De gewonnen Winter Trial


De gewonnen Winter Trial

Joost “AZAM6” heeft deelname aan de Winter Trial gewonnen. Hij rijdt samen met Niko “FLYING DUCKMAN” in een 2CV AZAM 6. Ze moeten in de ijzige koude aantreden tegen echte rallymonsters van Porsche en Jaguar met grotere motoren en sterkere kachels. Als dat maar goed gaat!

Al heel wat jaren staat de Winter Trial op mijn wensenlijst van nog te rijden rally’s. Het begon allemaal in 1997 met Le Citron Pressé. Die reed ik toen met een 2CV6 Spécial uit 1985. Later met een 2CV AZAM uit 1963. Daarna volgden ook veel andere rally’s in een speciaal voor de Tulpenrally geprepareerde 2CV AZAM 6 uit 1965, die ons overigens in 2011 de winst in de Le Citron Pressé bracht. Letterlijk een vreemde eend in de bijt, zo’n AZAM 6. Veel rally’s volgden: Tulpenrally, Classic SLS, ROZ Classic, Classic Gelderlandrit, Nacht van Nederland, Nacht om de Lange Jan, etc. etc. De Winter Trial is een rally van een totaal ander kaliber: zes dagen in de sneeuw, geen kaartleesgeneuzel met of links of rechts om een boom, maar vooral veel regularities en testjes op circuits. Bovenal veel sneeuw, héél veel sneeuw.

Het waren Autoweek en Princenbier die een prijsvraag uitschreven voor een gratis deelname; normaal betaal je voor de inschrijving € 6.500,-. Lang verhaal kort: ik won en kon krap anderhalve week voor de rally de Eend winterklaar gaan maken. De Eend was natuurlijk al goed geprepareerd voor deelname aan rally’s: omgebouwd naar 12 Volt, stabi van een Ami 8, 123-ontsteking, zwaardere dynamo en natuurlijk de nodige zaken als tripmaster, klokken en kompas. Het motortje komt uit een 2CV6, dus heeft 602 cc en 29 pk. De belangrijkste aanpassingen voor de Winter Trial: een kachelaanjager, carterplaat, dakisolatie, winterbanden en intercom voor de nodige stemrust. Ik dank Burton Car Company voor het meedenken en de snelle levering van de onderdelen.

Op zaterdag 21 januari reden we naar Château St. Gerlach, de plaats van de start op zondag. Zaterdag werd daar de keuring van de auto uitgevoerd en moest de “rally-safe”-GPS van de organisatie ingebouwd worden. Zo weet men in geval van nood waar je bent en kan men checken of je de route juist hebt gereden. Het bestickeren van de auto hoorde er ook bij. Het was mooi om te zien dat de overige deelnemers wat meewarig naar de Eend keken. Moesten we daarmee de finish halen? Tja, als je de Eend naast een Porsche 911 zet dan steekt dat af. Niet alleen in vermogen… Na de nodige papierwinkel doorlopen te hebben (FIA-licentie, FIA-paspoort voor de auto, etc.) en een voortreffelijk diner konden Niko en ik ons bed opzoeken. Het zou een zware week worden, dus voldoende nachtrust was belangrijk.

In de vroege ochtend van zondag 22 januari was het zover. Het was koud, heel koud en de Eend was zowel buiten als binnen stijf bevroren. Het koste dan ook wat moeite hem te wekken, iets waar we de komende dagen meer last van zouden gaan krijgen. Gijs van Lennep vlagde ons exact om 08:13 weg. Het avontuur kon beginnen! Sneeuw was er nog niet, maar koud was het wel: -13°C en dat merkten we doordat onze adem meteen weer tegen de ramen bevroor. Mijn AH-bonuspas kwam dus goed van pas. Via een testje op het parkeerterrein van Holland Casino ging het oostwaarts naar Duitsland. Drie testjes en een aantal regularities vielen ons de eerste dag ten deel. Hadden Niko en ik eerder afgesproken het rijden en het navigeren af te wisselen, zo kwamen we al snel op dat besluit terug. Niko achter het stuurwiel en ik met mijn neus in de kaarten: dat was de beste verdeling. In de avond, het was al donker, kwamen we moe, maar voldaan aan in Fulda. De eerste sneeuw werd zichtbaar en ook de eerste auto was al behoorlijk van de weg gegaan en onherstelbaar beschadigd. Dat de Eend geen gordels en rolkooi heeft, maakte ons voorzichtig. De rally was nog lang en aankomen was voor ons het belangrijkste doel. Aan het einde van de avond bleek dat we op een achttiende plaats algemeen stonden. Dat kon beter.

