Gezinsuitbreiding

De redactie viert een ‘gezinsuitbreiding’. Omdat het voor nieuwe redactieleden traditie is om iets aan introductie te doen, zal ik mezelf hier voorstellen. Penny Lane, aangenaam. Maar zeg maar Derk. Ik kom dus de redactie versterken. Vanaf de linkeroever van de Eems werp ik me meteen op als aanspreekpunt voor het Noorden. Laat me gerust weten wat je te melden hebt!

Maar hoe komt iemand in de redactie van de welbekende Citroën Forum voorpagina terecht? Daarvoor moeten we eerst maar eens een kleine dertig jaar terug in de tijd, naar het begin van een gekte die zich nu op deze plek tentoon kan spreiden. Te beginnen met een Citroën DS.

Of nou ja: een miniatuur-DS, want wat moet je als driejarige met een echte DS? In 1983 werd mijn zus geboren. Om te helpen het eerste jong af te leiden werd er een nieuw speelgoedautootje aangerukt: een hemelsblauwe Citroën DS uit de reeks van SIKU. Deel van een miniaturengekte die toen al uit de hand was gelopen. Voor zover na te gaan ook de vonk die een levenslange interesse in het merk Citroën ontstak. In ieder geval zat ik vanaf dat moment aan de ramen gekleefd als er een Citroën DS voorbijreed…

In die tijd werd het gezin in bestelwagens vervoerd. De eerste kwam in 1983, een Hanomag F25. Na de Bedford CF250 die de Hanomag opvolgde was ik al aardig gewend geraakt aan weinig of geen comfort tijdens autoritten. Tot het verjaardagsfeestje van een buurjongen, waarbij ik voor het vervoer naar het zwembad in een Citroën BX type 1 werd ingedeeld. Dat was in 1985 of ’86 en voor kleine jochies was zo’n BX met dat eerste dashboard natuurlijk net een ruimteschip. Maar wat vooral indruk maakte was het veercomfort (ik moest mijn eerste rit in een DS nog maken…) – wat een wereld van verschil met zo’n Engelse bestelwagen! Die BX was voor ’t kleine Derkje indrukwekkend genoeg om na al die tijd nog te weten dat-ie Rouge Opéra was… Toen al was ‘t eigenlijk wel duidelijk dat ik zelf ooit een Citroën zou rijden.

Dat heeft daarna dan weer nog 20 jaar geduurd. De interesse was er, maar het bleef nog decennia lang een latente interesse. Totdat mijn vader voor de grap een ‘71er DSuper aanschafte met het doel ‘m te restaureren (inmiddels is die wagen tot sloper gebombardeerd). Vanaf dat moment ging het langzaamaan mis. Ik werd lid van het forum. M’n vriendin kocht een BX. Ik kocht zelf een BX Break. Er kwam een DS23 Pallas – of nou ja, een vrijwel leeggehaald chassis + techniek. Er kwam een Citroën Xantia. Er was ineens een CX (de laatste Citroën die hier door de poort kwam was, cirkeltje rond, ook weer hemelsblauw). Dubbele chevrons waren ineens overal. Behalve op m’n Ford Capri. Maar als je niet geregeld een eind met een bladverenbak rijdt ga je zo vreselijk wennen aan veerbollencomfort, dus zelfs díe auto staat in dienst van de Citroën-beleving…

Dat is dan een interesse die je alleen maar op een forum zoals dit met anderen hoeft te delen. Op een gegeven moment raak je dan blijkbaar bijna vanzelf verzeild in het redactiekantoor van de voorpagina. Daar ben ik nu dan vanwege mijn standplaats meteen gespecialiseerd in Nieuws uit het Noorden – dus dames & heren medeforummers uit die windstreek, gebruik de links in m’n onderschrift en laat van je horen (lezen)!

Goed. Nou nog een plek vinden voor m’n Remington Noiseless…

Reageren? Dat kan hier

tekst & foto: Penny Lane