was het alleen maar vanwege de nieuwe opzet van de C-lijn. Dat ik zelf dan ook nog eens in de gelukkige omstandigheid ben ik dat er dagelijks in kan rijden, vind ik natuurlijk helemaal geweldig. Duizend kilometer zijn veel te weinig om een eindoordeel te vellen over een auto. Dat is dan ook gelukkig niet nodig. De komende 4 jaar heb ik alle tijd om de auto op alle mogelijke manier te testen en dat ga ik dan ook met veel plezier doen. Het begin is alvast goed, en je weet wat ze daarover zeggen. Wil je er iets over zeggen, doe dat dan hier.

tekst en foto’s: Poekoek

© Citroën-Forum 2003 - 2025 | adverteren
Facebook