De tweede dag van de rally zou ons van Fulda (D) naar Karlovy Vary (CZ) brengen. Vandaag een enkele test en vooral veel regularities. Het kaartlezen van deze regularities was lastig en de gemiddelde snelheid lag hoog, maar de stemming zat er goed in en de Eend snorde vrolijk door de sneeuw. Daar bleek hij goed in: weinig gewicht, dunne bandjes met goed winterprofiel en het gewicht op de voorwielen. Menig Porsche had moeite met de haarspeldbochten in de besneeuwde bossen van Tsjechië en kwamen lastig vooruit. Niko stuurde de Eend vakkundig alle bergjes over en zolang we de Eend maar op de weg hielden, moest het allemaal goedkomen. De dag eindigde in hotel “Pupp” in Karlovy Vary, waar de film Casino Royale met James Bond is opgenomen. Geloof me dat er raar gekeken werd toen ik met de accu van de Eend door dit chique hotel liep. De accu mocht naast de verwarming overnachten. Hoe het gegaan was vandaag? Goed! ’s Avonds bleek dat we waren opgeklommen naar een vierde plek in het algemeen klassement.

Met -17 ben je zelf in één klap wakker. De Eend was dat niet, maar een sleepje van een Landrover was voldoende om hem aan de praat te krijgen. De derde dag alweer van de rally en geheel in Tsjechië. Weer veel regularities en een test op het circuit van Most. Normaliter denk je bij een circuit aan asfalt. Hier was het sneeuw, of eigenlijk vooral ijs. Omdat ik ook weleens wat wilde sturen, draaiden we bij deze test de rollen om. De Eend leende zich weer uitstekend voor dit werk. Licht dansend bewogen we ons over het circuit waar de ene na de andere zwaar geprepareerde auto achterstevoren kwam te staan. Van de 70 deelnemers klokten we uiteindelijk de vijftiende tijd op dit circuit. Dan staan er heel wat mensen raar te kijken!

De laatste regularity was er één om niet te vergeten. Niko moest plassen en laat, net voor de start, een deelnemer voor ons starten. Direct daarna kwam er een politieauto. Wagen dwars over de weg en dat was het begin van lang wachten (bijna 50 minuten): papieren, vergunningen en een hoop gedoe. Uiteindelijk bleek natuurlijk alles in orde. De organisatie laat niets aan het toeval over en vraagt overal keurig vergunningen aan. Maar tja, dat gaat bij de centrale overheid. En de lokale politie wist even van niks. En het is “hun” weg… Het gevolg hiervan was dat we de laatste regularity in het bos in het donker moesten rijden. Gas erop en net zo hard als je durft bij een gemiddelde dat tegen de 50 km per uur lag. ‘s Avonds bleek dat we onze plek hadden weten vast te houden: tweede over de dag en vierde algemeen.

De volgende twee dagen blijken zwaar. Ze zijn lang, bevatten veel testjes en regularities en zelfs een heuse heuvelklim in het donker waarbij het hele dorp is uitgelopen en aan de zelfgestookte rommel zit: leuk! Tweede algemeen, het moet niet gekker worden! Dan neemt de stress toe, want het podium lonkt, maar we moeten ons vooral concentreren op heel houden en uitrijden. Vijf auto’s zijn er de afgelopen dagen afgegaan en onherstelbaar beschadigd. Dan zit je nog steeds in een oude Eend zonder enige bescherming. Niko is inmiddels een meester geworden in het laten driften van de Eend: met volle wielspin en uitbrekende achterkant ploegen we door de bossen in Tsjechië.

Dan de laatste dag. St. Wolfgang lonkt en we staan nog steeds tweede algemeen, maar dat is een vertekend beeld. Iedereen mag zijn slechtste regularity nog wegstrepen en de slechtste van ons is maar 8 minuten. Anderen hebben een slechtste van 30 minuten. We hebben dus eigenlijk te constant gereden. Het is lastig rekenen wie waar staat in het klassement.

Een laatste regularity en een test. De regularity gaat boven verwachting goed. We halen zelfs de nummers 1 en 2 van het klassement in. Precies 10 meter na de finish van deze regularity zakt de Eend langzaam in een greppeltje, muurvast in de diepe sneeuw. Deelnemers in een Daf trekken ons eruit. De laatste test wordt gecanceld: te veel auto’s eraf en diep, heel diep vast in de sneeuw. Niko en ik zijn er niet rouwig om. De finish in St. Wolfgang is prachtig. We krijgen veel applaus voor de Eend na 2.300 kilometer door de sneeuw. Eén groot avontuur!

De prijsuitreiking in het hotel is in smoking. De vuurwerkshow aan het einde van de avond maakt het helemaal af. Niko en ik zijn kapot, maar heel voldaan. We zijn vijfde algemeen geworden en tweede in onze klasse, waarin wij met 602 cc reden, maar ook Jaguars met 3.800 cc. Zaterdagochtend stappen we in de Eend op weg naar huis: nog even 1.300 kilometer rijden. Onderweg is het stil in de auto en dagdromen we allebei al van volgend jaar: revanche!

Plaats je reactie hier.

tekst: AZAM6, foto’s: Luuk van Kaathoven en Niko “FLYING DUCKMAN” Bloemendal

© Citroën-Forum 2003 - 2024 | adverteren
Facebook